De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen


		archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het zijn maar woorden		delen printen terug


	Statenlid	Arie de Jong
	Soms overvalt mij vermoeidheid, zo niet moedeloosheid bij berichten en discussies over de indeling in geslachten en kwesties rond ‘gender’ (al was het maar dat de Engelse term gender niets anders betekent dan geslacht, maar dat in Nederland er blijkbaar een subtiel onderscheid gemaakt wordt tussen geslacht, dat zou dan biologisch zijn, en gender, en dat zou dan weer zijn hoe je je voelt; ik raak gemakkelijk de weg kwijt in zulke vreemde kronkelredeneringen). Recent kukelde ik geheel van mijn stoel. Dat was bij het bekijken van een aflevering van het TV-programma ‘De Hofkar’ bij WNL, gepresenteerd door Rutger Castricum. In de aanloop naar de verkiezingen van Provinciale Staten reed hij rond met een kandidaat voor Provinciale Staten, telkens van een andere partij en in een andere provincie, om op die manier een gesprek te hebben over iemands drijfveren en de ideeën van de partij waarvoor iemand de politiek in wil. Onderhoudend en voor mij als voormalig lid van Provinciale Staten van Zuid-Holland (schrik niet, ik was daar vijftien jaar lid van) herkenbaar. Statenlid m/v In de aflevering over de Partij van de Dieren had Castricum Ines Kostic in zijn oude Volkswagenbus, lijsttrekker van die partij in Noord-Holland. Een vrolijk en leuk mens, dat bekende gegrepen te zijn door die partij toen ze twee zwerfkatten verzorgde. Over deze motivering wil ik het niet hebben, iedere gek heeft zijn gebrek zei mijn moeder altijd, maar wel over een mededeling die zij in het gesprek plaatste. Toen ze op een formulier moest invullen of ze man (m) of vrouw (v) is, wilde ze daar geen kruisje plaatsen. Haar oplossing: ik ben Statenlid. Van deze variant in de discussie over de geslachten moest ik even bijkomen. Een wel heel bijzondere vorm van zogeheten binair denken. Lastig ook te volgen als iemand zo overduidelijk een vrouw is. Waar gaat het heen met de wereld als iemand er uitziet als een vrouw, een stem heeft als een vrouw, de naam heeft van een vrouw, maar niet wil worden aangeduid als een vrouw? (Iedereen heeft gelijk die doorheeft dat dit een variant is op een bekende uitspraak van Walter Reuter: “If it looks like a duck, walks like a duck and quacks like a duck, then it just may be a duck.” ) Welk voordeel biedt het als vrouwen geen vrouwen meer willen zijn, mannen geen mannen? Om misverstanden te vermijden, al op jonge leeftijd leerde ik beseffen dat er een groep mensen is die niet in de hokjes van man en vrouw passen. Nou en? Daar kun je toch gewoon rekening mee houden, en vooral: je er niet druk over maken? ----------- Katharina Kouwenhoven maakt het nog iets ingewikkelder.

meer Arie de Jong - meer "Het zijn maar woorden" -

Beschouwingen > Het zijn maar woorden
Statenlid	Arie de Jong
Soms overvalt mij vermoeidheid, zo niet moedeloosheid bij berichten en discussies over de indeling in geslachten en kwesties rond ‘gender’ (al was het maar dat de Engelse term gender niets anders betekent dan geslacht, maar dat in Nederland er blijkbaar een subtiel onderscheid gemaakt wordt tussen geslacht, dat zou dan biologisch zijn, en gender, en dat zou dan weer zijn hoe je je voelt; ik raak gemakkelijk de weg kwijt in zulke vreemde kronkelredeneringen). Recent kukelde ik geheel van mijn stoel. Dat was bij het bekijken van een aflevering van het TV-programma ‘De Hofkar’ bij WNL, gepresenteerd door Rutger Castricum. In de aanloop naar de verkiezingen van Provinciale Staten reed hij rond met een kandidaat voor Provinciale Staten, telkens van een andere partij en in een andere provincie, om op die manier een gesprek te hebben over iemands drijfveren en de ideeën van de partij waarvoor iemand de politiek in wil. Onderhoudend en voor mij als voormalig lid van Provinciale Staten van Zuid-Holland (schrik niet, ik was daar vijftien jaar lid van) herkenbaar. Statenlid m/v In de aflevering over de Partij van de Dieren had Castricum Ines Kostic in zijn oude Volkswagenbus, lijsttrekker van die partij in Noord-Holland. Een vrolijk en leuk mens, dat bekende gegrepen te zijn door die partij toen ze twee zwerfkatten verzorgde. Over deze motivering wil ik het niet hebben, iedere gek heeft zijn gebrek zei mijn moeder altijd, maar wel over een mededeling die zij in het gesprek plaatste. Toen ze op een formulier moest invullen of ze man (m) of vrouw (v) is, wilde ze daar geen kruisje plaatsen. Haar oplossing: ik ben Statenlid. Van deze variant in de discussie over de geslachten moest ik even bijkomen. Een wel heel bijzondere vorm van zogeheten binair denken. Lastig ook te volgen als iemand zo overduidelijk een vrouw is. Waar gaat het heen met de wereld als iemand er uitziet als een vrouw, een stem heeft als een vrouw, de naam heeft van een vrouw, maar niet wil worden aangeduid als een vrouw? (Iedereen heeft gelijk die doorheeft dat dit een variant is op een bekende uitspraak van Walter Reuter: “If it looks like a duck, walks like a duck and quacks like a duck, then it just may be a duck.” ) Welk voordeel biedt het als vrouwen geen vrouwen meer willen zijn, mannen geen mannen? Om misverstanden te vermijden, al op jonge leeftijd leerde ik beseffen dat er een groep mensen is die niet in de hokjes van man en vrouw passen. Nou en? Daar kun je toch gewoon rekening mee houden, en vooral: je er niet druk over maken? ----------- Katharina Kouwenhoven maakt het nog iets ingewikkelder.
© 2023 Arie de Jong

	powered by CJ2