archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Op de fiets delen printen terug
Op mijn heupen Rob van Olphen

2006BZ HeupenOp een mooie zomeravond, 5 juli 2022, bij een groen verkeerslicht reed ik rustig richting huis tot plotseling tegen het verkeer in met een enorme vaart een scooter -pizzakoerier- op mij afkwam. Ik kon hem onmogelijk ontwijken; behalve dat hij tegen het verkeer in reed, reed hij bovendien veel te hard én met een geel kenteken, wat niet toegestaan is op een fietspad.
Met een enorme klap ging ik tegen de vlakte. Gelukkig had ik een valhelm op, anders had ik dit niet kunnen schrijven.
Schouder geblesseerd, heup geblesseerd, duim kapot, en nog een aantal ontvellingen en kneuzingen waren het resultaat.
De getuigen hebben de ambulancebroeders gebeld, die me verbonden hebben. De politie wilde niet komen want de ambulance was al geweest, achteraf bleek dat ze wel hadden moeten komen. ‘s Avonds laat moest ik nog naar het ziekenhuis, waar een aantal foto’s zijn gemaakt.

De verkeerde heup

Helaas maakten ze foto’s van de verkeerde heup.
Deze heup had ook al een geschiedenis: Vier jaar geleden stond ik met de fiets te wachten voor een rood stoplicht en lag plots ineens op de tramrails. De auto die mij omverreed is doorgereden. Helaas geen getuigen en ík moest wel voorzien worden van een nieuwe heup.
Terug naar juli 2022. Na bezoek aan mijn plaatsvervangende huisarts vroeg ik of ze aub een foto van de geblesseerde heup wilden maken. Daar ging hij niet mee akkoord. Volgens hem was het ‘een beetje gekneusd, verrekt en vocht ophoping’.
Ik heb bijna moeten smeken of ik naar een orthopeed mocht. Daar stond hij ook niet achter. Met heel veel moeite kreeg ik toch een verwijsbrief voor de orthopeed. Omdat er volgens de huisarts geen spoed was, kon ik pas vijf weken later terecht bij de orthopeed. Inmiddels was mijn eigen huisarts weer present en zijn er meteen foto’s gemaakt. De uitslag was niet best.
De orthopeed stelde meteen een nieuwe heup voor. De wachttijd zou 7 à 8 weken zijn.

Lopen was niet meer dan strompelen, slapen een ramp en soms het gevoel of er zout in een open wond werd gestrooid. De pijnstillers werkten totaal niet en ik wilde niet aan de morfine. Twee weken voor de operatie kreeg ik veel onderzoeken. Ik zou eerst een algehele narcose krijgen, maar omdat ik het syndroom van Brugada heb ging dat niet door. In overleg met drie ziekenhuizen is het toen een ruggenprik geworden, zonder roesje.
Wat voor mij telde was zo snel mogelijk van de pijn af te komen.

Reinier Haga

10 November was het eindelijk zover in het Reinier Haga orthopedisch centrum in Zoetermeer.
Een prachtig mooi architectonisch gebouw, met veel natuurlijk licht ,veel blank hout en mooie kleuren. Alhoewel het toch een medisch centrum is, voelde ik me wel relaxed door de indruk hoe ze het allemaal hebben ontworpen en hoe het tot stand is gekomen.
Bij binnenkomst op de operatieafdeling stelt iedereen zich voor met zijn roepnaam: Ester zonder H, waarom zonder H? ‘Nou’, was het antwoord: ‘toen mijn vader mij aan ging geven was hij zo zenuwachtig, is hij de H vergeten’.
Alles ging heel relaxed tijdens het vooronderzoek, wat gepaard ging met veel humor. Toen Ester zonder H mijn bloeddruk opnam zei ze: ‘Je bent helemaal Zen.’
De ruggenprik viel reuze mee, je benen en voeten worden heel warm en dan voel je totaal niets meer tussen je navel en voeten, heel bizar.
De chirurg vroeg of ik een muziekje wilde horen. Ja graag, panfluit. Daar lig je dan met je hoofd onder een tentje, je armen vastgebonden. De anesthesist zat met zijn gezicht vlak bij mijn hoofd om met mij te kunnen praten. Ik moest extra in de gaten worden gehouden in verband met mijn Brugada syndroom .
Het was een hele gezellige conversatie, ik was vooral geïnteresseerd in het gereedschap waarmee ze aan het werk waren. Ik heb ooit in de gereedschaphandel gezeten, vandaar mijn interesse.

Gereedschap

Wat is dat geluid. ‘Ze zijn aan het frezen’.
En dat? ‘Aan het doorspoelen’. Tjonge, wat een herrie, vooral met die hamers! Ik vroeg aan de chirurg of ze de muziek wat harder konden zetten. Wat een belevenis allemaal. Ik had graag gezien wat voor gereedschap ze allemaal hadden gebruikt.
En daar werd ik teruggereden naar de kamer. Een paar uur later, vijf minuten nadat mijn tenen wakker waren geworden van de ruggenprik, kwam de fysio en moest ik meteen het bed uit en achter een rollator. Niet te geloven: wat een wonder! Daar liep ik! Ik ben daar reuze verwend, niets was te veel voor de verpleging.

Een hele gewaarwording: van 5 juli tot 10 november pijn geleden, dat was nu eensklaps verleden tijd! Nu ben ik thuis aan het revalideren met hulp van de fysio en dat gaat prima. Soms vergeet ik de kruk en dan brult mijn kleindochter: ‘Opa je kruk!’ Ik krijg het dan niet op mijn heupen en lach.
Ik ben het hele team heel dankbaar voor mijn tweede nieuwe heup en ik realiseer me dat er mensen zijn die in landen wonen waar zulke ingrepen niet gerealiseerd kunnen worden. Die hebben pijn tot hun einde.

----------

Het bekken is getekend door Coc van Duijn.
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/



© 2022 Rob van Olphen meer Rob van Olphen - meer "Op de fiets"
Bezigheden > Op de fiets
Op mijn heupen Rob van Olphen
2006BZ HeupenOp een mooie zomeravond, 5 juli 2022, bij een groen verkeerslicht reed ik rustig richting huis tot plotseling tegen het verkeer in met een enorme vaart een scooter -pizzakoerier- op mij afkwam. Ik kon hem onmogelijk ontwijken; behalve dat hij tegen het verkeer in reed, reed hij bovendien veel te hard én met een geel kenteken, wat niet toegestaan is op een fietspad.
Met een enorme klap ging ik tegen de vlakte. Gelukkig had ik een valhelm op, anders had ik dit niet kunnen schrijven.
Schouder geblesseerd, heup geblesseerd, duim kapot, en nog een aantal ontvellingen en kneuzingen waren het resultaat.
De getuigen hebben de ambulancebroeders gebeld, die me verbonden hebben. De politie wilde niet komen want de ambulance was al geweest, achteraf bleek dat ze wel hadden moeten komen. ‘s Avonds laat moest ik nog naar het ziekenhuis, waar een aantal foto’s zijn gemaakt.

De verkeerde heup

Helaas maakten ze foto’s van de verkeerde heup.
Deze heup had ook al een geschiedenis: Vier jaar geleden stond ik met de fiets te wachten voor een rood stoplicht en lag plots ineens op de tramrails. De auto die mij omverreed is doorgereden. Helaas geen getuigen en ík moest wel voorzien worden van een nieuwe heup.
Terug naar juli 2022. Na bezoek aan mijn plaatsvervangende huisarts vroeg ik of ze aub een foto van de geblesseerde heup wilden maken. Daar ging hij niet mee akkoord. Volgens hem was het ‘een beetje gekneusd, verrekt en vocht ophoping’.
Ik heb bijna moeten smeken of ik naar een orthopeed mocht. Daar stond hij ook niet achter. Met heel veel moeite kreeg ik toch een verwijsbrief voor de orthopeed. Omdat er volgens de huisarts geen spoed was, kon ik pas vijf weken later terecht bij de orthopeed. Inmiddels was mijn eigen huisarts weer present en zijn er meteen foto’s gemaakt. De uitslag was niet best.
De orthopeed stelde meteen een nieuwe heup voor. De wachttijd zou 7 à 8 weken zijn.

Lopen was niet meer dan strompelen, slapen een ramp en soms het gevoel of er zout in een open wond werd gestrooid. De pijnstillers werkten totaal niet en ik wilde niet aan de morfine. Twee weken voor de operatie kreeg ik veel onderzoeken. Ik zou eerst een algehele narcose krijgen, maar omdat ik het syndroom van Brugada heb ging dat niet door. In overleg met drie ziekenhuizen is het toen een ruggenprik geworden, zonder roesje.
Wat voor mij telde was zo snel mogelijk van de pijn af te komen.

Reinier Haga

10 November was het eindelijk zover in het Reinier Haga orthopedisch centrum in Zoetermeer.
Een prachtig mooi architectonisch gebouw, met veel natuurlijk licht ,veel blank hout en mooie kleuren. Alhoewel het toch een medisch centrum is, voelde ik me wel relaxed door de indruk hoe ze het allemaal hebben ontworpen en hoe het tot stand is gekomen.
Bij binnenkomst op de operatieafdeling stelt iedereen zich voor met zijn roepnaam: Ester zonder H, waarom zonder H? ‘Nou’, was het antwoord: ‘toen mijn vader mij aan ging geven was hij zo zenuwachtig, is hij de H vergeten’.
Alles ging heel relaxed tijdens het vooronderzoek, wat gepaard ging met veel humor. Toen Ester zonder H mijn bloeddruk opnam zei ze: ‘Je bent helemaal Zen.’
De ruggenprik viel reuze mee, je benen en voeten worden heel warm en dan voel je totaal niets meer tussen je navel en voeten, heel bizar.
De chirurg vroeg of ik een muziekje wilde horen. Ja graag, panfluit. Daar lig je dan met je hoofd onder een tentje, je armen vastgebonden. De anesthesist zat met zijn gezicht vlak bij mijn hoofd om met mij te kunnen praten. Ik moest extra in de gaten worden gehouden in verband met mijn Brugada syndroom .
Het was een hele gezellige conversatie, ik was vooral geïnteresseerd in het gereedschap waarmee ze aan het werk waren. Ik heb ooit in de gereedschaphandel gezeten, vandaar mijn interesse.

Gereedschap

Wat is dat geluid. ‘Ze zijn aan het frezen’.
En dat? ‘Aan het doorspoelen’. Tjonge, wat een herrie, vooral met die hamers! Ik vroeg aan de chirurg of ze de muziek wat harder konden zetten. Wat een belevenis allemaal. Ik had graag gezien wat voor gereedschap ze allemaal hadden gebruikt.
En daar werd ik teruggereden naar de kamer. Een paar uur later, vijf minuten nadat mijn tenen wakker waren geworden van de ruggenprik, kwam de fysio en moest ik meteen het bed uit en achter een rollator. Niet te geloven: wat een wonder! Daar liep ik! Ik ben daar reuze verwend, niets was te veel voor de verpleging.

Een hele gewaarwording: van 5 juli tot 10 november pijn geleden, dat was nu eensklaps verleden tijd! Nu ben ik thuis aan het revalideren met hulp van de fysio en dat gaat prima. Soms vergeet ik de kruk en dan brult mijn kleindochter: ‘Opa je kruk!’ Ik krijg het dan niet op mijn heupen en lach.
Ik ben het hele team heel dankbaar voor mijn tweede nieuwe heup en ik realiseer me dat er mensen zijn die in landen wonen waar zulke ingrepen niet gerealiseerd kunnen worden. Die hebben pijn tot hun einde.

----------

Het bekken is getekend door Coc van Duijn.
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/

© 2022 Rob van Olphen
powered by CJ2