archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden delen printen terug
Strijd tussen mensen, volken, landen Peter Schröder

0810BS 87.1
Weg ermee!
Het is weer raak, Bommen, granaten en kogels fluiten de mensen om de oren, ditmaal in het Midden Oosten. Het begint met optochten en spreekkoren, dan volgen de stenen, de brandende auto’s en het traangas en dan vallen de eerste doden: voor je het weet is het oorlog. Niet lang geleden was oorlog nog enigszins overzichtelijk: geüniformeerde legers van officiële landen trokken tegen elkaar ten strijde tot één kamp de overwinning behaalde. Vandaag de dag is wanordelijke guerilla, door Westerse landen vaak ‘terreur’ genoemd, een populaire vorm van oorlogvoering. Het heeft geleid tot een paradoxale bewapeningswedloop: Westerse landen, de VS voorop, ontwikkelen nieuwe technologische wonderwapens en verkopen hun tweedehandsjes aan de armere collega’s in de VN. Het helpt allemaal niemand, niets en niemendal aan de overwinning. Ook tegen eenzame hit and run acties van een enkeling is de meest geavanceerde drone niet opgewassen. En ondertussen zijn mensen, groepen, volken en landen niet onkwetsbaar voor spiksplinternieuw of ouderwets wapentuig geworden.

Klinisch vechten
De nieuwere bewapening kenmerkt zich door een steeds grotere afstand tussen aanvaller en doel: het begon ooit met pijlen en speren in plaats van vuisten, daarna dolken en zwaarden, toen volgden kogels, later bombardementen vanuit afstandelijke vliegtuigen (ook Zeppelins), transcontinentale raketten volgden en nu is het zover dat de ‘piloot/bombardeur’ vanuit een kantoor in Dallas, Texas, met zijn drone (Unmanned Aerial Vehicle, UAV), raketten en bommen laat vallen op een caféterras in Kunduz. (Wikipedia: ‘Het meest voor de hand liggende voordeel van UAV's is de mogelijkheid missies uit te voeren zonder daarbij mensenlevens te riskeren’. !? Afghanen kennen immers geen mensenlevens!). Amerikanen hebben het over smart wapens, toch kun je daarmee weinig uitrichten tegen ontevreden volk dat met domme verkeersvliegtuigen door je wolkenkrabbers gaat vliegen.

Westen zakt weg
Sinds 1980 betoogt socioloog/historicus Immanuel Wallerstein dat de hegemonie van de Verenigde Staten op het wereldtoneel (‘The Modern World System’) een aflopende zaak is. Anno 2011 lijken de aanwijzingen voor de juistheid van zijn opvatting steeds sterker: het spookt weer eens behoorlijk in de olierijke gebieden waarvan Het Westen sterk afhankelijk is en hoewel er onder de Wereldmachten eenstemmigheid heerst over de noodzaak van een rustiger situatie in het Midden Oosten blijft het bij Westelijke waarschuwende woorden. Waarom niet een landing daar in Libië? (in 1958 landden de Amerikaanse mariniers nog tussen de badgasten in Libanon). Of een eenheid goed opgeleide commando’s die die dolle hond daar vakkundig omlegt?

Tanende slagkracht
Nou, denk even aan 1980, aan die spectaculair mislukte Amerikaanse actie om de gijzelaars in de ambassade in Teheran te ontzetten, of aan het mislukte bombardement op Gadaffi’s paleis in 1986, of aan 1993 in Mogadishu toen het de Amerikanen met verliezen en vernedering niet lukte krijgsheer Aidid te vangen. Of aan de debakels in Irak en Afghanistan. Een ooit doortastende organisatie als de CIA bestaat uit agenten die het liefst op afstand in Arlington bij moeder thuis de ontwikkelingen op afstand volgen via Internet. Verder krijgen Het Westen/De Amerikanen bij alles wat naar interventie riekt de rekening gepresenteerd door een breed front van verontwaardigde buitenlanders – en Wikileakende binnenlanders. En tot overmaat van ramp is China zich aan het ontwikkelen tot een geduchte opvolger van de Sovjet Unie als het gaat om tegenwicht en vervelend tegenspel tegenover westerse oplossingen. Als de Amerikanen het Gadaffi al te lastig maken sluiten de Chinezen een mooie oliedeal met hem.

Vrolijke oorlog
Wat een verhaal, laten we overgaan tot de militaire orde van deze rubriek en maar weer eens kijken naar de oude vertouwde Eerste Wereldoorlog - waarin de Verenigde Staten de Europese democratie wisten te redden. Kijk naar kaart 1a en zie een Franse compagnie van een man of 8 ondersteund door 2 paarden beladen met mitrailleurs. Ze zijn bewapend0810BS 87.2 met geweren waarop een bajonet, minstens 3 soldaten blazen op een trompet en 4 manschappen slaan op de trommel. Het is 1913 en de mannen kijken vol vertrouwen naar de fotograaf. Pierre Chalet schrijft zijn Patrons en Patronnes, hij bedankt ze voor eerdere post en vind het wel aardig om een afbeelding van zijn ‘jolie tête’ in uniform te sturen. Pierre schrijft dat hij al aardig met de mitrailleur weet om te gaan en dat hij deze zomer een uitgebreide cursus paardrijden gaat volgen. Een jaar later zal de compagnie van Pierre trompetterend en trommelend ten strijde trekken tegen de trompetterende en trommelende collega’s van de As-mogendheden.

Slechte afloop
De wederzijds legers raken gevangen in de loopgraven en krijgen granaten en gifgas (Gadaffi schijnt nog te beschikken over voorraden onbruikbaar, maar daarmee niet minder gevaarlijk vintage gifgas) over zich heen. Regelmatig worden ze door hun commandanten de loopgraven uitgejaagd en gaan dan man tegen man elkaar te lijf met die geweren en die bajonetten. Voor miljoenen jonge Europeanen, en trouwens ook Afrikanen en Indiërs, zal het eindigen in die onmetelijke oorlogsgraven. Op kaart 1b zien we Soldaat Andrivet zonder benen in een invalidenwagen. Hij heeft 2 onderscheidingen op zijn revers en wordt begeleid door een meneer met net zo’n niet militaire pet als hijzelf. Soldaat Andrivet raakte al op 5 september 1915 gewond in de sector La Rasée in Argonne, hij bracht het er levend maar zeer invalide van af. En nu staat hij op deze kaart met de verkoop waarvan hij nog iets hoopt te verdienen.

Weg ermee!
In 1918 wordt er een wapenstilstand gesloten. Voor Frankrijk betekent dat de teruggave door Duitsland van de departementen Elzas en Lotharingen, zo smadelijk door de Duitsers ingepikt bij de Frans/Duitse oorlog van 1870. Hoe dat gevierd werd in de stad Metz is te zien op kaarten 2a en 2b. De Duitsers hadden in Metz twee geduchte ruiterstandbeelden opgericht. Eentje ter ere van keizer Frederik III (1831-1888) en eentje voor keizer Wilhelm I (‘De Grote’ 1797-1888). En kijk nou op die kaarten: de bronzen keizers en hun paarden vóór en na de behandeling van de Franse overwinnaars. Eerst nog fier en vol zelfvertrouwen, maar dan zijn ze toch wel akelig ten val gekomen. En onder die loodzware paarden terechtgekomen!

Bronswerk.
Déja vu? Ja, dat standbeeld van Sadam Hussein dat tijdens de 2e Golfoorlog in 2003 door Amerikanen omver werd getrokken. Dat konden ze nog, de Amerikanen. Hoewel: die triomfantelijke Stars and Stripes werd razendsnel weer opgeborgen, de overgevoelige Arabische gevoelens mochten eens denken aan een overwinning in de nieuwste ongelovigenkruistocht!
Onduidelijke personen zijn met de verschillende bronzen lichaamsdelen van Sadam nogal slordig aan de haal gegaan, ze waren niet traceerbaar maar duiken nu weer op de raarste plaatsen op. Werd het hoofd niet geveild op e-Bay?
Hier in Nederland zetten bronsliefhebbers de haakse slijper in tegen een exemplaar van Le penseur van Rodin. De interventie in Libië van 'onze' marine blondines zal het niet verder brengen dan Facebook. 
Je kunt veel van Gadaffi zeggen, maar er zijn geen gigantische ruiterstandbeelden (als salon-bedoeïen op een kameel?) van hem bekend.
 
Beter Beeld
De plaatjes uit deze rubriek zijn veel gedetailleerder te bekijken!
U kunt doorklikken naar mijn eigen website in opbouw: www.peterschroderatb.nl  .
Daar wordt langzaam maar zeker een beeldbank opgebouwd waarin de plaatjes uit deze rubriek veel beter te zien zijn. Voor deze aflevering kunt u het beste beginnen op pagina 2 van het thema Oorlog/Politiek/Ramp
Daarna flink doorklikken en u kunt de gezichten zien.
 


© 2011 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "Beelden uit soberder tijden" -
Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden
Strijd tussen mensen, volken, landen Peter Schröder
0810BS 87.1
Weg ermee!
Het is weer raak, Bommen, granaten en kogels fluiten de mensen om de oren, ditmaal in het Midden Oosten. Het begint met optochten en spreekkoren, dan volgen de stenen, de brandende auto’s en het traangas en dan vallen de eerste doden: voor je het weet is het oorlog. Niet lang geleden was oorlog nog enigszins overzichtelijk: geüniformeerde legers van officiële landen trokken tegen elkaar ten strijde tot één kamp de overwinning behaalde. Vandaag de dag is wanordelijke guerilla, door Westerse landen vaak ‘terreur’ genoemd, een populaire vorm van oorlogvoering. Het heeft geleid tot een paradoxale bewapeningswedloop: Westerse landen, de VS voorop, ontwikkelen nieuwe technologische wonderwapens en verkopen hun tweedehandsjes aan de armere collega’s in de VN. Het helpt allemaal niemand, niets en niemendal aan de overwinning. Ook tegen eenzame hit and run acties van een enkeling is de meest geavanceerde drone niet opgewassen. En ondertussen zijn mensen, groepen, volken en landen niet onkwetsbaar voor spiksplinternieuw of ouderwets wapentuig geworden.

Klinisch vechten
De nieuwere bewapening kenmerkt zich door een steeds grotere afstand tussen aanvaller en doel: het begon ooit met pijlen en speren in plaats van vuisten, daarna dolken en zwaarden, toen volgden kogels, later bombardementen vanuit afstandelijke vliegtuigen (ook Zeppelins), transcontinentale raketten volgden en nu is het zover dat de ‘piloot/bombardeur’ vanuit een kantoor in Dallas, Texas, met zijn drone (Unmanned Aerial Vehicle, UAV), raketten en bommen laat vallen op een caféterras in Kunduz. (Wikipedia: ‘Het meest voor de hand liggende voordeel van UAV's is de mogelijkheid missies uit te voeren zonder daarbij mensenlevens te riskeren’. !? Afghanen kennen immers geen mensenlevens!). Amerikanen hebben het over smart wapens, toch kun je daarmee weinig uitrichten tegen ontevreden volk dat met domme verkeersvliegtuigen door je wolkenkrabbers gaat vliegen.

Westen zakt weg
Sinds 1980 betoogt socioloog/historicus Immanuel Wallerstein dat de hegemonie van de Verenigde Staten op het wereldtoneel (‘The Modern World System’) een aflopende zaak is. Anno 2011 lijken de aanwijzingen voor de juistheid van zijn opvatting steeds sterker: het spookt weer eens behoorlijk in de olierijke gebieden waarvan Het Westen sterk afhankelijk is en hoewel er onder de Wereldmachten eenstemmigheid heerst over de noodzaak van een rustiger situatie in het Midden Oosten blijft het bij Westelijke waarschuwende woorden. Waarom niet een landing daar in Libië? (in 1958 landden de Amerikaanse mariniers nog tussen de badgasten in Libanon). Of een eenheid goed opgeleide commando’s die die dolle hond daar vakkundig omlegt?

Tanende slagkracht
Nou, denk even aan 1980, aan die spectaculair mislukte Amerikaanse actie om de gijzelaars in de ambassade in Teheran te ontzetten, of aan het mislukte bombardement op Gadaffi’s paleis in 1986, of aan 1993 in Mogadishu toen het de Amerikanen met verliezen en vernedering niet lukte krijgsheer Aidid te vangen. Of aan de debakels in Irak en Afghanistan. Een ooit doortastende organisatie als de CIA bestaat uit agenten die het liefst op afstand in Arlington bij moeder thuis de ontwikkelingen op afstand volgen via Internet. Verder krijgen Het Westen/De Amerikanen bij alles wat naar interventie riekt de rekening gepresenteerd door een breed front van verontwaardigde buitenlanders – en Wikileakende binnenlanders. En tot overmaat van ramp is China zich aan het ontwikkelen tot een geduchte opvolger van de Sovjet Unie als het gaat om tegenwicht en vervelend tegenspel tegenover westerse oplossingen. Als de Amerikanen het Gadaffi al te lastig maken sluiten de Chinezen een mooie oliedeal met hem.

Vrolijke oorlog
Wat een verhaal, laten we overgaan tot de militaire orde van deze rubriek en maar weer eens kijken naar de oude vertouwde Eerste Wereldoorlog - waarin de Verenigde Staten de Europese democratie wisten te redden. Kijk naar kaart 1a en zie een Franse compagnie van een man of 8 ondersteund door 2 paarden beladen met mitrailleurs. Ze zijn bewapend0810BS 87.2 met geweren waarop een bajonet, minstens 3 soldaten blazen op een trompet en 4 manschappen slaan op de trommel. Het is 1913 en de mannen kijken vol vertrouwen naar de fotograaf. Pierre Chalet schrijft zijn Patrons en Patronnes, hij bedankt ze voor eerdere post en vind het wel aardig om een afbeelding van zijn ‘jolie tête’ in uniform te sturen. Pierre schrijft dat hij al aardig met de mitrailleur weet om te gaan en dat hij deze zomer een uitgebreide cursus paardrijden gaat volgen. Een jaar later zal de compagnie van Pierre trompetterend en trommelend ten strijde trekken tegen de trompetterende en trommelende collega’s van de As-mogendheden.

Slechte afloop
De wederzijds legers raken gevangen in de loopgraven en krijgen granaten en gifgas (Gadaffi schijnt nog te beschikken over voorraden onbruikbaar, maar daarmee niet minder gevaarlijk vintage gifgas) over zich heen. Regelmatig worden ze door hun commandanten de loopgraven uitgejaagd en gaan dan man tegen man elkaar te lijf met die geweren en die bajonetten. Voor miljoenen jonge Europeanen, en trouwens ook Afrikanen en Indiërs, zal het eindigen in die onmetelijke oorlogsgraven. Op kaart 1b zien we Soldaat Andrivet zonder benen in een invalidenwagen. Hij heeft 2 onderscheidingen op zijn revers en wordt begeleid door een meneer met net zo’n niet militaire pet als hijzelf. Soldaat Andrivet raakte al op 5 september 1915 gewond in de sector La Rasée in Argonne, hij bracht het er levend maar zeer invalide van af. En nu staat hij op deze kaart met de verkoop waarvan hij nog iets hoopt te verdienen.

Weg ermee!
In 1918 wordt er een wapenstilstand gesloten. Voor Frankrijk betekent dat de teruggave door Duitsland van de departementen Elzas en Lotharingen, zo smadelijk door de Duitsers ingepikt bij de Frans/Duitse oorlog van 1870. Hoe dat gevierd werd in de stad Metz is te zien op kaarten 2a en 2b. De Duitsers hadden in Metz twee geduchte ruiterstandbeelden opgericht. Eentje ter ere van keizer Frederik III (1831-1888) en eentje voor keizer Wilhelm I (‘De Grote’ 1797-1888). En kijk nou op die kaarten: de bronzen keizers en hun paarden vóór en na de behandeling van de Franse overwinnaars. Eerst nog fier en vol zelfvertrouwen, maar dan zijn ze toch wel akelig ten val gekomen. En onder die loodzware paarden terechtgekomen!

Bronswerk.
Déja vu? Ja, dat standbeeld van Sadam Hussein dat tijdens de 2e Golfoorlog in 2003 door Amerikanen omver werd getrokken. Dat konden ze nog, de Amerikanen. Hoewel: die triomfantelijke Stars and Stripes werd razendsnel weer opgeborgen, de overgevoelige Arabische gevoelens mochten eens denken aan een overwinning in de nieuwste ongelovigenkruistocht!
Onduidelijke personen zijn met de verschillende bronzen lichaamsdelen van Sadam nogal slordig aan de haal gegaan, ze waren niet traceerbaar maar duiken nu weer op de raarste plaatsen op. Werd het hoofd niet geveild op e-Bay?
Hier in Nederland zetten bronsliefhebbers de haakse slijper in tegen een exemplaar van Le penseur van Rodin. De interventie in Libië van 'onze' marine blondines zal het niet verder brengen dan Facebook. 
Je kunt veel van Gadaffi zeggen, maar er zijn geen gigantische ruiterstandbeelden (als salon-bedoeïen op een kameel?) van hem bekend.
 
Beter Beeld
De plaatjes uit deze rubriek zijn veel gedetailleerder te bekijken!
U kunt doorklikken naar mijn eigen website in opbouw: www.peterschroderatb.nl  .
Daar wordt langzaam maar zeker een beeldbank opgebouwd waarin de plaatjes uit deze rubriek veel beter te zien zijn. Voor deze aflevering kunt u het beste beginnen op pagina 2 van het thema Oorlog/Politiek/Ramp
Daarna flink doorklikken en u kunt de gezichten zien.
 
© 2011 Peter Schröder
powered by CJ2