archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ergernissen delen printen terug
Terug in de Arena Katharina Kouwenhoven

0802BZ Seizoenskaart
Gedurende het seizoen '97 - '98 van de vorige eeuw had ik nog een seizoenkaart van Ajax. Daarna niet meer. Dat had weinig te maken met Ajax, al was het geknoei er toen al begonnen, maar alles met de Arena.
Van het stadion in De Meer, waar ik zo aan verknocht was, hadden we afscheid moeten nemen. In de knusse Meer pasten 20.000 bezoekers, precies genoeg. Je kwam er je kennissen tegen, kon er altijd wel een kaartje voor kopen, kende alle suppoosten en at er verderfelijke, warme worst. Tegen het drinken van een glaasje bier had niemand bezwaar. En elk jaar zat je tussen dezelfde buren, ik in vak L, lekker in het zonnetje of als het vroor behaaglijk tussen de warme winterjassen.

Nee, dan de Arena. Daar pasten wel 50.000 bezoekers in, hoewel het zelden uitverkocht was. In en om dat stadion bevonden zich zoveel mensen, dat je nooit een bekende tegenkwam. En de club was bij het toekennen van de plaatsen zo vriendelijk geweest om de in de Meer bestaande structuur geheel te ontwrichten. Dat was bedoeld om de F-side te ontregelen en over het hele stadion te verspreiden, maar het was ook gedaan met mijn vak L en alle andere vakken. Van de mensen waar ik in de Meer jarenlang een vak mee deelde heb ik nooit meer iemand terug gezien, terwijl de F-side zoveel stennis maakte dat ze binnen de kortste keren weer een eigen vak hadden.

Heel erg was de tocht naar het stadion, dat een flink eind buiten de stad ligt. Dat betekende fietsen over de Sparklerweg, langs industrieterreinen en ruigtes en omdat voetbal een wintersport is altijd onder barre omstandigheden, heen en terug met wind tegen. Het alternatief van de metro heb ik eenmaal geprobeerd, maar dat was een stuitende ervaring. Elk treinstel was afgeladen met dronken halfwits, die boerend, ruftend en kokhalzend over je heen hingen, de meest liederlijke taal uitsloegen en allochtone reisgenoten de verschrikkelijkste opmerkingen toevoegden. Ik wist niet dat we in Nederland nog zoveel proleten hadden en dat woord gebruik ik niet graag.

Al dat tuig zat dus bij mij in het stadion. En dat had gevolgen, want al snel werd ieder van de bijna 50.000 bezoekers van de Arena bij binnenkomst gefouilleerd om 100 raddraaiers te beteugelen. Zo werd er voor gezorgd dat je niets het stadion binnen kon voeren (je flesje water werd afgepakt), maar in het stadion was niet veel te krijgen (geen water in ieder geval), want het uitbaten van de horecagelegenheden bij de tribunes was 'geschonken' aan slechts twee ondernemers. Zelfs als je er iets zou willen kopen, moest er nog een barrière overwonnen worden: je kon alleen betalen met speciale bankmunten, die je eerst moest aanschaffen, maar waarvoor geen wisselgeld bestond.

Daar kwam nog bij, dat de KNVB het vaste wedstrijdtijdstip, zondagmiddag, had opgeheven. Een voetbalwedstrijd kon nu alle dagen van de week plaats vinden. Dus kon je niet altijd. Gelukkig waren er altijd wel mensen die een keertje naar de Arena wilden met jouw kaart. Maar vervolgens dreigde er alleen nog persoonsgebonden kaarten beschikbaar gesteld te worden en die kon je niet uitlenen.
Toen had ik er genoeg van. Naar het voetballen gaan was een martelgang geworden naar een onaangename plek, waar je als een crimineel behandeld werd en je op allerlei manieren een poot uitgedraaid werd. Dus geen seizoenkaart meer. Kennissen bezwoeren mij dat ik er spijt van zou krijgen. Maar dat heb ik nooit gehad.

Ook niet nu ik 12 jaar later de Arena weer betreden heb voor de wedstrijd Ajax-Auxerre. Ondanks de dure plaatsen kon ik een deel van het veld niet zien, want ik zat te laag. Het dringen en duwen van bijna 50.000 mensen verontrust mij nog steeds niet, maar het irriteert me wel. Mensen van boven de 50 heb ik nauwelijks gezien, alsof die systematisch geweerd worden. Waar zijn al die oude Ajaxsupporters gebleven? Het publiek is jong en zeer gemengd. Misschien komt dat de integratie ten goede, want Ajaxfan zijn schept een band. Dat is dan één opwekkende gedachte.

*************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.


© 2010 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Ergernissen" -
Bezigheden > Ergernissen
Terug in de Arena Katharina Kouwenhoven
0802BZ Seizoenskaart
Gedurende het seizoen '97 - '98 van de vorige eeuw had ik nog een seizoenkaart van Ajax. Daarna niet meer. Dat had weinig te maken met Ajax, al was het geknoei er toen al begonnen, maar alles met de Arena.
Van het stadion in De Meer, waar ik zo aan verknocht was, hadden we afscheid moeten nemen. In de knusse Meer pasten 20.000 bezoekers, precies genoeg. Je kwam er je kennissen tegen, kon er altijd wel een kaartje voor kopen, kende alle suppoosten en at er verderfelijke, warme worst. Tegen het drinken van een glaasje bier had niemand bezwaar. En elk jaar zat je tussen dezelfde buren, ik in vak L, lekker in het zonnetje of als het vroor behaaglijk tussen de warme winterjassen.

Nee, dan de Arena. Daar pasten wel 50.000 bezoekers in, hoewel het zelden uitverkocht was. In en om dat stadion bevonden zich zoveel mensen, dat je nooit een bekende tegenkwam. En de club was bij het toekennen van de plaatsen zo vriendelijk geweest om de in de Meer bestaande structuur geheel te ontwrichten. Dat was bedoeld om de F-side te ontregelen en over het hele stadion te verspreiden, maar het was ook gedaan met mijn vak L en alle andere vakken. Van de mensen waar ik in de Meer jarenlang een vak mee deelde heb ik nooit meer iemand terug gezien, terwijl de F-side zoveel stennis maakte dat ze binnen de kortste keren weer een eigen vak hadden.

Heel erg was de tocht naar het stadion, dat een flink eind buiten de stad ligt. Dat betekende fietsen over de Sparklerweg, langs industrieterreinen en ruigtes en omdat voetbal een wintersport is altijd onder barre omstandigheden, heen en terug met wind tegen. Het alternatief van de metro heb ik eenmaal geprobeerd, maar dat was een stuitende ervaring. Elk treinstel was afgeladen met dronken halfwits, die boerend, ruftend en kokhalzend over je heen hingen, de meest liederlijke taal uitsloegen en allochtone reisgenoten de verschrikkelijkste opmerkingen toevoegden. Ik wist niet dat we in Nederland nog zoveel proleten hadden en dat woord gebruik ik niet graag.

Al dat tuig zat dus bij mij in het stadion. En dat had gevolgen, want al snel werd ieder van de bijna 50.000 bezoekers van de Arena bij binnenkomst gefouilleerd om 100 raddraaiers te beteugelen. Zo werd er voor gezorgd dat je niets het stadion binnen kon voeren (je flesje water werd afgepakt), maar in het stadion was niet veel te krijgen (geen water in ieder geval), want het uitbaten van de horecagelegenheden bij de tribunes was 'geschonken' aan slechts twee ondernemers. Zelfs als je er iets zou willen kopen, moest er nog een barrière overwonnen worden: je kon alleen betalen met speciale bankmunten, die je eerst moest aanschaffen, maar waarvoor geen wisselgeld bestond.

Daar kwam nog bij, dat de KNVB het vaste wedstrijdtijdstip, zondagmiddag, had opgeheven. Een voetbalwedstrijd kon nu alle dagen van de week plaats vinden. Dus kon je niet altijd. Gelukkig waren er altijd wel mensen die een keertje naar de Arena wilden met jouw kaart. Maar vervolgens dreigde er alleen nog persoonsgebonden kaarten beschikbaar gesteld te worden en die kon je niet uitlenen.
Toen had ik er genoeg van. Naar het voetballen gaan was een martelgang geworden naar een onaangename plek, waar je als een crimineel behandeld werd en je op allerlei manieren een poot uitgedraaid werd. Dus geen seizoenkaart meer. Kennissen bezwoeren mij dat ik er spijt van zou krijgen. Maar dat heb ik nooit gehad.

Ook niet nu ik 12 jaar later de Arena weer betreden heb voor de wedstrijd Ajax-Auxerre. Ondanks de dure plaatsen kon ik een deel van het veld niet zien, want ik zat te laag. Het dringen en duwen van bijna 50.000 mensen verontrust mij nog steeds niet, maar het irriteert me wel. Mensen van boven de 50 heb ik nauwelijks gezien, alsof die systematisch geweerd worden. Waar zijn al die oude Ajaxsupporters gebleven? Het publiek is jong en zeer gemengd. Misschien komt dat de integratie ten goede, want Ajaxfan zijn schept een band. Dat is dan één opwekkende gedachte.

*************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.
© 2010 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2