 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Ergernissen | ||||
| Dat hebben we weer gehad: de receptie | Mas Papo | |||
 Soms en vooral met nieuwjaar, maar ook gedurende het jaar vinden ze plaats: de recepties. Zo ook de receptie ter gelegenheid van het 25-jarige bestaan van ons bedrijf.Bij binnenkomst staan ze al klaar: de leden van ons managementteam. Keurig uitgedost in driedelig, gezicht in de plooi, een glas in de linkerhand, de rechter vrij om te schudden en de schoenen gepoetst. Als je een van de eersten bent, hoef je niet in de rij, want iedereen komt en na een tijdje staat de rij op de gang. Iedereen voelt zich, of liever, is verplicht te komen naar dit gezellige samenzijn op deze uiterst belangrijke receptie, zoals elke receptie weer even belangrijk is. Langzaam maar zeker druppelen de collega's binnen, luid pratend en rondkijkend wie er al zijn en vooral om te zien of er een strategische plek kan worden gevonden bij de balie met de warme hapjes. De juffrouwen van de catering staan al giechelend gereed om na de toespraken de schalen te vullen met de toastjes met paling, zalm en ei en de altijd aanwezige bitterballen. De groepjes vormen zich. De medewerkers van de administratie staan rondom hun baas stilletjes in een hoekje een beetje rond te kijken. In een andere hoek hangen de automatiseerders lachend en grappend om alles wat ze zien aan de ronde tafels en in het midden van ons bedrijfsrestaurant (zeg geen kantine) staan de verkopers luid te praten en elkaar de loef af te steken. Om precies 18.00 uur loopt onze directeur richting spreekgestoelte, door de technische dienst klaargezet. Het geroezemoes verstomt als hij een keer kucht en een paar keer “test” roept. Natuurlijk is iedereen meteen stil als hij het woord neemt. Zichtbaar gespannen pakt hij een paar velletjes uit zijn binnenzak. Waarop de woorden dat het een eer is en een genoegen te spreken over ons bedrijf dat nu al 25 jaar bestaat en door zijn vader is opgericht en nu bloeit als nooit te voren. Hoewel we natuurlijk alert moeten blijven en meer van wat alle directeuren op dit soort gelegenheden plachten te zeggen. De mensen van de administratie luisteren geduldig, de automatiseerders maken van elke zin een grappige variant en de verkopers staan op de juiste momenten driftig ja te knikken en nee te schudden. Schijnbaar trots sluit hij zijn toespraak af en heft het glas op de volgende 25 jaar. Er wordt hard geapplaudisseerd. De administratie kijkt nog wat rond en loopt schoorvoetend richting schalen, de automatiseerders roepen: ”Bis, bis”, terwijl ze zich op de hapjes storten en de verkopers drommen om de directeur heen om te vertellen hoe geweldig zijn woorden waren. De directeur laat het zich met een zucht welgevallen. De eerste medewerkers hebben het pand al verlaten. Voordat ik naar huis ga, loop ik nog even naar mijn werkplek om mijn spullen op te halen en kan er niets aan doen dat ik onze directeur door de telefoon tegen zijn vrouw hoor zeggen: “Wat een ellende toch. Ben blij dat we het weer hebben gehad. We moesten dit soort bijeenkomsten eigenlijk maar eens afschaffen.” -------------------------------------------- De tekening is van Annemiek Meijer ---------------------------------------------- De Leunstoel wordt uitgegeven door: Het Genootschap De Leunstoel. Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php |
||||
| © 2014 Mas Papo | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||