![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
Beschouwingen > Een rustig mens | ||||
Vooroordeel niemand | Claude Aendenboom | |||
![]() Op een mooie zomerdag zag ik hem weer op het bankje maar nu stapte ik op hem af. Ik vroeg voorzichtig hoe het met hem ging. ‘Prima!’ lachte hij. Hij had een sterk ruikende zweetgeur onder zijn kletsnatte T-shirt, het was zelfs in de schaduw van een eikenboom nog te heet. Ja, de weerman had deze hittegolf voorspeld. En dan zag ik dat op zijn T-shirt één van mijn favoriete Franse zangers was gedrukt: 'Georges Brassens'. Via mijn overleden vader had ik deze chansonnier leren kennen. Ik wees naar het zwart-witte T-shirt waar de zanger te zien was met een microfoon. De weirdo die een beetje dronken was, begon Brassens' bekendste lied te zingen ‘La
Mauvaise Réputation ...’ Ik maakte het couplet af: ‘Sauf les muets, ça va de soi’. Verwonderd keken onze ogen naar elkaar. Ik reikte hem de hand: ‘Ik ben Claude’, met hetzelfde gebaar zei deze excentriekeling: ‘Jeroen’. Wat later kwamen wij van elkaar te weten dat we fervente schakers zijn. Jeroen nodigde mij dan ook meteen uit in zijn appartement om zich met mij te meten. Eerlijk gezegd: Jeroen was te sterk. Na 10 minuutjes was ik schaakmat, ook bij de revanche. Daarna haalde hij plots een gitaar tevoorschijn en zong spottend maar feilloos Brassens’ lied: 'Gare au gorille', jawel, de bikkelharde beeldhouwer had ook nog eens vijf jaar klassiek conservatorium gedaan. En zo heb ik weer een levensles geleerd: ‘Vooroordeel niemand, vooral niet degenen met 'une mauvaise réputation'. Dante's hemelse rechtbank zal je immers veroordelen tot 'vooroordeelswroeging'. En dat is een straf pijnlijker dan het hellevuur. ---------- De illustratie is van Petra Busstra. Meer
informatie: http://www.petrabusstra.com
|
||||
© 2025 Claude Aendenboom | ||||
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
powered by CJ2 |