De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen


		archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Doe toch een spelletje mee		delen printen terug


	Het schaakbord*	Dik Kruithof
	Mijne eerste herinnering aan het schaakbord is dat mijn oom en mijn oudste zuster achter een houten bord met onbegrijpelijke houten figuurtjes zaten tijdens een van onze kerstvakanties op de boerderij in Hantumeruitburen. Later zat ik er zelf achter en wist ik dat het schaakstukken waren op een schaakbord. Ik herinner mij ook nog een latere vakantie waarin ik niets kon doen op de boerderij omdat ik met mijn pols in het gips zat na een val op de schaatsbaan in Bergen. Ik heb toen een hele kerstvakantie doorgebracht met het naspelen en proberen te begrijpen van de twaalf eindspeldeeltjes van Euwe. Ze staan nog altijd boven mijn bed. Van Pake kregen mijn zus en ik ons eerste eigen schaakspelletje, een zakschaakspelletje met plastic stukjes die in gaatjes gezet worden. Ik heb er intussen meer van dat soort en ook wel mooiere, met houten stukjes, maar deze heb ik al mijn leven lang in gebruik en ik speel er nu whatsapp-partijen op waarbij we elkaar een zet per dag toesturen. Hoe het verder ging Van de lagere schooltijd heb ik geen herinneringen meer aan het schaken, wel van de middelbare school. Toen ik daar in de eerste klas zat kwam er iemand van het schoolschaakteam langs om te vragen of er nieuwelingen waren die konden schaken. Ik zei ja, en ik mocht proefspelen tegen wat later de derdebordspeler van het team bleek te zijn. Ik won en mocht direct op het zesde bord. Drie jaar later zat ik op het eerste bord en was ik een min of meer bekend gezicht op school. Dat ik bij andere sporten niets presteerde speelde geen enkele rol meer. Ondertussen waren we verhuisd van Alkmaar naar Heiloo en kwam iemand van de Schaakclub Oppositie langs om te vragen of die schoolschaker ook wel clubschaker wilde worden. Dat wilde ik wel en ik mocht ook en door al dat schaken en zo nu en dan wat studeren werd ik steeds beter. Op mijn achttiende verliet ik Oppositie als clubkampioen om naar de Sc Wageningen te gaan. Daar kwam ik echt goede schakers tegen zoals Wim Andriessen, Henk Knipscheer en Frits Hoorweg. Ook kreeg ik steeds meer aandacht voor andere zaken in de schaakwereld zoals de jeugdafdeling en een zelfstandig van de Schaakbond draaiend schaaktijdschrift. Daardoor duurde het wat langer voordat ik afgestudeerd was maar kon ik Wageningen nog wel verlaten met de titel clubkampioen, omdat die andere drie al eerder weg waren gegaan . Philidor 1847 In Leeuwarden werd ik lid van de oudste schaakclub van Nederland, Philidor 1847. Daar heb ik veel geschaakt, zelfs nog een seizoen in de eerste klasse van de KNSB-competitie, maar nog meer tijd besteed aan andere zaken zoals het wedstrijdleiderschap en ook functies binnen de Friese Schaakbond. 1847: dat is honderdvijfenzeventig jaar geleden en daarom zijn er dit jaar wat extra festiviteiten georganiseerd door de schaakclub. Zaterdag 19 november was er een receptie met onder meer de presentatie van een nieuw jubileumboek, het eerste is van 25 jaar geleden, en ’s avonds kon er een wereldrecord kloksimultaanseance neergezet worden door een van onze oud-leden, grootmeester Sipke Ernst. Dat wereldrecord kloksimultaan is een beetje afkomstig uit de damwereld en leeft nog niet zo in de schaakwereld maar daar komt nu ongetwijfeld verandering in want er staat nu iets. Van de website van Philidor: ‘Hij is oud-lid van de vereniging. ,,Ik heb belangrijke stappen in mijn schaakontwikkeling hier bij Philidor gezet”, zei Sipke Ernst voorafgaand aan de simultaan.Zowel zijn 47 tegenstanders als hijzelf kregen twee uren bedenktijd op de klok. Hij moest dus binnen vier uur alle partijen spelen en 70 procent van de beschikbare punten halen: 33. Zijn tegenstanders varieerden in leeftijd en speelsterkte. Ongeveer een derde van zijn tegenstanders had een rating van 1900 of hoger.Dat doel haalde hij: hij kwam uit op 74 procent. De 33 punten had hij om 22.13 uur binnen toen er op vier borden nog partijen gaande waren. Hij won 28 partijen, speelde er veertien remise, en verloor er vijf.’ En een van die vijf, was ik. --------- De schaakborden komen van de schrijver.

meer Dik Kruithof - meer "Doe toch een spelletje mee" -

Vermaak en Genot > Doe toch een spelletje mee
Het schaakbord*	Dik Kruithof
Mijne eerste herinnering aan het schaakbord is dat mijn oom en mijn oudste zuster achter een houten bord met onbegrijpelijke houten figuurtjes zaten tijdens een van onze kerstvakanties op de boerderij in Hantumeruitburen. Later zat ik er zelf achter en wist ik dat het schaakstukken waren op een schaakbord. Ik herinner mij ook nog een latere vakantie waarin ik niets kon doen op de boerderij omdat ik met mijn pols in het gips zat na een val op de schaatsbaan in Bergen. Ik heb toen een hele kerstvakantie doorgebracht met het naspelen en proberen te begrijpen van de twaalf eindspeldeeltjes van Euwe. Ze staan nog altijd boven mijn bed. Van Pake kregen mijn zus en ik ons eerste eigen schaakspelletje, een zakschaakspelletje met plastic stukjes die in gaatjes gezet worden. Ik heb er intussen meer van dat soort en ook wel mooiere, met houten stukjes, maar deze heb ik al mijn leven lang in gebruik en ik speel er nu whatsapp-partijen op waarbij we elkaar een zet per dag toesturen. Hoe het verder ging Van de lagere schooltijd heb ik geen herinneringen meer aan het schaken, wel van de middelbare school. Toen ik daar in de eerste klas zat kwam er iemand van het schoolschaakteam langs om te vragen of er nieuwelingen waren die konden schaken. Ik zei ja, en ik mocht proefspelen tegen wat later de derdebordspeler van het team bleek te zijn. Ik won en mocht direct op het zesde bord. Drie jaar later zat ik op het eerste bord en was ik een min of meer bekend gezicht op school. Dat ik bij andere sporten niets presteerde speelde geen enkele rol meer. Ondertussen waren we verhuisd van Alkmaar naar Heiloo en kwam iemand van de Schaakclub Oppositie langs om te vragen of die schoolschaker ook wel clubschaker wilde worden. Dat wilde ik wel en ik mocht ook en door al dat schaken en zo nu en dan wat studeren werd ik steeds beter. Op mijn achttiende verliet ik Oppositie als clubkampioen om naar de Sc Wageningen te gaan. Daar kwam ik echt goede schakers tegen zoals Wim Andriessen, Henk Knipscheer en Frits Hoorweg. Ook kreeg ik steeds meer aandacht voor andere zaken in de schaakwereld zoals de jeugdafdeling en een zelfstandig van de Schaakbond draaiend schaaktijdschrift. Daardoor duurde het wat langer voordat ik afgestudeerd was maar kon ik Wageningen nog wel verlaten met de titel clubkampioen, omdat die andere drie al eerder weg waren gegaan . Philidor 1847 In Leeuwarden werd ik lid van de oudste schaakclub van Nederland, Philidor 1847. Daar heb ik veel geschaakt, zelfs nog een seizoen in de eerste klasse van de KNSB-competitie, maar nog meer tijd besteed aan andere zaken zoals het wedstrijdleiderschap en ook functies binnen de Friese Schaakbond. 1847: dat is honderdvijfenzeventig jaar geleden en daarom zijn er dit jaar wat extra festiviteiten georganiseerd door de schaakclub. Zaterdag 19 november was er een receptie met onder meer de presentatie van een nieuw jubileumboek, het eerste is van 25 jaar geleden, en ’s avonds kon er een wereldrecord kloksimultaanseance neergezet worden door een van onze oud-leden, grootmeester Sipke Ernst. Dat wereldrecord kloksimultaan is een beetje afkomstig uit de damwereld en leeft nog niet zo in de schaakwereld maar daar komt nu ongetwijfeld verandering in want er staat nu iets. Van de website van Philidor: ‘Hij is oud-lid van de vereniging. ,,Ik heb belangrijke stappen in mijn schaakontwikkeling hier bij Philidor gezet”, zei Sipke Ernst voorafgaand aan de simultaan.Zowel zijn 47 tegenstanders als hijzelf kregen twee uren bedenktijd op de klok. Hij moest dus binnen vier uur alle partijen spelen en 70 procent van de beschikbare punten halen: 33. Zijn tegenstanders varieerden in leeftijd en speelsterkte. Ongeveer een derde van zijn tegenstanders had een rating van 1900 of hoger.Dat doel haalde hij: hij kwam uit op 74 procent. De 33 punten had hij om 22.13 uur binnen toen er op vier borden nog partijen gaande waren. Hij won 28 partijen, speelde er veertien remise, en verloor er vijf.’ En een van die vijf, was ik. --------- De schaakborden komen van de schrijver.
© 2022 Dik Kruithof

	powered by CJ2