archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Dat huis waar het spookte Reinier van Delden

1609BZ SpookDat huis waar het spookte
Zijn vrouw stond in de keuken.
Hij zat de vergadering voor.
En ik zat er op de bank.
De kat uit de boom te kijken.
Er volgde een voorstelrondje.
Ieder deed zijn zegje.
Ik voelde een bepaald wantrouwen.
Er speelden belangen.
Dat had ik al snel door.

De koffie kwam op tafel.
En we mochten allemaal één stroopwafel.
Bekrompen gedoe.
Ik vroeg mij af wat ik er deed.
In dat huis waar het spookte.
Waar dingen niet goed zaten.
Was ik in een val getrapt.
Die ik nota bene zelf had gecreëerd.
Ik keek naar de vitrinekast.
Met die beeldjes van kristal.
Die zijn vrouw die middag nog had afgestoft.
De Friese staartklok.
En die vreselijke trouwfoto.

Er werd aangebeld.
Een laatkomer.
Verontschuldigingen werden gemaakt.
Ik kreeg een slap handje.
Iemand nam het woord.
Had het over zijn tuin.
Zijn parkeerplaats.
Zaken waar ik geen weet van had.
Een flat die ze van plan waren om te bouwen.
En het zonlicht ontnam.

Ik droomde weg.
Zat met mijn gedachten ergens anders.
Voelde mijn blaas opspelen.
En vroeg waar het toilet was.
Ik liep richting de keuken.
Zag zijn vrouw de vaatwasser uitruimen.
Ze keek mij aan maar zei niks.
Wendde zelfs haar blik van mij af.
Ik ging een deur door.
Kwam in een hal met plavuizen.
Vond het toilet.
En wiste het remspoor van mijn voorganger.
De voorzitter.

----
Het plaatje is van Han Busstra


© 2019 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Dat huis waar het spookte Reinier van Delden
1609BZ SpookDat huis waar het spookte
Zijn vrouw stond in de keuken.
Hij zat de vergadering voor.
En ik zat er op de bank.
De kat uit de boom te kijken.
Er volgde een voorstelrondje.
Ieder deed zijn zegje.
Ik voelde een bepaald wantrouwen.
Er speelden belangen.
Dat had ik al snel door.

De koffie kwam op tafel.
En we mochten allemaal één stroopwafel.
Bekrompen gedoe.
Ik vroeg mij af wat ik er deed.
In dat huis waar het spookte.
Waar dingen niet goed zaten.
Was ik in een val getrapt.
Die ik nota bene zelf had gecreëerd.
Ik keek naar de vitrinekast.
Met die beeldjes van kristal.
Die zijn vrouw die middag nog had afgestoft.
De Friese staartklok.
En die vreselijke trouwfoto.

Er werd aangebeld.
Een laatkomer.
Verontschuldigingen werden gemaakt.
Ik kreeg een slap handje.
Iemand nam het woord.
Had het over zijn tuin.
Zijn parkeerplaats.
Zaken waar ik geen weet van had.
Een flat die ze van plan waren om te bouwen.
En het zonlicht ontnam.

Ik droomde weg.
Zat met mijn gedachten ergens anders.
Voelde mijn blaas opspelen.
En vroeg waar het toilet was.
Ik liep richting de keuken.
Zag zijn vrouw de vaatwasser uitruimen.
Ze keek mij aan maar zei niks.
Wendde zelfs haar blik van mij af.
Ik ging een deur door.
Kwam in een hal met plavuizen.
Vond het toilet.
En wiste het remspoor van mijn voorganger.
De voorzitter.

----
Het plaatje is van Han Busstra
© 2019 Reinier van Delden
powered by CJ2