archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > De verbazing delen printen terug
De Midterms van '22 Jan Stoof

2001BS Gerry1
Dinsdag 8 november is het weer verkiezingsdag in de Verenigde Staten. Het hele Huis van Afgevaardigden staat op het spel. En 34 zetels van de senaat. En gouverneurszetels en staatscongressen en verkiesbare functies. Er zullen dingen te zien zijn waarover een eenvoudig mens zich verbaast. In Florida is een tekort aan stemlokalen, weloverwogen, in Republikeinse districten zijn er meer dan in Democratische.
Dat in de Democratische districten dan lange wachtrijen ontstaan, vinden de Republikeinse bestuurders van Florida niet erg. Dan wachten ze maar even, die halve of hele communisten.
Dat ze, na een paar uur wachten, dorst krijgen en een beker aangereikt water niet afslaan, nee, dat is niet de bedoeling. Het moet niet te makkelijk worden, dat stemmen. Dus is watervoorziening verboden.
Dat veel mensen hooguit twee uur vrij krijgen om te gaan stemmen, niet alleen in Florida maar ook in andere staten, och, wie maalt daarom. Dat in wijken en steden waar veel Democraten wonen de stembureaus buiten bereik van het openbaar vervoer liggen, eh tja, dan kopen ze maar een auto. Dat een identititeitsbewijs ruim een dag werk kost,  dat is 125 dollar of zo, da's jammer. Democratie gaat, in de VS, niet vanzelf.

Al als tienjarigen riepen we voorafgaand aan groepsgewijs te nemen beslissingen: 'Meeste stemmen gelden'. We wisten niet dat dit een sterk bekort pleidooi was voor een na verkiezingen door evenredige vertegenwoordiging geschraagde democratie. Bij nader inzien was het zo'n slecht idee nog niet, leerde ik later. En momenteel ben ik zelfs een fervent voorstander van het principe. Natuurlijk vind ik dat veel kiezers op de verkeerde partijen stemmen, maar dat krijg je nu eenmaal.

Het kan ook anders, weet ik intussen, de berichten over het in veel landen naderende uitsterven van de evenredige vertegenwoordiging liegen er niet om. Als voorbeeld neem ik graag een land waar evenredige vertegenwoordiging eigenlijk nooit bestaan heeft en dat toch als lichtend voorbeeld voor alle democratieën dient: De Verenigde Staten. En daar dan weer een nog slechter voorbeeld, de verkiezingen voor de senaat. De verkiezingen voor de Eerste Kamer in Nederland krijgen nog een zweem van evenredigheid over zich omdat de door leden van provinciale staten uitgebrachte stemmen een bepaald gewicht krijgen toegekend op basis van de bevolkingsomvang van de provincie. In de VS houdt men het simpel: ooit werd besloten dat elke staat twee senatoren zou leveren en nimmer kwam men er op terug. Zo groeide de Senaat naarmate er meer staten waren. Een leuk detail daarbij is, dat een regerende partij de vorming van een nieuwe staat pas liet gebeuren als te verwachten viel dat in elk geval de eerste twee senatoren de regering zouden steunen. (Daarom is er, naast Virginia, ook een West-Virginia).

Twee senatoren per staat, zowel voor Californie, met 38 miljoen inwoners, als voor Wyoming, met 580.000 inwoners. Tja.

Het districtenstelsel in de VS is weinig star. Elke tien jaar, na de volkstelling, en soms elke zittingsperiode van de volksvertegenwoordiging, beslissen de staten, desgewenst, over een nieuwe begrenzing van de districten. Daarbij wordt niet gekeken naar het aantal inwoners van een district. Nee, de laatste verkiezingsuitslagen komen op tafel, zorgvuldig en uiterst gedetailleerd beschreven volgens de nieuwste methoden. Zo kan blijken, dat wanneer een bepaald district er een paar straten bij krijgt aan de ene kant en een wijkje afstaat aan de andere kant, bij de volgende verkiezingen een partij met zekerheid kan voorspellen dat haar kandidaat voor2001BA Gerry2 het Huis van Afgevaardigden gekozen zal worden. En heb je in het staatsbestuur de meerderheid, wat let je dan?

Deze methoden van toedeling van stemmen noemen ze ginds gerrymandering, naar de gouverneur van Massachusetts Elbright Gerry, die het systeem in 1812 goedkeurde. In de afgelopen ruim twee eeuwen is de praktijk in feite gebruikelijk, toegepast door zowel Democraten als Republikeinen. In een fascinerend artikel in het weekblad The New Yorker van 15 augustus vertelt Louis Menand onder de titel Drawing Lines wat er sinds de verkiezing van Barack Obama, in 2008, is gebeurd. De Republikeinen, weinig gediend van een Democraat als president, van kleur ook nog eens, zonnen op een methode om een herhaling te voorkomen. Zo kwam in 2010 het project REDMAP (Redistricting Majority Map) op gang, opgezet met het doel, kabinetswerk te maken van het gerrymanderen, officieel 'redistricting' geheten. De Rode partij stak er 30 miljoen dollar in.

De Democraten maakten er minder woorden aan vuil en besteedden minder geld maar deden met grote ijver hetzelfde, zodra ze een kans zagen. In het maandblad The Atlantic van 25 juni 2017 beschrijft Dave Daley tot in de details hoe de Democraten zich van overmacht in de staat Maryland wisten te verzekeren. Diezelfde Daley voert tegenwoordig actie voor het behoud van de democratie in de VS vanuit de opvatting dat die, vooral door gerrymandering, bij elke nieuwe verkiezingsronde verder wordt uitgehold.

In The New Yorker van 15 augustus beschrijft Jane Mayer wat er zoal kan gebeuren, aan de hand van de situatie in Ohio. De staat is volledig in handen van Republikeinen en die dan wel uit de extreem-rechts vleugel van die partij. Abortus is er verboden, ook voor slachtoffers van aanranding. Zich kerk noemende groepen blijken verkapte militia's te zijn die een burgeroorlog niet uitsluiten. De kerk Liberty Valley belegerde de woning van Afgevaardigde Casey Weinstein, jood, met een dertig auto's, op één daarvan wapperde een banier: 'Kniel voor het Kruis".

Toen gouverneur Mike De Wine, nadat de grote golf Covid-19-besmettingen er eenmaal was, mondmaskers en vaccinatie wilde verplichten, werd hem zijn bevoegdheid op deze punten ontnomen door een meerderheid Republikeinse volksvertegenwoordigers (zijn partijgenoten) in zijn staat. Mayer citeert in haar artikel dan weer het dagblad Columbus Dispatch, waarin de voorzitter van de Senaat van Ohio over de positie van de Republikeinen zegt: We kunnen zo'n beetje doen wat we willen'. De fractieleider van de Republikeinen in het Huis van Ohio voegde zijn mopperende politieke tegenstanders na de laatste verkiezingen toe: 'Wat erg en betreurenswaardig, we hebben weer gewonnen' en 'Ik weet dat het een moeilijke avond is geweest voor de liberals. Maar neem een glas warme melk, dan slaap je beter. Het spel is gespeeld en jullie hebben verloren'.

Zo kan het gaan, in de VS. Het moet niet gekker worden, valt te denken. Het kan gekker worden, laat de Washington Post op 7 oktober weten. Tussen de Republikeinse kandidaten voor diverse functies, in Washington en in de diverse staten, vallen mensen te vinden die menen dat de aanval op het Capitool een element van de vrijheid van meningsuiting was, dat Trump de presidentsverkiezingen heeft gewonnen, dat aliens de wereld besturen, dat Biden het eerste communistische kabinet leidt, dat vrouwen het kiesrecht dient te worden ontnomen en dat de Democraten uit zijn op het decimeren van de blanke aanwezigheid in de VS.

Dinsdag 8 november, dan is het zo ver. Verkiezingen in de VS.



© 2022 Jan Stoof meer Jan Stoof - meer "De verbazing"
Beschouwingen > De verbazing
De Midterms van '22 Jan Stoof
2001BS Gerry1
Dinsdag 8 november is het weer verkiezingsdag in de Verenigde Staten. Het hele Huis van Afgevaardigden staat op het spel. En 34 zetels van de senaat. En gouverneurszetels en staatscongressen en verkiesbare functies. Er zullen dingen te zien zijn waarover een eenvoudig mens zich verbaast. In Florida is een tekort aan stemlokalen, weloverwogen, in Republikeinse districten zijn er meer dan in Democratische.
Dat in de Democratische districten dan lange wachtrijen ontstaan, vinden de Republikeinse bestuurders van Florida niet erg. Dan wachten ze maar even, die halve of hele communisten.
Dat ze, na een paar uur wachten, dorst krijgen en een beker aangereikt water niet afslaan, nee, dat is niet de bedoeling. Het moet niet te makkelijk worden, dat stemmen. Dus is watervoorziening verboden.
Dat veel mensen hooguit twee uur vrij krijgen om te gaan stemmen, niet alleen in Florida maar ook in andere staten, och, wie maalt daarom. Dat in wijken en steden waar veel Democraten wonen de stembureaus buiten bereik van het openbaar vervoer liggen, eh tja, dan kopen ze maar een auto. Dat een identititeitsbewijs ruim een dag werk kost,  dat is 125 dollar of zo, da's jammer. Democratie gaat, in de VS, niet vanzelf.

Al als tienjarigen riepen we voorafgaand aan groepsgewijs te nemen beslissingen: 'Meeste stemmen gelden'. We wisten niet dat dit een sterk bekort pleidooi was voor een na verkiezingen door evenredige vertegenwoordiging geschraagde democratie. Bij nader inzien was het zo'n slecht idee nog niet, leerde ik later. En momenteel ben ik zelfs een fervent voorstander van het principe. Natuurlijk vind ik dat veel kiezers op de verkeerde partijen stemmen, maar dat krijg je nu eenmaal.

Het kan ook anders, weet ik intussen, de berichten over het in veel landen naderende uitsterven van de evenredige vertegenwoordiging liegen er niet om. Als voorbeeld neem ik graag een land waar evenredige vertegenwoordiging eigenlijk nooit bestaan heeft en dat toch als lichtend voorbeeld voor alle democratieën dient: De Verenigde Staten. En daar dan weer een nog slechter voorbeeld, de verkiezingen voor de senaat. De verkiezingen voor de Eerste Kamer in Nederland krijgen nog een zweem van evenredigheid over zich omdat de door leden van provinciale staten uitgebrachte stemmen een bepaald gewicht krijgen toegekend op basis van de bevolkingsomvang van de provincie. In de VS houdt men het simpel: ooit werd besloten dat elke staat twee senatoren zou leveren en nimmer kwam men er op terug. Zo groeide de Senaat naarmate er meer staten waren. Een leuk detail daarbij is, dat een regerende partij de vorming van een nieuwe staat pas liet gebeuren als te verwachten viel dat in elk geval de eerste twee senatoren de regering zouden steunen. (Daarom is er, naast Virginia, ook een West-Virginia).

Twee senatoren per staat, zowel voor Californie, met 38 miljoen inwoners, als voor Wyoming, met 580.000 inwoners. Tja.

Het districtenstelsel in de VS is weinig star. Elke tien jaar, na de volkstelling, en soms elke zittingsperiode van de volksvertegenwoordiging, beslissen de staten, desgewenst, over een nieuwe begrenzing van de districten. Daarbij wordt niet gekeken naar het aantal inwoners van een district. Nee, de laatste verkiezingsuitslagen komen op tafel, zorgvuldig en uiterst gedetailleerd beschreven volgens de nieuwste methoden. Zo kan blijken, dat wanneer een bepaald district er een paar straten bij krijgt aan de ene kant en een wijkje afstaat aan de andere kant, bij de volgende verkiezingen een partij met zekerheid kan voorspellen dat haar kandidaat voor2001BA Gerry2 het Huis van Afgevaardigden gekozen zal worden. En heb je in het staatsbestuur de meerderheid, wat let je dan?

Deze methoden van toedeling van stemmen noemen ze ginds gerrymandering, naar de gouverneur van Massachusetts Elbright Gerry, die het systeem in 1812 goedkeurde. In de afgelopen ruim twee eeuwen is de praktijk in feite gebruikelijk, toegepast door zowel Democraten als Republikeinen. In een fascinerend artikel in het weekblad The New Yorker van 15 augustus vertelt Louis Menand onder de titel Drawing Lines wat er sinds de verkiezing van Barack Obama, in 2008, is gebeurd. De Republikeinen, weinig gediend van een Democraat als president, van kleur ook nog eens, zonnen op een methode om een herhaling te voorkomen. Zo kwam in 2010 het project REDMAP (Redistricting Majority Map) op gang, opgezet met het doel, kabinetswerk te maken van het gerrymanderen, officieel 'redistricting' geheten. De Rode partij stak er 30 miljoen dollar in.

De Democraten maakten er minder woorden aan vuil en besteedden minder geld maar deden met grote ijver hetzelfde, zodra ze een kans zagen. In het maandblad The Atlantic van 25 juni 2017 beschrijft Dave Daley tot in de details hoe de Democraten zich van overmacht in de staat Maryland wisten te verzekeren. Diezelfde Daley voert tegenwoordig actie voor het behoud van de democratie in de VS vanuit de opvatting dat die, vooral door gerrymandering, bij elke nieuwe verkiezingsronde verder wordt uitgehold.

In The New Yorker van 15 augustus beschrijft Jane Mayer wat er zoal kan gebeuren, aan de hand van de situatie in Ohio. De staat is volledig in handen van Republikeinen en die dan wel uit de extreem-rechts vleugel van die partij. Abortus is er verboden, ook voor slachtoffers van aanranding. Zich kerk noemende groepen blijken verkapte militia's te zijn die een burgeroorlog niet uitsluiten. De kerk Liberty Valley belegerde de woning van Afgevaardigde Casey Weinstein, jood, met een dertig auto's, op één daarvan wapperde een banier: 'Kniel voor het Kruis".

Toen gouverneur Mike De Wine, nadat de grote golf Covid-19-besmettingen er eenmaal was, mondmaskers en vaccinatie wilde verplichten, werd hem zijn bevoegdheid op deze punten ontnomen door een meerderheid Republikeinse volksvertegenwoordigers (zijn partijgenoten) in zijn staat. Mayer citeert in haar artikel dan weer het dagblad Columbus Dispatch, waarin de voorzitter van de Senaat van Ohio over de positie van de Republikeinen zegt: We kunnen zo'n beetje doen wat we willen'. De fractieleider van de Republikeinen in het Huis van Ohio voegde zijn mopperende politieke tegenstanders na de laatste verkiezingen toe: 'Wat erg en betreurenswaardig, we hebben weer gewonnen' en 'Ik weet dat het een moeilijke avond is geweest voor de liberals. Maar neem een glas warme melk, dan slaap je beter. Het spel is gespeeld en jullie hebben verloren'.

Zo kan het gaan, in de VS. Het moet niet gekker worden, valt te denken. Het kan gekker worden, laat de Washington Post op 7 oktober weten. Tussen de Republikeinse kandidaten voor diverse functies, in Washington en in de diverse staten, vallen mensen te vinden die menen dat de aanval op het Capitool een element van de vrijheid van meningsuiting was, dat Trump de presidentsverkiezingen heeft gewonnen, dat aliens de wereld besturen, dat Biden het eerste communistische kabinet leidt, dat vrouwen het kiesrecht dient te worden ontnomen en dat de Democraten uit zijn op het decimeren van de blanke aanwezigheid in de VS.

Dinsdag 8 november, dan is het zo ver. Verkiezingen in de VS.

© 2022 Jan Stoof
powered by CJ2