 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Op de fiets | ||||
| Krijtrotsen | Thomas van der Steen | |||
 Het plan was om naar Zweden te fietsen over De Brug, The Bridge, Bron/Broen, de brug van Kopenhagen naar Malmö uit de gelijknamige TV-serie. We genoten in het bijzonder van autistische Saga die eindeloze keren in haar Porsche heen en weer forenste tussen beide steden. Maar wat blijkt, er is helemaal geen fietspad en dat komt onverwacht en stelt teleur. Onderweg naar het vakantiehuisje op het eiland Møn rest ons niets anders dan naar die machtige brug te kijken. Weliswaar van ver, maar de vier kenmerkende, 200 meter hoge pylonen zijn niet te missen. We doen onze basisboodschappen in de SuperBrugsen. Bij het schap met ingeblikte vis aarzel ik bij surströmming, want dat zou zo lekker zijn bij smørrebrød. ‘s Lands wijs, ‘s lands eer maar de gefermenteerde oostzeeharing leg ik toch maar terug. Het is nog ochtend als we bij het houten huis met strand om de hoek aankomen. De vakantietijd is voorbij, het is er stil. De hemel is blauw zover het oog reikt en we stappen daarom meteen op de fiets om het eiland Møn te verkennen. We rijden over een kustpaadje tot een klif ons landinwaarts dwingt, eerst over bosweggetjes en later langs en over glooiende, groene heuvels. Na de drukte in Bremen, Hamburg, Odense maar vooral Kopenhagen, is de rust verademend. De boer op zijn machtige tractor is niet in zichzelf gekeerd of stuurs, integendeel, hij lacht enthousiast en zijn uitbundige ‘Hej’ golft over het graan. We zien een haventje liggen en dalen af. Met recht haventje, er liggen drie vissersbootjes, een roeiboot en een detonerende trimaran. Een té bruine grijsaard prutst aan iets onduidelijks, de Duitse driekleur wappert op de achtersteven. We eten op een terras gebakken vis met patat, glaasje wit erbij, lykkelig. Om het toeristisch hoogtepunt van het eiland te bereiken moeten we daadwerkelijk omhoog. Møns Klint ligt aan de oostkust en de weg ernaartoe stijgt gestaag. We klimmen en klimmen in een steeds lagere versnelling naar ons doel. De septemberzon schijnt onbelemmerd tot we de bosrand bereiken,  ons zweet gutst. Hier is het onmiskenbaar koeler, maar de helling is zo steil dat we verder moeten lopen. Vanaf een rotspunt kijken we naar de witte rotswand die uit zee rijst. Verderop duikt de langste trap van Denemarken (143 meter hoogte, 479 treden) naar het strandje onderaan de krijtrots. Belinda past: ‘Je begrijpt dat je ook weer 479 treden omhóóg moet?’ Toch daal ik af naar het keienstrand en kijk vol ontzag naar de witte wand. Het geluid van het bruisende water en de tinkelende, rollende keitjes is betoverend. Ik waad door de branding op zoek naar een steen met gat of een fossiel, maar ja, te ongeduldig. Weer boven en happend naar adem word ik opgewacht met cola en kaneelbroodjes. Maar goed ook want mijn lage bloedsuikerspiegel is wel toe aan die Danish. De fietsroute loopt alleen nog maar bergaf. Eerst lichtjes remmend, maar later peddelen we op ons gemak door het landschap. Af en toe een boerderij, een enkel dorpje, een loerende roofvogel en reeën aan de bosrand. Van veraf zien we de witte toren van de kerk van Elmelunde. Het is een traditionele Deense kerk, je ziet ze overal op het platteland. Deze is beroemd vanwege zijn fresco’s. De gewelven en muren zijn prachtig versierd met Bijbelse voorstellingen. De zondeval van Adam en Eva, Petrus die oordeelt over wie wel en wie niet naar de hemel mag, allemaal bloteriken. Veel geweld ook, bij de kruisiging van Jezus en de Kindermoord van Bethlehem steekt het in het rond spetterende bloed fel af tegen de spierwitte achtergrond. De schilderingen zijn uit de 15e eeuw en in naïeve stijl. Vanzelfsprekend bezoeken we het kerkhof. Deense begraafplaatsen worden tiptop verzorgd. De heggetjes tussen de graven lijken wel met een nagelschaar geknipt, onberispelijk. Mijn hang naar bijzondere namen wordt hier niet bevredigd, ze heten of Niels Hansen of Hans Nielsen. Vanaf de terp zien we de kustlijn waaraan ons huisje ligt. De weg ernaartoe blijft lichtjes dalen, lykkelig! -------- De plaatjes zijn van de schrijver zelf |
||||
| © 2021 Thomas van der Steen | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||