archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden delen printen terug
Mens en dier Peter Schröder

0807BS 85.1
Strijd en overwinning
De relaties tussen mensen en dieren blijven onuitputtelijke onderwerpen voor hobby en studie, voor beroep en vrije tijd, voor borrelpraat en congressen, op de camping en bij de tv. Het moet nog maar eens gezegd: mensen (getransformeerd van omnivoren naar overwegend aaseters) hebben in de loop van hun geschiedenis de grotere (zoog)dieren (van olifant en walvis t/m leeuw en tijger) ofwel uitgeroeid ofwel getemd. Getemd als voedselproducerende landbouwdieren, als trek/rijdieren, als entertainers in reservaten en dierentuinen, als proefdieren en als gezelschapsdieren. Kleinere zoogdieren (ratten, muizen etc.), vissen en vogels zijn nog niet geheel onder de menselijke dictatuur gebracht. En in de strijd met de minifauna, de insecten en de microben hebben mensen nauwelijks voortgang geboekt: nog steeds trekken hele kleine beestjes uiteindelijk aan het langste eind als het om de strijd op leven en dood met mensen gaat.

Individuele relaties
Van het abstracte algemene naar het meer concrete specifieke: dier en baasje in hun persoonlijke relatie. We zullen ons hier beperken tot de familie der viervoeters en beginnen vrij klein om behoorlijk groot te eindigen. Bezie de persoonlijke relatie tussen poes en vrouwtje, op kaart 1a vereeuwigd in de fotostudio voor gebruik op een postkaart. Een postkaart die in 1914 door Eugénie werd verstuurd naar Madame Barthlémy in Billom (Puy de Dôme) met Baisiers affectueux vanwege het Nieuwe Jaar. Menselijke poezenliefde geniet in onze moderne westerse wereld een hoge mate van populariteit (de tijden waarin poezen in Nederland als ‘dakhaas’ werden geconsumeerd lijken lang voorbij). En deze wuft geklede mevrouw lijkt haar prachtig witte poes, getooid met een mooie roze strik, te vertroetelen. Maar niet zonder een waarschuwende vinger – zou het vrouwtje bazig zijn? Of heerst op een ander conceptueel niveau de poes over het baasje?

Blijf!
Honden zijn in het algemeen een maatje groter dan poezen en dat geldt ook voor het exemplaar dat we hier op kaart 1b aan de eettafel treffen met een meisje van een jaar of 8. De hond kijkt de fotograaf droevig en onbestemd, zo niet uitgesproken dom, aan. Het meisje heeft de handen gevouwen, maar gezien haar geopende ogen lijkt hier geen sprake van gebed. Zij kijkt wantrouwend? (belerend?) naar haar gesjochte disgenoot. Het lijkt duidelijk wie hier de baas is.
De kaart werd als souvenir in 1904 verstuurd door Marguerita uit Oneglia (It) naar Signorina Emilie Lorenzi in Monte Carlo, Villa Tavel. Het plaatje spreekt boekdelen, maar die lijken niet makkelijk te ontcijferen.

Harmonie
Nog een maatje groter is de uitgebreide familie van de runderen. Op kaart 2a is een foto uit Egypte te vinden waarop een buffel is te zien, bereden door een boerenjongen. De jonge fellah is ongekleed, het lijkt0806BS 85.2 daar prettig warm. De buffel ziet er mooi uit, hij lijkt met het jochie ook een harmonische relatie te hebben: als hij het joch vervelend zou vinden zou hij het met een ruk van zich af kunnen gooien, maar de buffel maakt zonder mopperen een ritje. De kaart werd in 1914 door Mlle Jeanne uit Alexandrië verstuurd naar Mademoiselle Yvonne Chaumat in Caluize Rhône. Zij schrijft dat er een groot verschil bestaat tussen Parijs en Alexandrië – ze zou maar wat graag weer op het Champ de Mars lopen! – dat haar neven er niet zijn en dat ze zich behoorlijk verveelt. Op het eerste gezicht geen oog voor buffel en berijders. Of zou ze onbewust verlangen naar een lief zoontje?

Veelwijverij
We komen nu op kaart 2b bij het grootste landzoogdier: de Olifant. In dit geval de Olifant tot menselijk vermaak gevangen gezet in een (altijd veel te klein) Olifantenverblijf in de dierentuin van Antwerpen. Het onderschrift luidt: Les manicures du Pachyderme (in het Nederlands vertaald met Zachte verzorging). Gevangen, maar wel goed verzorgd: maar liefst vier charmante jongedames verzorgen hier de enorme olifantshoeven. De kaart spreekt van manicures en dat zou correct zijn als we de voorpoten van de olifant opvatten als armen met handen. Waarschijnlijk houdt de heersende consensus het toch eerder op een viervoeter met poten en hoeven. Dan zijn de vier dames eerder pedicures. Dombo? Babar? heeft niet minder dan vier aantrekkelijke menselijke vriendinnen tot zijn beschikking, maar toch straalt zijn gezicht geen vrolijkheid uit, eerder melancholieke berusting. Zou hij in die gesloten inrichting nog kunnen trompetteren en meppen?
De kaart werd niet verstuurd.
---
Beter Beeld
De plaatjes uit deze rubriek zijn veel gedetailleerder te bekijken!
U kunt doorklikken naar mijn eigen website in opbouw, (http://www.peterschroderatb.nl/), daar wordt langzaam maar zeker een beeldbank opgebouwd waarin de plaatjes uit deze rubriek veel beter te zien zijn. Voor de kaarten bij deze aflevering kunt u doorklikken (en nog een paar keer doorklikken) naar:
© 2011 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "Beelden uit soberder tijden" -
Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden
Mens en dier Peter Schröder
0807BS 85.1
Strijd en overwinning
De relaties tussen mensen en dieren blijven onuitputtelijke onderwerpen voor hobby en studie, voor beroep en vrije tijd, voor borrelpraat en congressen, op de camping en bij de tv. Het moet nog maar eens gezegd: mensen (getransformeerd van omnivoren naar overwegend aaseters) hebben in de loop van hun geschiedenis de grotere (zoog)dieren (van olifant en walvis t/m leeuw en tijger) ofwel uitgeroeid ofwel getemd. Getemd als voedselproducerende landbouwdieren, als trek/rijdieren, als entertainers in reservaten en dierentuinen, als proefdieren en als gezelschapsdieren. Kleinere zoogdieren (ratten, muizen etc.), vissen en vogels zijn nog niet geheel onder de menselijke dictatuur gebracht. En in de strijd met de minifauna, de insecten en de microben hebben mensen nauwelijks voortgang geboekt: nog steeds trekken hele kleine beestjes uiteindelijk aan het langste eind als het om de strijd op leven en dood met mensen gaat.

Individuele relaties
Van het abstracte algemene naar het meer concrete specifieke: dier en baasje in hun persoonlijke relatie. We zullen ons hier beperken tot de familie der viervoeters en beginnen vrij klein om behoorlijk groot te eindigen. Bezie de persoonlijke relatie tussen poes en vrouwtje, op kaart 1a vereeuwigd in de fotostudio voor gebruik op een postkaart. Een postkaart die in 1914 door Eugénie werd verstuurd naar Madame Barthlémy in Billom (Puy de Dôme) met Baisiers affectueux vanwege het Nieuwe Jaar. Menselijke poezenliefde geniet in onze moderne westerse wereld een hoge mate van populariteit (de tijden waarin poezen in Nederland als ‘dakhaas’ werden geconsumeerd lijken lang voorbij). En deze wuft geklede mevrouw lijkt haar prachtig witte poes, getooid met een mooie roze strik, te vertroetelen. Maar niet zonder een waarschuwende vinger – zou het vrouwtje bazig zijn? Of heerst op een ander conceptueel niveau de poes over het baasje?

Blijf!
Honden zijn in het algemeen een maatje groter dan poezen en dat geldt ook voor het exemplaar dat we hier op kaart 1b aan de eettafel treffen met een meisje van een jaar of 8. De hond kijkt de fotograaf droevig en onbestemd, zo niet uitgesproken dom, aan. Het meisje heeft de handen gevouwen, maar gezien haar geopende ogen lijkt hier geen sprake van gebed. Zij kijkt wantrouwend? (belerend?) naar haar gesjochte disgenoot. Het lijkt duidelijk wie hier de baas is.
De kaart werd als souvenir in 1904 verstuurd door Marguerita uit Oneglia (It) naar Signorina Emilie Lorenzi in Monte Carlo, Villa Tavel. Het plaatje spreekt boekdelen, maar die lijken niet makkelijk te ontcijferen.

Harmonie
Nog een maatje groter is de uitgebreide familie van de runderen. Op kaart 2a is een foto uit Egypte te vinden waarop een buffel is te zien, bereden door een boerenjongen. De jonge fellah is ongekleed, het lijkt0806BS 85.2 daar prettig warm. De buffel ziet er mooi uit, hij lijkt met het jochie ook een harmonische relatie te hebben: als hij het joch vervelend zou vinden zou hij het met een ruk van zich af kunnen gooien, maar de buffel maakt zonder mopperen een ritje. De kaart werd in 1914 door Mlle Jeanne uit Alexandrië verstuurd naar Mademoiselle Yvonne Chaumat in Caluize Rhône. Zij schrijft dat er een groot verschil bestaat tussen Parijs en Alexandrië – ze zou maar wat graag weer op het Champ de Mars lopen! – dat haar neven er niet zijn en dat ze zich behoorlijk verveelt. Op het eerste gezicht geen oog voor buffel en berijders. Of zou ze onbewust verlangen naar een lief zoontje?

Veelwijverij
We komen nu op kaart 2b bij het grootste landzoogdier: de Olifant. In dit geval de Olifant tot menselijk vermaak gevangen gezet in een (altijd veel te klein) Olifantenverblijf in de dierentuin van Antwerpen. Het onderschrift luidt: Les manicures du Pachyderme (in het Nederlands vertaald met Zachte verzorging). Gevangen, maar wel goed verzorgd: maar liefst vier charmante jongedames verzorgen hier de enorme olifantshoeven. De kaart spreekt van manicures en dat zou correct zijn als we de voorpoten van de olifant opvatten als armen met handen. Waarschijnlijk houdt de heersende consensus het toch eerder op een viervoeter met poten en hoeven. Dan zijn de vier dames eerder pedicures. Dombo? Babar? heeft niet minder dan vier aantrekkelijke menselijke vriendinnen tot zijn beschikking, maar toch straalt zijn gezicht geen vrolijkheid uit, eerder melancholieke berusting. Zou hij in die gesloten inrichting nog kunnen trompetteren en meppen?
De kaart werd niet verstuurd.
---
Beter Beeld
De plaatjes uit deze rubriek zijn veel gedetailleerder te bekijken!
U kunt doorklikken naar mijn eigen website in opbouw, (http://www.peterschroderatb.nl/), daar wordt langzaam maar zeker een beeldbank opgebouwd waarin de plaatjes uit deze rubriek veel beter te zien zijn. Voor de kaarten bij deze aflevering kunt u doorklikken (en nog een paar keer doorklikken) naar:
© 2011 Peter Schröder
powered by CJ2