archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Buitenlandse zaken | ||||
America, here I come | Bram Schilperoord | |||
Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor een kort verblijf terug
ging naar Californië, VS, waar ik eerder vier jaar had doorgebracht.
Californië wordt soms gezien als een soort paradijs op aarde. Je hoort
dan: ‘Ga je naar Californië? Zo! Fantastisch zeg, ik wou dat ik meekon!
Die ruimte, dat klimaat, die mensen’! Wat men met ‘die mensen’ bedoelt is nogal vaag maar men is van mening dat ‘de Amerikaan’ aardiger, vriendelijker en ‘behulpzamer is dan de inmiddels volledig van normen en waarden ontdaan zijnde Nederlander. Van die vriendelijkheid is bij aankomst op het San Francisco airport niet veel te merken. Nog versuft van de elf uur durende non-stop flight worden de passagiers van de Jumbojet (460 mannen, vrouwen, kinderen, baby’s) als een kudde schapen bijeengedreven, waarna we op bevel van een bazige, vrouwelijke douane-ambtenaar aansluiten in lange rijen voor een paar geopende stempelhokjes, waarin de dienstdoende ambtenaren allesbehalve haast maken met de formaliteiten tot toelating in de Verenigde Staten. Tergend langzaam worden de paspoorten doorgebladerd, worden de reeds in het vliegtuig ingevulde formulieren met elkaar vergeleken. Voor elk foutief ingevuld formulier - een simpele doorhaling is al een fout - wordt de betreffende luchtvaartmaatschappij, in dit geval de KLM vijftig dollar in rekening gebracht, had een stewardess mij verteld. Vervolgens worden alle gegevens in een computer ingevoerd, en wordt rustig afgewacht wat hiervan het resultaat is. Is alles in orde dan wordt men aan een persoonlijk verhoor onderworpen dat er niet om liegt: wat komt men eigenlijk doen in Amerika? En hoe lang dacht men wel te blijven? En dat verblijfadres dat we op dit formulier hebben ingevuld, wat is dat? Is dat een hotel? Of is het familie, of zijn dat kennissen? En hoe is het met je financiën gesteld? Heeft men al deze indiscrete zaken deemoedig en nederig opgebiecht en volgt dan eindelijk de goedkeuring door middel van enkele vlekkerige stempels in het paspoort, dan wacht vijftig meter verder een volgende barricade in de gedaante van de ‘bagage-check’. Waag het niet om stiekem een appel of een peer het land in te voeren, want dan zijn de rapen gaar. Ruim twee uur na de
landing bevond ik me voorzien van m’n fiets, die de vlucht wonderwel
ongeschonden had doorgemaakt, in de aankomsthal waar mijn Amerikaanse
vriendin me stond op te wachten. Een hartelijk welkom volgde, waarover
later meer. (Wordt vervolgd) --------- Het plaatje is van Marcia Meerum Terwogt. |
||||
© 2024 Bram Schilperoord | ||||
powered by CJ2 |