![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
Bezigheden > Op de fiets | ||||
Willamette (2) | Thomas van der Steen | |||
![]() Als we door het Waterfront Park wandelen strekt zich een ellenlange markt uit langs de rivier. Biologische groenten, gedroogd bizonvlees, houtsnijwerk, zilversmeden, stalletjes met vegan producten, koffiebonen uit Malawi, zelf geweven textiel; alles voor hippies, sorry, hipsters. Belinda ziet me loeren naar toeristen op huurfietsen. ‘Ga maar’, zegt ze, ‘ik vermaak me uitstekend hier op de markt, ga.’ Franziska, ze komt uit Zwickau, verhuurt me een knalrode fiets voor 2 uur. Ze geeft me een route langs de bruggen van de Willamette. Maar ik heb mijn keus allang gemaakt, er zijn 2 bruggen die ik moet kruisen. Eerst fiets ik naar het noorden naar de Steel Bridge. Het is een magnifiek voorbeeld van een hefbrug uit het begin van de vorige eeuw. Tweedeks, staal, machtige tegengewichten, de robuustheid spat ervan af. Voetgangers, fietsers en treinen over het onderste dek, auto’s gaan bovenlangs. Als een eindeloze vrachttrein passeert is het geratel oorverdovend. Aan de overkant ligt Eastbank Esplanade, een pad speciaal voor skaters, fietsers en wandelaars met een boardwalk die af en toe boven het water loopt. De volgende brug is de Burnside, die erna de Morrison, doodsaaie basculebruggen met 6 banen autoverkeer, je verwacht niet anders in de VS. Maar de brug erna, Hawthorne Bridge, is weer een plaatje. Ook een ![]() Ik verlaat de rivier en fiets over Madison Boulevard de stad in. De straat stijgt genadeloos maar ik heb een doel dus trap ik vastberaden voort. Het ene na het andere blok gebouwen van rood baksteen kruipt voorbij. Op een hoek zie ik mijn doel liggen, Powell’s Books, een van de grootste boekwinkels ter wereld. Op de derde verdieping van de inderdaad kolossale winkel vind ik wat ik zoek. Eindelijk heb ik dat unieke boek over de Amerikaanse Burgeroorlog. Voorzichtig daal ik af naar de Hawthorne en voeg me in de stroom andere fietsers. Ik onderscheid me van hen omdat ik, Nederlander tenslotte, géén helm draag. Op de eerste pijler van de brug hangt een blauw bord. Het is voor de radelozen die de brug betreden. Ze moeten een nummer bellen dat nog langer is dan ons 0900-0113, ik wens ze alle heil. Het wegdek is een stalen raster, het water van de Willamette fonkelt onder me. Links ligt nog een brug, een gloednieuwe hangbrug. Maar Franziska heeft haar Duitse stiptheid vast niet in het Avondland achtergelaten, dus sla ik rechtsaf. Als ik me bij Belinda voeg is zij in een geanimeerd gesprek verwikkeld met Anibal, een Argentijnse sieradenmaker. ‘Kijk deze hanger dan Thomas, het is een kolibri. En ik ben binnenkort jarig.’| * Zie Willamette (1) in Jaargang 17, Nummer 2 ------ De plaatjes zijn van de schrijver |
||||
© 2019 Thomas van der Steen | ||||
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
powered by CJ2 |