archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > De verbazing delen printen terug
Met z'n allen in de 7e hemel? De dienstdoende redacteuren

1220BS 7e hemelIn de vorige aflevering van deze rubriek: ‘Waar mensen ongelukkig van worden’ betoogde ik dat mensen last kunnen krijgen van psychische bijeffecten, depressies bv., bij  langdurige aandoeningen, zoals Parkinson. Voor die bijeffecten zouden ze naar een psychiater kunnen gaan. Daar werden kanttekeningen bij geplaatst door Gerbrand Muller.

Hij begon met: ‘Waar mensen tegenwoordig al niet ongelukkig van worden, nu blijkbaar ook van langdurige aandoeningen. Vroeger werden ziekten als reuma (reumatiek zeiden we toen), suikerziekte of multiple-sclerose min of meer blijmoedig gedragen.’ En daarna had hij het over een vriendin die blind was geworden door suikerziekte en die toch gelukkig was.

Ik dacht: in welke tijd leeft Muller eigenlijk? En is hij wel in orde? Zo meteen gaat hij het nog hebben over zijn tante die elke ochtend een bord havermout nam tegen haar multiple-sclerose en die daar vrolijk bij bleef. Gelukkig eindigde hij met de stelling dat, indien het echt waar zou zijn dat mensen met langdurige aandoeningen psychische bijeffecten hebben, ze niet in de steek mogen worden gelaten. Er moet misschien een commissie voor komen. (Dat hoeft nou ook weer niet van mij.)

Zijn scepsis lijkt voor een deel voort te komen uit negatieve ervaringen met de GGZ. Hij geeft een prachtige karikatuur van zo’n instelling, die ik wel herken. Naar aanleiding van mijn eigen ervaringen, jaren geleden, kwam ik tot de hypothese dat er bij GGZ-instellingen alleen maar een wachtlijst is en dat er geen behandelaars zijn. Als je de wachtlijst maar lang genoeg laat worden maken de mensen die er op staan een eind aan hun leven, of ze worden beter.

Inmiddels heb ik langdurige, positieve ervaringen met GGZ-instellingen. Ik heb te maken met vriendelijke, betrokken, capabele behandelaars. Dat wijkt nogal af van Mullers karikatuur. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. (JQ)

-----------------------------------
Deze reactie (op een reactie) lijkt mij een goede aanleiding om het eens over ‘vooruitgangsgeloof’ te hebben. Joop speelt de rol van gelovige. Zijn redenering gaat ongeveer als volgt. Veranderingen in de zorg, en vooral ook de beschikbaarheid van allerlei geavanceerde medicamenten, rekken het leven van heel wat mensen met een ‘langdurige aandoening’. Mooi. Helaas worden ze er niet allemaal even vrolijk van. Daar moet ook iets op te vinden zijn.

Gerbrand Muller is meer een scepticus (of hij heeft zich door mijn verzoek om een reactie in die rol laten duwen!). Hij vraagt zich om te beginnen af of er wel een rechtlijnig verband is tussen de lichamelijke aandoening, de wijze van behandeling en de depressies. Vervolgens probeert hij zich voor te stellen hoe de GGZ de toeloop gaat verwerken. Hij weet uit ervaring hoe het daar aan toegaat. Joop heeft (althans recent) betere ervaringen opgedaan.

Zojuist heb ik ‘Alles wordt beter’ van Simon Rozendaal gelezen. Daarin wordt, wat mij betreft zeer overtuigend, aangetoond dat ons aller welzijn (over reeksen van jaren) er met sprongen op vooruit is gegaan. Dat geldt op allerlei gebieden: veiligheid, inkomen, gezondheid, milieu, noem maar op. Toch (en dat is de andere kant van zijn verhaal) slagen wij er met z’n allen in om meer dan ooit te somberen over de toestand in de wereld en zelfs te vrezen voor de Apocalyps. Iemand die hoorde van Rozendaals voornemen een boek te schrijven over alles wat beter is geworden riep: ‘O, dat zal wel een dun boekje worden’.

Helaas is het blijkbaar niet vanzelfsprekend dat vooruitgang mensen blij maakt. Als daar nou eens iets op gevonden wordt! Een pilletje liefst, dan komen we allemaal in de zevende hemel. (FH)

Simon Rozendaal, ‘Alles wordt beter. Nou ja, bijna alles.’ AtlasContact 2015

-----------------------------------
De dienstdoende redacteuren waren deze keer Joop Quint en Frits Hoorweg.
----------------------------------------------------
Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven
----------------------------------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2015 De dienstdoende redacteuren meer De dienstdoende redacteuren - meer "De verbazing" -
Beschouwingen > De verbazing
Met z'n allen in de 7e hemel? De dienstdoende redacteuren
1220BS 7e hemelIn de vorige aflevering van deze rubriek: ‘Waar mensen ongelukkig van worden’ betoogde ik dat mensen last kunnen krijgen van psychische bijeffecten, depressies bv., bij  langdurige aandoeningen, zoals Parkinson. Voor die bijeffecten zouden ze naar een psychiater kunnen gaan. Daar werden kanttekeningen bij geplaatst door Gerbrand Muller.

Hij begon met: ‘Waar mensen tegenwoordig al niet ongelukkig van worden, nu blijkbaar ook van langdurige aandoeningen. Vroeger werden ziekten als reuma (reumatiek zeiden we toen), suikerziekte of multiple-sclerose min of meer blijmoedig gedragen.’ En daarna had hij het over een vriendin die blind was geworden door suikerziekte en die toch gelukkig was.

Ik dacht: in welke tijd leeft Muller eigenlijk? En is hij wel in orde? Zo meteen gaat hij het nog hebben over zijn tante die elke ochtend een bord havermout nam tegen haar multiple-sclerose en die daar vrolijk bij bleef. Gelukkig eindigde hij met de stelling dat, indien het echt waar zou zijn dat mensen met langdurige aandoeningen psychische bijeffecten hebben, ze niet in de steek mogen worden gelaten. Er moet misschien een commissie voor komen. (Dat hoeft nou ook weer niet van mij.)

Zijn scepsis lijkt voor een deel voort te komen uit negatieve ervaringen met de GGZ. Hij geeft een prachtige karikatuur van zo’n instelling, die ik wel herken. Naar aanleiding van mijn eigen ervaringen, jaren geleden, kwam ik tot de hypothese dat er bij GGZ-instellingen alleen maar een wachtlijst is en dat er geen behandelaars zijn. Als je de wachtlijst maar lang genoeg laat worden maken de mensen die er op staan een eind aan hun leven, of ze worden beter.

Inmiddels heb ik langdurige, positieve ervaringen met GGZ-instellingen. Ik heb te maken met vriendelijke, betrokken, capabele behandelaars. Dat wijkt nogal af van Mullers karikatuur. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen. (JQ)

-----------------------------------
Deze reactie (op een reactie) lijkt mij een goede aanleiding om het eens over ‘vooruitgangsgeloof’ te hebben. Joop speelt de rol van gelovige. Zijn redenering gaat ongeveer als volgt. Veranderingen in de zorg, en vooral ook de beschikbaarheid van allerlei geavanceerde medicamenten, rekken het leven van heel wat mensen met een ‘langdurige aandoening’. Mooi. Helaas worden ze er niet allemaal even vrolijk van. Daar moet ook iets op te vinden zijn.

Gerbrand Muller is meer een scepticus (of hij heeft zich door mijn verzoek om een reactie in die rol laten duwen!). Hij vraagt zich om te beginnen af of er wel een rechtlijnig verband is tussen de lichamelijke aandoening, de wijze van behandeling en de depressies. Vervolgens probeert hij zich voor te stellen hoe de GGZ de toeloop gaat verwerken. Hij weet uit ervaring hoe het daar aan toegaat. Joop heeft (althans recent) betere ervaringen opgedaan.

Zojuist heb ik ‘Alles wordt beter’ van Simon Rozendaal gelezen. Daarin wordt, wat mij betreft zeer overtuigend, aangetoond dat ons aller welzijn (over reeksen van jaren) er met sprongen op vooruit is gegaan. Dat geldt op allerlei gebieden: veiligheid, inkomen, gezondheid, milieu, noem maar op. Toch (en dat is de andere kant van zijn verhaal) slagen wij er met z’n allen in om meer dan ooit te somberen over de toestand in de wereld en zelfs te vrezen voor de Apocalyps. Iemand die hoorde van Rozendaals voornemen een boek te schrijven over alles wat beter is geworden riep: ‘O, dat zal wel een dun boekje worden’.

Helaas is het blijkbaar niet vanzelfsprekend dat vooruitgang mensen blij maakt. Als daar nou eens iets op gevonden wordt! Een pilletje liefst, dan komen we allemaal in de zevende hemel. (FH)

Simon Rozendaal, ‘Alles wordt beter. Nou ja, bijna alles.’ AtlasContact 2015

-----------------------------------
De dienstdoende redacteuren waren deze keer Joop Quint en Frits Hoorweg.
----------------------------------------------------
Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven
----------------------------------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2015 De dienstdoende redacteuren
powered by CJ2