archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Buitenlandse zaken | ||||
The Kingfish | Henk Klaren | |||
Huey P. Long werd vermoord op 10 september 1935. Hij was toen senator in de Verenigde Staten van Amerika, voor de staat Louisiana. Hij werd vermoord door de schoonzoon van een rechter wiens kandidatuur voor verlenging van zijn ambtstermijn werd bedreigd door een wetsvoorstel van Long. Het betrof een herindeling van districten. Als gevolg van de tragische gebeurtenis kon Huey Long niet in het strijdperk treden tegen de toen zittende president Franklin D. Roosevelt, om de democratische nominatie voor het presidentschap van de VS. Hij had Roosevelt nog gesteund in diens campagne voor zijn eerste termijn. Hij was tegenstander van Roosevelts New Deal en stelde daar het programma Sharing Our Wealth tegenover. Naar zijn idee was The New Deal te veel gericht op stimulering van het bedrijfsleven en veel te weinig op het bestrijden van sociaal-economische verschillen. Inkomen, opleiding, kansen, dat soort dingen. Hij was één van de eersten, zeker in Louisiana, die in zijn politieke benadering minder, eigenlijk geen, aandacht besteedde aan ras en religie, maar wel aan armoede en achterstanden. (Het is allemaal al weer bijna een eeuw geleden, maar Rutte wil tegenwoordig nog steeds werkgelegenheid bevorderen door middel van investeringssubsidies voor grote bedrijven.) Met Huey’s dood zakte het programma Sharing Our Wealth als een soort plumpudding in elkaar. Roosevelt won op zijn sloffen, een landslide. In zijn Second New Deal is overigens wel een aantal van de punten uit Sharing Our Wealth verwerkt. En dat was niet zijn enige politieke invloed na zijn dood. Hij stond aan de basis van een soort politieke dynastie. Zijn vrouw volgde hem op in de Senaat. Zijn zoon is later ook senator geworden en twee broers hadden ook hoge functies in de publieke sector. Tot in de jaren zestig van de vorige eeuw was het in Louisiana niet de vraag of je democraat of republikein was, maar of je voor of tegen (de politiek van) Huey Long was. Of FDR de democratische nominatie had gewonnen van Long staat te bezien. De laatste was mateloos populair. Voor zijn begrafenis kwamen 200.000 mensen opdagen. In zijn periode als gouverneur van Louisiana, voorafgaand aan zijn tijd in de Senaat, heeft hij veel tot stand gebracht: gratis schoolboeken, studiefinanciering, reclassering, gratis gezondheidszorg, noem maar op. Hij zorgde voor veel investeringen in openbare werken, zoals een modern systeem van snelwegen. Hij was tegen een tolbrug door/over Lake Pontchartrain, hij vond dat die gratis moest zijn. Enzovoorts, enzovoorts. Goeie vent zou je zo zeggen. Véél linkser dan hetgeen in het huidige Lousiana politiek de overhand heeft. De staat is zo rood (d.wz. republikeins) als het maar kan en komt nog niet in de buurt van een swingstate status. In het verleden is dat wel eens anders geweest. Democraten en Republikeinen wisselden elkaar regelmatig af. Onze held was niet onomstreden. Integendeel. In zijn gouverneurstijd is zelfs sprake geweest van impeachment. De Senaat van de staat Louisiana zag echter geen aanleiding om tot afzetting over te gaan. De beschuldigingen hadden te maken met verondersteld misbruik van staatsfondsen en het gebruik van onwelvoeglijke taal. Dat laatste kan best waar zijn geweest. Hij was naar het schijnt iemand van ‘Van dik hout zaagt men planken. Ook in zijn taal. Het veronderstelde misbruik van staatsfondsen had vooral te maken met de wijze waarop hij zijn dure plannen betaald wilde krijgen. Hij voerde een fikse belasting in op geraffineerde olie. Dat zat de belangrijkste plaatselijke olieproducent Standard Oil niet lekker. Die maatschappij betaalde – geheel of gedeeltelijk – de kosten van de juridische onderbouwing van de impeachmentprocedure. Tussen Standard Oil en Long is het nooit meer goed gekomen. Een linkse populist was hij en volgens tegenstanders een demagoog. Zijn – vermoedelijk zelfgekozen – bijnaam was The Kingfish. In diverse bereidingen is die vis één van de belangrijkste culinaire hoogstandjes van New Orleans. Het is geloof ik een soort makreel. The Kingfish speelde een belangrijke rol in Long’s verkiezingsslogans. Hele opschépperige verkiezingsslogans: ‘There's a hundred thousand Frenchmen in New Orleans’ en die hebben de zaak behoorlijk laten versloffen, maar ik zorg voor jullie: ‘shit-kickers’ (dat is nog wat anders dan ‘deplorables’). Wie legde de weg naar Baton Rouge aan? The Kingfish deed dat! Enzovoort. Randy Newman heeft twee liedjes over hem gemaakt', één daarvan is gebaseerd op die slogans. Het heet Kingfish en eindigt met ‘Kingfish, Kingfish everybody sing … ’ . Levon Helm heeft het ook gedaan op zijn album Electric Dirt. Prachtig Mardi-Gras carnavalsgetoeter op de achtergrond. Randy Newman hield het bij zijn piano. In Newmans versie komt Standard Oil ook nadrukkelijk langs. Dat van die honderdduizend Fransen was – zelfs toen – wat overdreven. In 2010 waren er misschien zo’n 5.000 Franssprekenden in de stad. -------Het plaatje komt van Wikimedia Commons |
||||
© 2020 Henk Klaren | ||||
powered by CJ2 |