Ik zit op de rand van ‘De Leunstoel.’ Ik schrijf wel eens wat, maar niet zo vaak. De laatste jaren heb ik een paar stukjes geschreven over onze camping op Texel. En over mijn schoonmoeder. Een beetje laag-bij-de-grondse onderwerpen. Maar daarmee voldoe ik aan de verlangens van Frits. En ik weet al heel lang dat het de moeite waard is om aan de verlangens van Frits te voldoen.

Vanaf de rand, eigenlijk vanaf de leuning, heb ik een redelijk zicht op ‘De Leunstoel’.

Ik hoor er een beetje bij en ik kijk er naar. En ik word niet blij van wat ik zie. De vergelijking met de Bloomsbury-groep dringt zich op: kwaliteit en inteelt.

De kwaliteit van de ‘De Leunstoel’ neemt toe. Het niveau van de Bloomsbury-groep komt in zicht. Dat beangstigt mij. Ik ben bang dat ‘De Leunstoel’ aan zijn succes ten onder gaat. Ik verwacht dat een van ons -ik schrijf nu verder over wij en ons- binnenkort op de short-list voor de Librisprijs komt. En dat zij – ik verwacht dat het een vrouw is – in ‘De wereld draait door’ vertelt dat ‘De Leunstoel’ haar literaire moederschoot is. Dat loopt fout af. Er is geen Surinamer meer die ‘De Leunstoel’ leest. Kijk maar naar Vuijsje.

En daarmee kom ik op de inteelt. Er waren al geen Surinamers die ‘De Leunstoel’ lazen, laat staan dat ze er in schreven. Was er een Ier die bij de Bloomsbury groep hoorde? Wist Joyce wat de Bloomsbury-groep was? De Bloomsbury-groep was inteelt. Een ‘mutual admiration society’. Daar is het niet goed mee afgelopen. Incestueuze relaties, zelfmoorden. Frits als de Virginia Woolf van ‘De Leunstoel’.

Zover mag het niet komen. ‘De Leunstoel’ is te Nederlands. Nederland is nu van Balkenende en Rouvoet. Daar moet ‘De Leunstoel’ niet bij willen horen. Ik schaam me dood. De Leunstoel gaat nu over Nederland en hoe Nederlanders tegen de wereld aan kijken. Er is wel eens een buitenlandse correspondent, maar dat mag geen naam hebben. Onze Leunstoel moet internationaler worden. Wat vinden Japanners? Waarom ga je een schip enteren als je in Somalië woont? Wat vindt een Israëli van de nieuwe ‘settlements’ en van een eigen land voor de Palestijnen? Wat vindt een Marokkaan van ons? Een Marokkaan die met een stal met groenten op de markt in Geuzenveld staat.

Ik denk aan een literaire ‘Economist’. Of de ‘New Yorker’.

 

***********************************