archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Buitenlandse zaken | ||||
Belevenissen in het buitenland | Rob van Olphen | |||
Tijdens mijn bezoek aan een waterval hoog in de bergen stond dicht bij de rand een jonge vrouw voor me met een kind op haar schouder. Ze raakte plotseling uit balans en gleed naar voren, gelukkig kon ik haar bij haar rugzak pakken en naar achteren trekken. Had er niet aan moeten denken als het mis was gegaan. Tijdens een feest van jongeren, zaten we met een grote groep rond een groot kampvuur te zingen. Het was heel gezellig zoveel verschillende nationaliteiten, die samen aan het zingen waren. Halverwege de avond stond Danny op en liep naar het kampvuur toe. Ik was in de veronderstelling dat hij hout op het vuur wilde gooien, maar Danny liep het vuur in! Met moeite kon ik hem er uit trekken, en met behulp van anderen hebben we de vlammen kunnen doven. Gelukkig was het niet zo ernstig, alleen van zijn broek was niet veel meer van over. Nadat we van de schrik waren bekomen vroeg ik aan Danny: ‘Waarom heb je dit gedaan, jezelf in levensgevaar te brengen?’ Hij reageerde met: ‘Rob ik voelde me zo verschrikkelijk eenzaam’. Heb lang met hem zitten praten dat hij zijn hart kon luchten. Zijn ouders waren zeer gefortuneerd en met alles en nog wat bezig maar geen tijd en aandacht voor hun zoon Danny. Jaren later stond hij onverwachts bij mij voor de deur, met een uit steen gemaakt handwerk van Canadese Eskimo’s. Gelukkig zat hij weer goed in zijn vel, en had mooie plannen voor de toekomst. Op een warme dag stond ik langs een snel stromende rivier naar vogels te kijken, een stukje terug waren jongens in het water aan het dollen, ze lieten zich door de snelheid van de rivier meevoeren, er was er een bij die had zich omgedraaid en kwam met zijn voet tussen een grote steen klem te zitten. Hij probeerde zijn voet los temaken, maar de stroom was veels te sterk en hij ging iedere keer kopje onder. Ik ben toen de rivier in gesprongen, naar hem toe gezwommen en heb zijn voet vrij gemaakt. Ik was bezig met het afvoeren van puin, met een grote kruiwagen vol moest je de kruiwagen op een plank rijden, en dan leeg kiepen in een container. Op het moment dat ik de kruiwagen wilde legen gleed de plank weg en knalde de kruiwagen tegen de rand van de container. Ik kon maar net mijn hand terugtrekken. Tot mijn verbazing zag ik dat 3 vingers van mijn handschoen waren af gesneden! Ik ben toen even gaan zitten om bij te komen van de schrik. We maakten een wandeling door de woestijn. Plotseling voelde ik net of er een dunne naald mijn voet binnen drong en gelijk zag ik een piepkleine schorpioen weglopen. Maar ik kon niet meer lopen en ben met veel moeite bij de auto gekomen. Autorijden was onmogelijk, maar gelukkig was er iemand die kon autorijden. Die heeft mij naar een bedoeïenendorp gebracht. Tijdens ons bezoek aan een stad wilde ik mijn bezoek uit Nederland op een ijsje trakteren. Helaas was dat veel te duur. Ik had het gewoon niet, maar op het moment dat ik de zaak uit liep vond ik een rolletje opgerold geld op de grond. Zo kon ik mijn gasten alsnog op een ijsje trakteren. Op een dag moest ik met een grote tractor een enorme lading hout naar een fabriek brengen, de aanhanger was een meter of 10 lang en heel hoog opgestapeld. Halverwege reed de aanhangwagen tot mijn verbazing naast mij en reed hij langzaam van de weg af de berm in. Gelukkig sloeg hij niet om. Ik had bijna een hartverzakking. Wat bleek? De veiligheidspin was afgebroken. Ik was boodschappen aan het doen, toen hoorde ik iemand schreeuwen. Ik zag gelijk dat een oude man achter een jonge gozer aanrende. Ik heb toen een spurt ingezet en die gozer ingehaald. Gelijk trok hij een groot mes. Dat was even schrikken, daar had ik helaas niet van terug en heb hem laten lopen (hij had de portemonnee van de oude man gerold). We leefden de hele dag van fruit, wat spotgoedkoop was, eindelijk konden we brood kopen in een klooster, waar we heel blij mee waren. Na een lange dag met weinig liften en dus veel lopen waren we doodmoe, gelukkig vonden we een oude barak waar de deur van open stond, dus hoefden we de tent niet op te zetten. Helaas de barak rook niet zo fris, we waren uitgeput en blij dat we eindelijk konden gaan slapen, dus die stank namen we op de koop toe. Ik ben als een blok in slaap gevallen, bij het ochtendgloren vroeg ik aan mijn maat hoe hij had geslapen. ‘Geslapen? Ik heb de hele nacht geprobeerd de ratten aan mijn dolk te rijgen. Het was een heel legioen dat onder de bed spiralen liep. Ik pakte de rugzak om het brood er uit te halen, maar er zat geen lekker brood meer in, wel een enorm gat dat het werk was van de ratten. Dus weer aan de appels en druiven. Tijdens het lopen had ik het gevoel dat mijn kous nat was,heb mijn schoen uit gedaan en mijn sok was doorweekt met bloed. Ik kon de sok uit wringen zo veel bloed zat er in. Vreemd, ik had geen centje pijn. Wat bleek? De rugzak van het voormalige Tsjechische leger, en aangeschaft bij Loe Lap, daar was het draagframe van gebroken, en dat had een gaatje in mijn heup geboord. Vandaar die natte sok. Dit waren een paar gebeurtenissen tijdens mijn vrijwilligerswerk en liftvakanties buiten Nederland. ----------- De waterval van gebeurtenissen is in beeld gebracht door Coc van Duijn. Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/
|
||||
© 2023 Rob van Olphen | ||||
powered by CJ2 |