archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Bij ons in de straat delen printen terug
Een verkrampte glimlach Govert Nietz

0512BS Straat
De kaasboer is met pensioen gegaan. Ineens was hij weg, mij achterlatend met een leeg gevoel. Merkwaardig eigenlijk, want ik ‘kende’ hem nauwelijks. Zo weet ik bijvoorbeeld niet waar hij woont en of hij getrouwd is en kinderen heeft.
Toch was hij een rustpunt in mijn leven. Jarenlang kocht ik kaas en enkele aanverwante artikelen bij hem. Hij wist wat ik nodig had. Bij het afrekenen kreeg ik een of twee zegeltjes die ik thuis op een kaart plakte. Als die vol was kreeg ik € 3,50 korting op mijn volgende aankoop. Toen de gulden er nog was bracht zo’n volle kaart als ik het goed heb f7,50 op.

Een paar jaar geleden diende zich verandering aan. Ongetwijfeld voortgestuwd door de vernieuwingsdrang van een geldschieter ruilde hij zijn toonbank in voor een zelfbedieningsopstelling. Het nut daarvan voor de zuivelbranche is onduidelijk. Want wat doet men in een kaaswinkel anders dan stukken kaas afsnijden, of plakjes? En dat kun je toch het beste achter een toonbank doen.

Gelukkig had die geldschieter de aanvechting weerstaan om ook aan te dringen op een nieuw gezicht. Waarschijnlijk in de zekerheid dat het moment niet veraf kon zijn dat die wens, die er ongetwijfeld was, vanzelf in vervulling zou gaan. Misschien had de kaasboer zich wel bij de bank gemeld om ‘iets’ voor zijn pensioen te regelen. Hij leek mij typisch iemand om daar (te) lang mee te wachten. ‘U moet zorgen dat u de zaak over een paar jaar voor een nette prijs kan verkopen,’ zal de man van de bank wel gezegd hebben. ‘Maar dan moet die wel wat meer uitstraling krijgen.’

En nu is het dan zover. De zaak is overgedaan aan de jongedame die de oude baas de laatste tijd hielp. Zij trippelt zenuwachtig tussen de stellages met kaas en noten door. ‘Wat had u gehad willen hebben?’ roept ze, want zij weet niet wat ik nodig heb. Bij het afrekenen krijg ik behalve zegeltjes een krokus mee. ‘Leuk voor thuis,’ zegt ze. ‘En een fijne dag verder!’
Op haar gezicht ligt de verkrampte glimlach van iemand die zich tot haar nek in de schulden heeft gestoken.
 
*******************************
Lucia Jonkhoff is ontwerper en tekenaar.
Informatie op www.latsiko.nl .


© 2008 Govert Nietz meer Govert Nietz - meer "Bij ons in de straat"
Beschouwingen > Bij ons in de straat
Een verkrampte glimlach Govert Nietz
0512BS Straat
De kaasboer is met pensioen gegaan. Ineens was hij weg, mij achterlatend met een leeg gevoel. Merkwaardig eigenlijk, want ik ‘kende’ hem nauwelijks. Zo weet ik bijvoorbeeld niet waar hij woont en of hij getrouwd is en kinderen heeft.
Toch was hij een rustpunt in mijn leven. Jarenlang kocht ik kaas en enkele aanverwante artikelen bij hem. Hij wist wat ik nodig had. Bij het afrekenen kreeg ik een of twee zegeltjes die ik thuis op een kaart plakte. Als die vol was kreeg ik € 3,50 korting op mijn volgende aankoop. Toen de gulden er nog was bracht zo’n volle kaart als ik het goed heb f7,50 op.

Een paar jaar geleden diende zich verandering aan. Ongetwijfeld voortgestuwd door de vernieuwingsdrang van een geldschieter ruilde hij zijn toonbank in voor een zelfbedieningsopstelling. Het nut daarvan voor de zuivelbranche is onduidelijk. Want wat doet men in een kaaswinkel anders dan stukken kaas afsnijden, of plakjes? En dat kun je toch het beste achter een toonbank doen.

Gelukkig had die geldschieter de aanvechting weerstaan om ook aan te dringen op een nieuw gezicht. Waarschijnlijk in de zekerheid dat het moment niet veraf kon zijn dat die wens, die er ongetwijfeld was, vanzelf in vervulling zou gaan. Misschien had de kaasboer zich wel bij de bank gemeld om ‘iets’ voor zijn pensioen te regelen. Hij leek mij typisch iemand om daar (te) lang mee te wachten. ‘U moet zorgen dat u de zaak over een paar jaar voor een nette prijs kan verkopen,’ zal de man van de bank wel gezegd hebben. ‘Maar dan moet die wel wat meer uitstraling krijgen.’

En nu is het dan zover. De zaak is overgedaan aan de jongedame die de oude baas de laatste tijd hielp. Zij trippelt zenuwachtig tussen de stellages met kaas en noten door. ‘Wat had u gehad willen hebben?’ roept ze, want zij weet niet wat ik nodig heb. Bij het afrekenen krijg ik behalve zegeltjes een krokus mee. ‘Leuk voor thuis,’ zegt ze. ‘En een fijne dag verder!’
Op haar gezicht ligt de verkrampte glimlach van iemand die zich tot haar nek in de schulden heeft gestoken.
 
*******************************
Lucia Jonkhoff is ontwerper en tekenaar.
Informatie op www.latsiko.nl .
© 2008 Govert Nietz
powered by CJ2