Drie weken lang even een ander leven

Alsof er aan dat ene iets niet deugt

Dat zonder spanning is en zonder vreugd

En noopt tot danig wenden van de steven

Te licht gekleed, teloorgang van de jeugd

En desondanks naar al dat jeugdigs streven

Dat ons helaas niet echt meer is gegeven

Maar tevergeefs ons nog als kenmerk heugt

De zee ligt als een spiegel en wij zonnen

En zouden wij ons in die spiegel zien

Verhit, verbrand met alle rood van dien

Dan waren we er nimmer aan begonnen

Want al wat volgt is tomeloos vervellen

Zelfs van de ogen vallen bruut de schellen

 

****************************