archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Te water delen printen terug
Mandarijneend over de vloer Willem Minderhout

1313BZ MandarijneendIk word regelmatig getroffen door wat ik het ‘Doctor Fop I. Brouwer-gevoel’ noem. Ik vrees dat lezertjes van beneden de vijftig geen idee hebben wat ik daarmee bedoel. Het overkwam me laatst toen ik na een heerlijk boottochtje door de Haagse grachten twee van mijn kinderen en een aspirant-schoonzoon naar een opstapplaats in de buurt van hun huis voer. We passeerden een woonboot waar de vrouw des huizes op het terras van het zonnetje lag te genieten. Vlak naast haar zat een zeer tevreden kijkend – voor zover zo’n antropocentrische observatie klopt – koppeltje mandarijneenden te soezen.

Op de terugweg scharrelden die eendjes nog steeds rond de zonnende dame. Ik besloot gas terug te nemen en vroeg of die eenden soms haar huisdieren waren. ‘Het lijkt er wel op’, zei de dame. ‘Twee weken geleden kwam het mannetje hier aanvliegen. Hij heeft de boot geïnspecteerd en blijkbaar beviel het hem, want we werden op een dag wakker en toen was zijn vrouwtje ook gearriveerd. Ze wandelen zelfs door de woonkamer. Sindsdien zijn ze hier niet weg te slaan.’ Op dat moment kwam de huishond enthousiast het terras op rennen. Toen hij zijn nieuwe collega-huisdieren onder de staart wilde snuffelen hupten ze het water in, zwommen een halve boog en namen weer plaats naast de tuinstoel van hun baasje.

Ik was al te ver afgedreven om de conversatie voort te zetten of een foto te maken van dit tafereel. Ik voeg daarom maar een recente foto van een mandarijneend uit de vijver van de Paleistuin toe.

De beroemde zin waarmee Dr. Fop I. Brouwer zijn natuurpraatje op de VARA-radio placht af te sluiten - ‘al wat leeft en groeit en ons altijd weer boeit’ – resoneerde nog lange tijd door mijn hersenpan.

-----------------------------------------------
De foto is van Willem Minderhout zelf


© 2016 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Te water" -
Bezigheden > Te water
Mandarijneend over de vloer Willem Minderhout
1313BZ MandarijneendIk word regelmatig getroffen door wat ik het ‘Doctor Fop I. Brouwer-gevoel’ noem. Ik vrees dat lezertjes van beneden de vijftig geen idee hebben wat ik daarmee bedoel. Het overkwam me laatst toen ik na een heerlijk boottochtje door de Haagse grachten twee van mijn kinderen en een aspirant-schoonzoon naar een opstapplaats in de buurt van hun huis voer. We passeerden een woonboot waar de vrouw des huizes op het terras van het zonnetje lag te genieten. Vlak naast haar zat een zeer tevreden kijkend – voor zover zo’n antropocentrische observatie klopt – koppeltje mandarijneenden te soezen.

Op de terugweg scharrelden die eendjes nog steeds rond de zonnende dame. Ik besloot gas terug te nemen en vroeg of die eenden soms haar huisdieren waren. ‘Het lijkt er wel op’, zei de dame. ‘Twee weken geleden kwam het mannetje hier aanvliegen. Hij heeft de boot geïnspecteerd en blijkbaar beviel het hem, want we werden op een dag wakker en toen was zijn vrouwtje ook gearriveerd. Ze wandelen zelfs door de woonkamer. Sindsdien zijn ze hier niet weg te slaan.’ Op dat moment kwam de huishond enthousiast het terras op rennen. Toen hij zijn nieuwe collega-huisdieren onder de staart wilde snuffelen hupten ze het water in, zwommen een halve boog en namen weer plaats naast de tuinstoel van hun baasje.

Ik was al te ver afgedreven om de conversatie voort te zetten of een foto te maken van dit tafereel. Ik voeg daarom maar een recente foto van een mandarijneend uit de vijver van de Paleistuin toe.

De beroemde zin waarmee Dr. Fop I. Brouwer zijn natuurpraatje op de VARA-radio placht af te sluiten - ‘al wat leeft en groeit en ons altijd weer boeit’ – resoneerde nog lange tijd door mijn hersenpan.

-----------------------------------------------
De foto is van Willem Minderhout zelf
© 2016 Willem Minderhout
powered by CJ2