Wat het land zelf wil vindt het tweetal Poetin-Trump aanzienlijk minder belangrijk. Al helemaal niet dat het zich geen land wil laten afpikken door geweldplegers, hoewel Zelensky heeft laten doorschemeren dat hij bereid zou zijn om praktisch, niet formeel, land in te leveren voor de lieve vrede. En dat hij zijn hoop op Trump stelt en dus ook op vredesonderhandelingen. ln nood springt hij op de grootste ijsschots die mogelijk binnen zijn bereik is en dat zou de onberekenbare maar machtige Amerikaan zijn.

Poetin wil Oekraïne geen harde garanties geven. Maar wat denkt het Kremlin over die vredesgaranties? Dat we maar moeten geloven dat een met Rusland overeengekomen vredesakkoord eeuwige vrede brengt.

De Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov benadrukt dat een vredesakkoord ‘duurzaam’ moet zijn. Daarom mogen er noch Amerikaanse noch Europese troepen op Oekraïens grondgebied gestationeerd worden, want dat is volgens hem voor zijn land nu juist een bedreiging. Wat hij verstaat onder ‘duurzaam’ is iets heel anders dan wat ‘domme westerlingen’ er onder verstaan, want die denken dat duurzaamheid gegarandeerd is als Rusland duurzaam wordt afgeschrikt. Daarnaast herhaalt Lavrov Poetin, die steeds en ook nu zegt dat Oekraïne NOOIT lid van de NAVO mag worden. Niet twintig jaar niet, maar nooit niet.

Die onverzoenlijke tegenstelling laat wel zien dat, hoe uitgeput de oorlogvoerende landen ook zijn, er niet toevallig oorlog is. De Russisch veroveringszucht is door zijn imperiale karakter niet in te dammen door een akkoord dat ook de tegenstander het zijne geeft. Er is geen respect aan Russische zijde. Als er al een akkoord komt dan moet dat in alle opzichten in het voordeel van Rusland zijn en Rusland ook de mogelijkheid laten de oorlog te hervatten als het de tijd daarvoor rijp acht. Daarom is het in de ogen van Poetin en Lavrov een onverdraaglijke gedachte dat Rusland, na hun opbreken van het akkoord, oog in oog met Franse, Poolse of Amerikaanse troepen zouden komen te staan. Die zouden de brave Russen wel eens terug kunnen slaan.

Toch zijn er twee mogelijkheden. De eerste is dat Trump door de bocht gaat en de Russische voorwaarden, met wat papieren concessies van Russische zijde, aanvaardt en Zelensky (luid protesterend natuurlijk want het is de ondergang van zijn land) dwingt daarin mee te gaan, als deze laatste voelt dat Europa hem geen echte steun biedt. De kans dat Trump naar Poetin draait is niet alleen aanwezig, maar hij is ook zeer te vrezen, want het betekent dat de glijbommen, de drones en de Oresjnik-raketten binnen afzienbare tijd weer onze kant op suizen. De tweede mogelijkheid is dat het vredesakkoord in een later stadium wordt getekend, als de Russische economie instort en Rusland in dit opzicht onvoldoende hulp van China krijgt.

Voor deze tweede mogelijkheid moet Europa volgens mij nu een buitengewone kracht opbrengen, uit lijfsbehoud, zoals Engeland dat in 1940 deed, toen het alleen tegenover Hitler stond.

Hoopgevend is dat de Europese Raad van regeringsleiders nu een nieuwe voorzitter heeft en nog wel de Poolse premier Donald Tusk, die godzijdank Orban aflost. De integere en ervaren Tusk is het tegengestelde van Orban, die de hulp aan Oekraïne wil stoppen. Tusk heeft de Hongaarse ambassadeur uitdrukkelijk NIET uitgenodigd voor zijn inauguratie in Warschau. Het program van Tusk voor Europa staat in het teken van meer hulp voor Oekraïne, een sterkere Europese defensie en scherpere sancties tegen Rusland. Tusk zal het niet makkelijk krijgen, veel uiterst rechtse kringen in Europa werken zijn plannen tegen.

Als de Nederlandse regering een knip voor de neus waard is, moet zij niet Donald Trump maar Donald Tusk - onze eigen Donald! - actief steunen. Hij wil een vredesakkoord van het tweede soort, met harde garanties voor Oekraïne. Het is Tusk die de nieuwe Churchill van Europa kan worden. Tusk kan uitgerekend in deze kritieke fase namens Europa doen wat nodig is om Oekraïne te behouden voor een overhaast Trump-Poetin onderonsje en voor het aangevreten land toch nog een draaglijk vredesakkoord uit het vuur slepen.

Zal het Tusk lukken om voldoende landen mee te krijgen in zijn streven om op te komen voor een vredesakkoord met keiharde vredesgaranties?

Wordt vervolgd!

----------

Foto, afkomstig van de facebookpagina van de auteur: Donald Tusk vorig jaar, in de campagne waar mee hij de populistische Poolse regering opzij wist te zetten en van zijn land weer een constructief lid van de EU werd.

----------