 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Op de fiets | ||||
| Retro-, edel- of überkitsch? | Thomas van der Steen | |||
 Inchecken op Schiphol voor de vlucht naar Albuquerque, New Mexico gebeurt in alle vroegte. Ik zwaai mijn lief uit en keer terug naar P1, achterop de auto pronkt mijn fiets. Het is een klein stukje naar de Karl Marxstraat te Zaandijk. Daar stap ik op de Sensa voor een rondje langs Neerlands erfgoed.De beloofde zon delft het onderspit tegen de koele mist. Vanaf de Julianabrug zie ik het rijtje molens van de Zaanse Schans. Ondanks het vroege uur stromen de Aziatische toeristen al massaal toe, de selfie-stokken steken boven hun hoofden uit. Ik trek een sprintje heen en weer langs de molens, werkplaatsen en het AH-winkeltje en vind het Zaans groen net zo mooi als de Chinezen en Japanners. Ik zoek de kortste weg naar Amsterdam-Noord en verbaas me over het landschap. Behalve het fietspad ligt alles te zompen in het water. Wilde vegetatie komt hoogstens tot een halve meter boven de waterspiegel. Het is dat de Nederlandse infrastructuur ervoor zorgt dat er altijd een treinspoor of klaverblad in de buurt is, anders waande ik me in Siberië. Het drasland houdt abrupt op als recreatiegebied Het Twiske begint. Ik kan meteen mijn hoge tempo niet meer aanhouden; de aangelegde paden maken onlogische bochten. Al snel kruis ik de A10 en ben in de stad. Ik ben hier voor de Nieuwe Noorder, de begraafplaats. Op deze kille ochtend ben ik de enige die er ronddwaalt. Het kerkhof blijkt trouwens immens, ik kom nog eens terug. In de hoek waar ik wandel liggen veel mannen die hun hart verpand hadden aan hun boot. Overal ankers, geknoopte touwen, modelbootjes en een enkel stuurrad. Ook het eeuwige blikje Heineken ontbreekt niet. De stemmige stilte wordt bruusk gespleten door het gejuich van een scorend elftal achter de heggen. Ach ja, het is zaterdag, de mooiste dag van de week. Op de weg terug naar Zaandam kom ik door Vogeldorp. De poortjes waar ik onderdoor fiets zijn werkelijk wonderschoon. Die schoonheid is gauw voorbij als ik aan de rand van de stad kom. Een aaneenschakeling van bedrijfspanden, die met elkaar wedijveren wie de lelijkste reclame-uiting heeft. Hoog boven me hangt de allergruwelijkste: een mega-billboard van Jack’s Casino. Ik heb Amsterdam nog niet verlaten of het eerste bedrijventerrein van Zaandam dient zich aan. Ik concentreer me op mijn trapcadans om alle lelijkheid te ontwijken. Gelukkig ben ik snel op de Dam van de stad. Vlakbij ligt het Czaar Peterhuisje. Ik word ontvangen door een vrouw van middelbare leeftijd met een Slavisch accent van hier tot Wladiwostok. Het huisje, waar de beroemde tsaar verbleef om zich onze scheepsbouw eigen te maken, is sober, klein, scheef en van hout. Ik las dat-ie er acht dagen was. Acht dagen … ik dacht acht jaren! Als ik terugfiets naar de auto kom ik langs het station en het Inntel hotel. Beiden zijn opgetrokken in de stijl van de Zaanse huisjes. Vooral het hotel trekt de aandacht, wat vind ik er nou van? Dat het kitsch is, zeker weten. Gelukkig is het kitsch met een knipoog. -------- Het plaatje is van de schrijver |
||||
| © 2018 Thomas van der Steen | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||