Kort geleden sprak Joe Biden gedenkwaardige woorden. Hij verkondigde dat hij volledig achter ‘the Iranian people’ stond. Daar hoorden de Oekraniërs pijnlijk verrast van op. Het was niet de eerste en ook niet de laatste verspreking van Biden. Of moet je zeggen ‘verlezing’? (Hij doet zo’n toespraak echt niet uit het hoofd.)

Ik hoorde een ander sterk staaltje over een vakbondsleider op Aruba, die moeite had met de officiële taal, het Nederlands. De man las een keer een Nederlandse toespraak voor die door een ander geschreven was. Hij riep middenin zijn betoog krachtig: ‘Zoz!’ Een uitroep die niemand nog kende, maar die werd opgevat als een strijdkreet, en begroet werd met gejuich en applaus. (De toespraak stond op een tweezijdig bedrukt papier, met onderaan pagina 1 de aanwijzing ZOZ).

Eén van de onhandigste sprekers in de geschiedenis van de mensheid was zonder twijfel de oude Bush. Die stond bekend om zijn lijzige woordenvloed, zijn versprekingen (verlezingen) en zijn blunders. Ze werden Bushisms genoemd. Een columnist van The New Republic omschreef Bush sr. als ‘een grote, onhandige golden retriever, die kwijlend van enthousiasme meubels omver gooit’.

Ziehier een voorbeeld van een oenige Bush-blunder. Rondlopend in Auschwitz kraamde hij uit: ‘Tjonge, ze waren wel groot in crematoria, hè?’ En dan nu een voorbeeld van zijn eindeloze woordenstroom. Aan het eind van een persconferentie in 1991 zei hij woordelijk: ‘Ik moet nu hardlopen en me ontspannen. De dokter heeft me gezegd dat ik me moet ontspannen. De dokter heeft me gezegd dat ik me moet ontspannen. De dokter heeft het me gezegd. Hij was het. Hij zei: ontspannen.’ (Trump is ook dol op zulke zielloze herhalingen.)

In die hele stortvloed van woorden waarop Bush patent had, sprong er een blunderende verlezing uit. Tijdens een verkiezingsbijeenkomst in New Hampshire liet hij zijn struikelende toespraak voorafgaan door het zinnetje: ‘Message: I care.’ (Boodschap: het gaat mij ter harte.) Het was een aantekening die niet voor zijn gehoor bestemd was.

Zo sprak de leider van de Westerse wereld. Op de vraag of dat geen probleem was, antwoordde hij: ‘Ik praat al jaren zo, dus ernstig kan het niet zijn.’

Intussen houden we ons hart vast als Joe Biden het woord neemt. Hij is misschien minder oenig dan de oude Bush, maar in zijn versprekingen steekt hij hem naar de kroon.

----------

De verlezing werd is beeld gebracht door Linda Hulshof.