archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Kruimeltje Rob van Olphen

1820BZOntmKruim
Jaren geleden studeerde onze dochter in het buitenland. Tijdens een wandeling hoorde ze gepiep en geblaf. Het kwam uit een grote doos die langs de weg stond. Tot haar verbazing bleken er vier puppy’s in te zitten. Het liefst had ze ze alle vier geadopteerd, maar dat kon echt niet. Ze koos de meest actieve puppy, die ze Kruimeltje noemde. De broertjes en zusjes heeft ze naar een dierenasiel gebracht. Dochterlief had weliswaar al een parkiet, een goudvis en een konijntje onder haar hoede gehad, maar nog nooit een hondje. Dus was het een uitdaging om Kruimeltje op te voeden.

Volgens de dierenarts was Kruimeltje een mix van een dwergpincher en iets onbekends. Die opvoeding is opmerkelijk goed gelukt. Ze luisterde heel goed, was heel leergierig en vond het heerlijk om samen met onze dochter te zwemmen, maar … de jonge dame had verlatingsangst. Logisch als je als pup achter gelaten wordt in een doos. Maar ja … een probleem was het natuurlijk wel. Kruimeltje moest overal mee naar toe, of ergens geparkeerd worden. 

Omdat ze zo klein was mocht ze gelukkig als passagier mee met het vliegtuig naar het koude Nederland. Daar hebben we haar zo goed als mogelijk opgevangen, met redelijk resultaat al regen de incidenten zich in hoog tempo aaneen. De eerste dag dat we met haar wandelden in het bos rende ze enthousiast een sloot in die vol lag met kroos, in de veronderstelling  dat het een uitren veldje was. Gelijk kopje onder in het ijskoude water en helemaal onder het kroos. Na dit incident wilde Kruimeltje nooit meer zwemmen.

Ander incident: mijn broer was bezig om de boodschappen voor onze moeder uit de auto te halen; op het moment dat hij zich omdraaide dook Kruimel de auto in en ging er met de vleeswaren van door. Zal maar niet vermelden hoe mijn broer reageerde.
Nog één: we waren bij vrienden op bezoek die we heel lang niet hadden gezien. De heer des huizes had ‘s morgens vroeg inkopen gedaan bij een traiteur om ons in de tuin te verwennen met diens speciale delicatesse. Het begon opeens te stortregenen. Heel snel met z’n allen de stoelen naar binnen gebracht. Vervolgens weer naar buiten om de rest op te halen. En ja hoor … daar stond Kruimeltje midden op tafel zich te goed te doen aan die dure delicatesse.

Als je Kruimeltje kietelde op haar rug in de buurt van de staart dan reageerde ze door haar tongetje uit te steken. Op een verjaardag zat ze op mijn schoot terwijl ik zat te luisteren naar een kattenliefhebber die zijn afschuw van honden onder woorden probeerde te brengen. ‘Wat denk jij daar nou van?’, vroeg ik aan Kruimeltje, terwijl ik dat bewuste plekje bewerkte. Onmiddellijk stak ze haar tongetje uit. Nog zie ik het gezicht dat die kattenliefhebber toen trok.

16 jaar hebben we heel veel liefde en genegenheid met haar mogen delen en we missen haar nog steeds.

------
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie: lindahulshof71@gmail.com


© 2021 Rob van Olphen meer Rob van Olphen - meer "Ontmoetingen"
Bezigheden > Ontmoetingen
Kruimeltje Rob van Olphen
1820BZOntmKruim
Jaren geleden studeerde onze dochter in het buitenland. Tijdens een wandeling hoorde ze gepiep en geblaf. Het kwam uit een grote doos die langs de weg stond. Tot haar verbazing bleken er vier puppy’s in te zitten. Het liefst had ze ze alle vier geadopteerd, maar dat kon echt niet. Ze koos de meest actieve puppy, die ze Kruimeltje noemde. De broertjes en zusjes heeft ze naar een dierenasiel gebracht. Dochterlief had weliswaar al een parkiet, een goudvis en een konijntje onder haar hoede gehad, maar nog nooit een hondje. Dus was het een uitdaging om Kruimeltje op te voeden.

Volgens de dierenarts was Kruimeltje een mix van een dwergpincher en iets onbekends. Die opvoeding is opmerkelijk goed gelukt. Ze luisterde heel goed, was heel leergierig en vond het heerlijk om samen met onze dochter te zwemmen, maar … de jonge dame had verlatingsangst. Logisch als je als pup achter gelaten wordt in een doos. Maar ja … een probleem was het natuurlijk wel. Kruimeltje moest overal mee naar toe, of ergens geparkeerd worden. 

Omdat ze zo klein was mocht ze gelukkig als passagier mee met het vliegtuig naar het koude Nederland. Daar hebben we haar zo goed als mogelijk opgevangen, met redelijk resultaat al regen de incidenten zich in hoog tempo aaneen. De eerste dag dat we met haar wandelden in het bos rende ze enthousiast een sloot in die vol lag met kroos, in de veronderstelling  dat het een uitren veldje was. Gelijk kopje onder in het ijskoude water en helemaal onder het kroos. Na dit incident wilde Kruimeltje nooit meer zwemmen.

Ander incident: mijn broer was bezig om de boodschappen voor onze moeder uit de auto te halen; op het moment dat hij zich omdraaide dook Kruimel de auto in en ging er met de vleeswaren van door. Zal maar niet vermelden hoe mijn broer reageerde.
Nog één: we waren bij vrienden op bezoek die we heel lang niet hadden gezien. De heer des huizes had ‘s morgens vroeg inkopen gedaan bij een traiteur om ons in de tuin te verwennen met diens speciale delicatesse. Het begon opeens te stortregenen. Heel snel met z’n allen de stoelen naar binnen gebracht. Vervolgens weer naar buiten om de rest op te halen. En ja hoor … daar stond Kruimeltje midden op tafel zich te goed te doen aan die dure delicatesse.

Als je Kruimeltje kietelde op haar rug in de buurt van de staart dan reageerde ze door haar tongetje uit te steken. Op een verjaardag zat ze op mijn schoot terwijl ik zat te luisteren naar een kattenliefhebber die zijn afschuw van honden onder woorden probeerde te brengen. ‘Wat denk jij daar nou van?’, vroeg ik aan Kruimeltje, terwijl ik dat bewuste plekje bewerkte. Onmiddellijk stak ze haar tongetje uit. Nog zie ik het gezicht dat die kattenliefhebber toen trok.

16 jaar hebben we heel veel liefde en genegenheid met haar mogen delen en we missen haar nog steeds.

------
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie: lindahulshof71@gmail.com
© 2021 Rob van Olphen
powered by CJ2