archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Het hiernogmaals Claude Aendenboom

2111BZ JimM‘This is the End’, zong Jim Morrison in 1967 ooit tijdens een concert in San Francisco. Voor degenen die het al vergeten zijn: Jim was frontman van de Amerikaanse psychedelische rockband The Doors. Hij kwam vroegtijdig aan zijn End vermoedelijk door een overdosis heroïne.

Toen mijn broer Tom in 1990 deze song door zijn Gentse studentenkot liet galmen terwijl hij spaghetti voor me klaarmaakte, was ik meteen fan van Jim, de charismatische jongeman met de hypnotiserende stem. Meteen begonnen ik en mijn broer te filosoferen over die song. Het was volop lente en de zon scheen, kortom de tentamenperiode kwam eraan. Mijn broer boog zich over zijn cursus numerieke wiskunde waarvoor hij die avond een toets had bij een strenge professor. Tom luisterde tegelijkertijd verveeld naar mijn interpretatie van Jims song.

‘Ach ja, the End, wat komt erna? Geloof jij in het Hiernamaals, Tom?’
‘Ik geloof niks zolang er geen keiharde bewijzen worden geleverd.’
‘Ik kan je die bewijzen niet geven maar ik heb een vraagje: waarom studeer je zo intens? Toch met één doel? ‘
‘Oh ja, welk doel Claude?’
‘Je wilt iets van je leven maken, namelijk een succesvolle ingenieur worden.’
‘So what? Waar wil je nu weer naartoe met je bizarre hersenspinsels, mijnheer de filosoof?’
‘ Ach Tom, je wilt na je dood toch met fierheid kunnen terugkijken op een rijkgevulde carrière?’
‘Ja dat klopt broertje...’
‘Als je na je overlijden kan terugblikken op je leven, dan beschik je op de een of andere manier dan toch nog over een bewustzijn?’
‘Jaaaa, ik kan je volgen Clo. En wat betekent dat bewustzijn dan?’
‘Haha brother, dat betekent dat je dan nog leeft! En dus luidt mijn conclusie:er is een Hiernamaals, er is leven, er is leven na de dood.’

Tom dacht een moment diep na en keek nog altijd verveeld maar plots rinkelde de kookwekker: de pasta was al dente. ‘Saved by the bell,’ zag ik mijn grote broer denken.

Tijdens de pikante Italiaanse maaltijd wisselden ik en mijn broer even geen woord meer. Na drie glaasjes wijn grinnikte hij: ’Hey little brother, we gaan het er nog over hebben, als we in het hiernogmaals bijeen zitten...
Ik grinnikte terug: ‘Ik heb een beter idee, laten we deze zomer eens met de trein naar het bruisende Parijs reizen, we bezoeken daar dan het kerkhof Père-Lachaise waar ons idool Jim begraven ligt. Dan vragen we hem daarnogmaals wat er nu eigenlijk volgt na 'The End'.
‘Ok goed idee Claude, einde discussie.’

---------

De foto van Jim Morrison is door Linda Hulshof gegenereerd met AI.
Meer informatie: lindahulshof71@gmail.com


© 2024 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Het hiernogmaals Claude Aendenboom
2111BZ JimM‘This is the End’, zong Jim Morrison in 1967 ooit tijdens een concert in San Francisco. Voor degenen die het al vergeten zijn: Jim was frontman van de Amerikaanse psychedelische rockband The Doors. Hij kwam vroegtijdig aan zijn End vermoedelijk door een overdosis heroïne.

Toen mijn broer Tom in 1990 deze song door zijn Gentse studentenkot liet galmen terwijl hij spaghetti voor me klaarmaakte, was ik meteen fan van Jim, de charismatische jongeman met de hypnotiserende stem. Meteen begonnen ik en mijn broer te filosoferen over die song. Het was volop lente en de zon scheen, kortom de tentamenperiode kwam eraan. Mijn broer boog zich over zijn cursus numerieke wiskunde waarvoor hij die avond een toets had bij een strenge professor. Tom luisterde tegelijkertijd verveeld naar mijn interpretatie van Jims song.

‘Ach ja, the End, wat komt erna? Geloof jij in het Hiernamaals, Tom?’
‘Ik geloof niks zolang er geen keiharde bewijzen worden geleverd.’
‘Ik kan je die bewijzen niet geven maar ik heb een vraagje: waarom studeer je zo intens? Toch met één doel? ‘
‘Oh ja, welk doel Claude?’
‘Je wilt iets van je leven maken, namelijk een succesvolle ingenieur worden.’
‘So what? Waar wil je nu weer naartoe met je bizarre hersenspinsels, mijnheer de filosoof?’
‘ Ach Tom, je wilt na je dood toch met fierheid kunnen terugkijken op een rijkgevulde carrière?’
‘Ja dat klopt broertje...’
‘Als je na je overlijden kan terugblikken op je leven, dan beschik je op de een of andere manier dan toch nog over een bewustzijn?’
‘Jaaaa, ik kan je volgen Clo. En wat betekent dat bewustzijn dan?’
‘Haha brother, dat betekent dat je dan nog leeft! En dus luidt mijn conclusie:er is een Hiernamaals, er is leven, er is leven na de dood.’

Tom dacht een moment diep na en keek nog altijd verveeld maar plots rinkelde de kookwekker: de pasta was al dente. ‘Saved by the bell,’ zag ik mijn grote broer denken.

Tijdens de pikante Italiaanse maaltijd wisselden ik en mijn broer even geen woord meer. Na drie glaasjes wijn grinnikte hij: ’Hey little brother, we gaan het er nog over hebben, als we in het hiernogmaals bijeen zitten...
Ik grinnikte terug: ‘Ik heb een beter idee, laten we deze zomer eens met de trein naar het bruisende Parijs reizen, we bezoeken daar dan het kerkhof Père-Lachaise waar ons idool Jim begraven ligt. Dan vragen we hem daarnogmaals wat er nu eigenlijk volgt na 'The End'.
‘Ok goed idee Claude, einde discussie.’

---------

De foto van Jim Morrison is door Linda Hulshof gegenereerd met AI.
Meer informatie: lindahulshof71@gmail.com
© 2024 Claude Aendenboom
powered by CJ2