archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Claude money? Claude Aendenboom

1707BZ MoneyGeloof het of niet, maar mijn vader had dezelfde voornaam als ik: 'Claude'. Toen mijn moeder in verwachting was van mij zochten mijn ouders naar een gepaste naam. Laurent of Olivier? Of Serge? Ach, neen! Ze kwamen er niet uit.

Plots moest vader voor lange tijd op 'zakenreis' in Frankrijk. Die winternacht telefoneerde hij naar mijn hoogzwangere moeder: Vif, we geven ons tweede kind gewoonweg de naam 'Claude'. Zij aarzelde even en geeuwde: 'Ok Claude, we geven hem de naam Claude.

Vele heftige chaotische jaren later waren mijn ouders gescheiden, maar bleven goede vrienden. Op mijn dertiende betrad ik voor het eerst vaders kamertje te Brussel, dat zich op de vijfde etage van een oud vervallen herenhuis bevond. Ik was niet eens geschrokken van de engheid van zijn 'woonst'. Wat me wel opviel waren de twee mooie schilderijen die aan de vergeelde muren hingen. Vader glimlachte naar mij: 'Dit zijn werken van Monet, Claude Monet, een bekende Franse impressionistische kunstschilder’. Zwaar kuchend ontstak vader heerlijk geurende tabak in zijn elegante pijp.

Vader was altijd kunstminnend geweest. Toen hij twintig was opende hij een antiekzaak ergens in Namen aan de Maas. In de buurt stond hij al gauw bekend als een kenner en na korte tijd verwierf hij zich een villa, ook aan de Maas. Hij trouwde met een dame van hoge komaf, kreeg drie mooie kinderen, kocht twee sportwagens en een gevaarlijke waakhond.

Aan het eind van zijn berooide leven vertelde hij mij op een ochtend, bij een kopje koffie, hoe het allemaal zo ver is kunnen komen met hem. Hij had maar één verklaring: zijn vader, die mijningenieur was, nam hem reeds op jonge leeftijd mee naar vergaderingen van de Beurs en daar kreeg Clo-clo porto à volonté. Ja, hij was een echte fils à papa, die vaak werd geïnviteerd op feestjes van zijn vrienden: andere snobs en rijkeluiskinderen. Voor hij het goed wist had Claude een ernstig drankprobleem. Desondanks bleef hij grote kunstwerken verzamelen.

In die periode kreeg mijn vader vanwege zijn buitensporige materialistische ambities de bijnaam: Claude Money! Werd de druk zo voor vader te groot? Waren de verwachtingen van zijn ouders te hooggespannen?

Ach, helaas kon Claude vlak voor zijn dood geen money voor zijn twee Monets krijgen, het waren immers reproducties, zonder veel waarde!

-------
Het plaatje is van Han Busstra


© 2020 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Claude money? Claude Aendenboom
1707BZ MoneyGeloof het of niet, maar mijn vader had dezelfde voornaam als ik: 'Claude'. Toen mijn moeder in verwachting was van mij zochten mijn ouders naar een gepaste naam. Laurent of Olivier? Of Serge? Ach, neen! Ze kwamen er niet uit.

Plots moest vader voor lange tijd op 'zakenreis' in Frankrijk. Die winternacht telefoneerde hij naar mijn hoogzwangere moeder: Vif, we geven ons tweede kind gewoonweg de naam 'Claude'. Zij aarzelde even en geeuwde: 'Ok Claude, we geven hem de naam Claude.

Vele heftige chaotische jaren later waren mijn ouders gescheiden, maar bleven goede vrienden. Op mijn dertiende betrad ik voor het eerst vaders kamertje te Brussel, dat zich op de vijfde etage van een oud vervallen herenhuis bevond. Ik was niet eens geschrokken van de engheid van zijn 'woonst'. Wat me wel opviel waren de twee mooie schilderijen die aan de vergeelde muren hingen. Vader glimlachte naar mij: 'Dit zijn werken van Monet, Claude Monet, een bekende Franse impressionistische kunstschilder’. Zwaar kuchend ontstak vader heerlijk geurende tabak in zijn elegante pijp.

Vader was altijd kunstminnend geweest. Toen hij twintig was opende hij een antiekzaak ergens in Namen aan de Maas. In de buurt stond hij al gauw bekend als een kenner en na korte tijd verwierf hij zich een villa, ook aan de Maas. Hij trouwde met een dame van hoge komaf, kreeg drie mooie kinderen, kocht twee sportwagens en een gevaarlijke waakhond.

Aan het eind van zijn berooide leven vertelde hij mij op een ochtend, bij een kopje koffie, hoe het allemaal zo ver is kunnen komen met hem. Hij had maar één verklaring: zijn vader, die mijningenieur was, nam hem reeds op jonge leeftijd mee naar vergaderingen van de Beurs en daar kreeg Clo-clo porto à volonté. Ja, hij was een echte fils à papa, die vaak werd geïnviteerd op feestjes van zijn vrienden: andere snobs en rijkeluiskinderen. Voor hij het goed wist had Claude een ernstig drankprobleem. Desondanks bleef hij grote kunstwerken verzamelen.

In die periode kreeg mijn vader vanwege zijn buitensporige materialistische ambities de bijnaam: Claude Money! Werd de druk zo voor vader te groot? Waren de verwachtingen van zijn ouders te hooggespannen?

Ach, helaas kon Claude vlak voor zijn dood geen money voor zijn twee Monets krijgen, het waren immers reproducties, zonder veel waarde!

-------
Het plaatje is van Han Busstra
© 2020 Claude Aendenboom
powered by CJ2