archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Buitenlandse zaken delen printen terug
Oost West Thuis Best Paul Bordewijk

2207BS Oost west
In oktober dit jaar vond in het Russische Kazan een topconferentie plaats van de zogenaamde BRICS landen. Dit ging terug op de samenwerking die Brazilië, Rusland, India en China in 2009 zijn aangegaan, waarbij zich een jaar later Zuid-Afrika voegde. Deze vijf landen omvatten in 2015 meer dan een kwart van het landoppervlak van de wereld, waarop ca 40% van de mensheid woonde. Inmiddels zijn ook Iran, Egypte, Ethiopië en de Verenigde Arabische Emiraten toegetreden en werden in 2024 liefst 13 landen als partnerland erkend. Met uitzondering van de Russische Federatie zijn het allemaal landen die deel uitmaken 
van het Mondiale Zuiden. De meeste van deze landen 
zijn dictaturen.

Tegenover de BRICS landen staat het Westen, zeg maar de Verenigde Staten en zijn bondgenoten. Dit uit zich bij voorbeeld in de twee belangrijkste gewapende conflicten van dit moment, die om Oekraïne en Israël. In beide conflicten zijn Westerse landen aangevallen door BRICS landen of hun bondgenoten, waarbij andere BRICS landen sympathiseren met de agressor. Dat geldt in het geval van Oekraïne, maar ook van Israël, dat is aangevallen door bondgenoten van Iran, eerst Hamas en daarna Hezbollah. Vernedering en rancune spelen daarbij een grote rol, veel BRICS landen zijn ooit door het westen gekoloniseerd, en Poetin droomt ervan de ineenstorting van het Sovjet-imperium ongedaan te maken.

Het mondiale zuiden

Het mondiale zuiden en de BRICS landen domineren ook steeds meer de Verenigde Naties, zonder dat zij zich daarbij veel gelegen laten liggen aan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Zo zijn er in de mensenrechtenraad van de Verenigde Naties veel totalitair geregeerde landen vertegenwoordigd en werden Saoedi Arabië en Iran zelfs voorzitter, resp. in 2014 en 2023. Israël is het land dat verreweg het meest wordt veroordeeld voor schending van de mensenrechten, hoewel dat land als enige in het Midden-Oosten echte verkiezingen heeft. Maar het wordt gezien als een voorpost van het Westen, en is daarom het mondiale pispaaltje. Ook in de recente veroordeling van Netanyahu door het Internationale Strafhof komt de afkeer van Israël in het mondiale zuiden tot uitdrukking.
Daarentegen was er in 2019 geen meerderheid in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties voor een veroordeling van China vanwege de onderdrukking van de Oeigoeren. Dat ziet men in het mondiale zuiden kennelijk als een interne zaak van mensen van kleur, waarmee de witte ex-kolonisator zich niet te bemoeien heeft. Zo wordt ook onze nationale held Multatuli door veel Indonesiërs als een vervelende koloniale bemoeial beschouwd.

Het westen valt uiteen

Terwijl er een tendens te constateren valt dat het mondiale zuiden zich steeds verder aaneensluit, ondanks vaak gruwelijke interne conflicten, dreigt het westen juist uit elkaar te vallen. Na de verkiezing van Trump is het de vraag of de NAVO nog in stand blijft. Maar in Europa zijn ook veel rechtse partijen in opmars die willen dat hun land een eigen koers gaat varen die veel vriendelijker is tegenover Rusland. Bij de opkomst van deze partijen spelen net als in het mondiale zuiden gevoelens van vernedering en rancune een belangrijke rol.
De westerse maatschappijen worden gepresenteerd als meritocratieën waarin iedereen met voldoende capaciteiten van alles kan bereiken. Wie dat niet lukt heeft dat daarom aan zichzelf te wijten. In de ogen van de succesvollen zijn dat deplorables. In een krant die zich door een speling van het lot nog steeds de Volkskrant noemt, worden ze door een lid van de adel uitgemaakt voor domrechts. Michael Sandel beschrijft dat alles in zijn boek ‘De tirannie van Verdienste’. Op YouTube verklaart hij hieruit ook de nederlaag van de Democraten bij de laatste presidentsverkiezingen.   

Willen we de westerse democratieën redden, dan moeten de elites zich niet blind staren op genderneutrale toiletten of de bescherming van de vleermuis als beletsel om woningen comfortabel en energiezuinig te maken, maar de wensen van gewone mensen serieus nemen. Alleen dan blijft er voldoende draagvlak over voor de noodzakelijke militaire samenwerking.

----------

De illustratie is van Marcia Meerum Terwogt.
Meer informatie: marciamt72@gmail.com



© 2024 Paul Bordewijk meer Paul Bordewijk - meer "Buitenlandse zaken" -
Beschouwingen > Buitenlandse zaken
Oost West Thuis Best Paul Bordewijk
2207BS Oost west
In oktober dit jaar vond in het Russische Kazan een topconferentie plaats van de zogenaamde BRICS landen. Dit ging terug op de samenwerking die Brazilië, Rusland, India en China in 2009 zijn aangegaan, waarbij zich een jaar later Zuid-Afrika voegde. Deze vijf landen omvatten in 2015 meer dan een kwart van het landoppervlak van de wereld, waarop ca 40% van de mensheid woonde. Inmiddels zijn ook Iran, Egypte, Ethiopië en de Verenigde Arabische Emiraten toegetreden en werden in 2024 liefst 13 landen als partnerland erkend. Met uitzondering van de Russische Federatie zijn het allemaal landen die deel uitmaken 
van het Mondiale Zuiden. De meeste van deze landen 
zijn dictaturen.

Tegenover de BRICS landen staat het Westen, zeg maar de Verenigde Staten en zijn bondgenoten. Dit uit zich bij voorbeeld in de twee belangrijkste gewapende conflicten van dit moment, die om Oekraïne en Israël. In beide conflicten zijn Westerse landen aangevallen door BRICS landen of hun bondgenoten, waarbij andere BRICS landen sympathiseren met de agressor. Dat geldt in het geval van Oekraïne, maar ook van Israël, dat is aangevallen door bondgenoten van Iran, eerst Hamas en daarna Hezbollah. Vernedering en rancune spelen daarbij een grote rol, veel BRICS landen zijn ooit door het westen gekoloniseerd, en Poetin droomt ervan de ineenstorting van het Sovjet-imperium ongedaan te maken.

Het mondiale zuiden

Het mondiale zuiden en de BRICS landen domineren ook steeds meer de Verenigde Naties, zonder dat zij zich daarbij veel gelegen laten liggen aan de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Zo zijn er in de mensenrechtenraad van de Verenigde Naties veel totalitair geregeerde landen vertegenwoordigd en werden Saoedi Arabië en Iran zelfs voorzitter, resp. in 2014 en 2023. Israël is het land dat verreweg het meest wordt veroordeeld voor schending van de mensenrechten, hoewel dat land als enige in het Midden-Oosten echte verkiezingen heeft. Maar het wordt gezien als een voorpost van het Westen, en is daarom het mondiale pispaaltje. Ook in de recente veroordeling van Netanyahu door het Internationale Strafhof komt de afkeer van Israël in het mondiale zuiden tot uitdrukking.
Daarentegen was er in 2019 geen meerderheid in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties voor een veroordeling van China vanwege de onderdrukking van de Oeigoeren. Dat ziet men in het mondiale zuiden kennelijk als een interne zaak van mensen van kleur, waarmee de witte ex-kolonisator zich niet te bemoeien heeft. Zo wordt ook onze nationale held Multatuli door veel Indonesiërs als een vervelende koloniale bemoeial beschouwd.

Het westen valt uiteen

Terwijl er een tendens te constateren valt dat het mondiale zuiden zich steeds verder aaneensluit, ondanks vaak gruwelijke interne conflicten, dreigt het westen juist uit elkaar te vallen. Na de verkiezing van Trump is het de vraag of de NAVO nog in stand blijft. Maar in Europa zijn ook veel rechtse partijen in opmars die willen dat hun land een eigen koers gaat varen die veel vriendelijker is tegenover Rusland. Bij de opkomst van deze partijen spelen net als in het mondiale zuiden gevoelens van vernedering en rancune een belangrijke rol.
De westerse maatschappijen worden gepresenteerd als meritocratieën waarin iedereen met voldoende capaciteiten van alles kan bereiken. Wie dat niet lukt heeft dat daarom aan zichzelf te wijten. In de ogen van de succesvollen zijn dat deplorables. In een krant die zich door een speling van het lot nog steeds de Volkskrant noemt, worden ze door een lid van de adel uitgemaakt voor domrechts. Michael Sandel beschrijft dat alles in zijn boek ‘De tirannie van Verdienste’. Op YouTube verklaart hij hieruit ook de nederlaag van de Democraten bij de laatste presidentsverkiezingen.   

Willen we de westerse democratieën redden, dan moeten de elites zich niet blind staren op genderneutrale toiletten of de bescherming van de vleermuis als beletsel om woningen comfortabel en energiezuinig te maken, maar de wensen van gewone mensen serieus nemen. Alleen dan blijft er voldoende draagvlak over voor de noodzakelijke militaire samenwerking.

----------

De illustratie is van Marcia Meerum Terwogt.
Meer informatie: marciamt72@gmail.com

© 2024 Paul Bordewijk
powered by CJ2