archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ergernissen delen printen terug
De ware aard der dingen Julius Pasgeld

1710BZ Ware aardIk raak steeds meer in de war. De dingen zijn niet meer wat ze lijken.
Als je een galerie binnenstapt is het een restaurant. En in de supermarkt kan je tangen, hamers en steeksleutels van chocolade kopen. Rijdende reclamedozen blijken trams te zijn. En wat je eerst aanzag voor menselijke broedmachines zijn bij nader inzien torenhoge woonflats. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het lijkt wel of men bij de vormgeving en de inrichting van de wereld niet meer durft uit te komen voor de ware aard der dingen. En dan wordt het steeds moeilijker om te weten te komen waar het nou eigenlijk allemaal om gaat. Een puntenslijper is zelden een puntenslijper. Maar vaker een beertje, een muziekdoosje of een klein voetballetje. Op stropdassen en vulpennen zitten schilderijen van Corneille. En dames blijken steeds vaker heren te zijn. Of andersom.

En als het nou maar bleef bij dit soort speelsheid zou het me verder aan m’n kont roesten. Maar de verwarring der zinnen grijpt ook bij meer fundamentele zaken om zich heen. Rechtvaardigheid blijkt steeds meer iets anders dan het uitoefenen van recht. En zo hebben wet en geweten ook steeds minder met elkaar te maken.

Mag ik u in dit verband een prachtig verhaal van Gabriël Garcia de Marquez in herinnering roepen? Het gaat zo:
Een volk werkt zo hard dat oververmoeidheid intreedt. Als gevolg daarvan gaat men aan slapeloosheid leiden. Hetgeen weer leidt tot verdergaand geheugenverlies. De betekenis van de ware aard der dingen raakt uit zicht. Daarom hangt men bijvoorbeeld een kaartje om de hals van een koe met de tekst: ‘Dit is een koe’. Want zo weten ze dat tenminste ook weer.

Zo hangt men tegenwoordig ook hele stapels A4-tjes en krantenartikelen om allerlei andere dingen. Maar dit terzijde.
In het verhaal van De Marquez weet men dankzij dat kaartje dat een koe een koe is, maar het is de mensen even ontschoten waar een koe nou ook alweer voor dient. Alleen wijze, oude, miskende mensen weten dat nog. Die schrijven met een bibberig handschrift op het kaartje: ‘Een koe dient om er melk uit te halen’. Maar ja, wat was melk nou ook al weer? Dus: ‘Melk kan je drinken om in leven te blijven’.
En als men tenslotte vergeten is wat ‘leven’ is gaat iedereen dood.

Een mooiere allegorie over de ondergang van de Westerse maatschappij zal waarschijnlijk nooit meer worden geschreven.
Maar ja, wat is ‘allegorie’ nou ook al weer?

------
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl

© 2020 Julius Pasgeld meer Julius Pasgeld - meer "Ergernissen" -
Bezigheden > Ergernissen
De ware aard der dingen Julius Pasgeld
1710BZ Ware aardIk raak steeds meer in de war. De dingen zijn niet meer wat ze lijken.
Als je een galerie binnenstapt is het een restaurant. En in de supermarkt kan je tangen, hamers en steeksleutels van chocolade kopen. Rijdende reclamedozen blijken trams te zijn. En wat je eerst aanzag voor menselijke broedmachines zijn bij nader inzien torenhoge woonflats. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het lijkt wel of men bij de vormgeving en de inrichting van de wereld niet meer durft uit te komen voor de ware aard der dingen. En dan wordt het steeds moeilijker om te weten te komen waar het nou eigenlijk allemaal om gaat. Een puntenslijper is zelden een puntenslijper. Maar vaker een beertje, een muziekdoosje of een klein voetballetje. Op stropdassen en vulpennen zitten schilderijen van Corneille. En dames blijken steeds vaker heren te zijn. Of andersom.

En als het nou maar bleef bij dit soort speelsheid zou het me verder aan m’n kont roesten. Maar de verwarring der zinnen grijpt ook bij meer fundamentele zaken om zich heen. Rechtvaardigheid blijkt steeds meer iets anders dan het uitoefenen van recht. En zo hebben wet en geweten ook steeds minder met elkaar te maken.

Mag ik u in dit verband een prachtig verhaal van Gabriël Garcia de Marquez in herinnering roepen? Het gaat zo:
Een volk werkt zo hard dat oververmoeidheid intreedt. Als gevolg daarvan gaat men aan slapeloosheid leiden. Hetgeen weer leidt tot verdergaand geheugenverlies. De betekenis van de ware aard der dingen raakt uit zicht. Daarom hangt men bijvoorbeeld een kaartje om de hals van een koe met de tekst: ‘Dit is een koe’. Want zo weten ze dat tenminste ook weer.

Zo hangt men tegenwoordig ook hele stapels A4-tjes en krantenartikelen om allerlei andere dingen. Maar dit terzijde.
In het verhaal van De Marquez weet men dankzij dat kaartje dat een koe een koe is, maar het is de mensen even ontschoten waar een koe nou ook alweer voor dient. Alleen wijze, oude, miskende mensen weten dat nog. Die schrijven met een bibberig handschrift op het kaartje: ‘Een koe dient om er melk uit te halen’. Maar ja, wat was melk nou ook al weer? Dus: ‘Melk kan je drinken om in leven te blijven’.
En als men tenslotte vergeten is wat ‘leven’ is gaat iedereen dood.

Een mooiere allegorie over de ondergang van de Westerse maatschappij zal waarschijnlijk nooit meer worden geschreven.
Maar ja, wat is ‘allegorie’ nou ook al weer?

------
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
© 2020 Julius Pasgeld
powered by CJ2