archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Kerkhof van de popmuziek Arie de Jong

2009VG KerkhofAls een muzikant of zanger die ik kon waarderen overlijdt, pak ik de cd’s of langspeelplaten uit de kast om nog eens goed naar zo iemand te luisteren. Stap voor stap gebeurt dat steeds vaker. Logisch, want de generatie die in de jaren zestig en zeventig de podia zocht is bejaard geworden. Sommigen zijn al jaren in de vergetelheid gedoken, anderen zien kans tot op hoge leeftijd muziek te maken en op te treden. Overigens zijn er al veel tussentijds ontvallen, eerst vooral door drugsgebruik, later door allerhande ziekten en ongevallen die nu eenmaal op onze weg liggen te wachten. Vreemd genoeg zijn zulke vroeg overledenen meer iconisch geworden dan zij die de man met de zeis wisten te weerstaan: Jimi Hendrikx, Jim Morrison, Tim Buckley en zoon Jeff, Janis Joplin en Kurt Cobain.

Teruggrijpen op muziek die een halve eeuw of soms langer geleden werd gemaakt blijkt niet alleen nostalgisch een genot. Vaak luister ik met verbazing en bewondering naar wat een halve eeuw geleden werd gepresteerd. Jarenlang heb je naar sommige muziek niet meer geluisterd en dan klinkt het weer fris en overrompelend.

Recent overleed David Crosby, hij werd 81. Als puber vond ik de Byrds misschien nog wel interessanter dan de Beatles. Crosby maakte in de beginjaren onderdeel uit van de Byrds, wel vijf albums lang. Ik heb ze eindeloos gedraaid. Crosby voelde zich niet meer thuis in de Byrds en ging samenwerken met Stephen Stills die uit Buffalo Springfield kwam en Graham Nash die de drijvende kracht was geweest van de Hollies.

Buffalo Springfield bleek trouwens een broedkamer voor uiteenlopende muzikale ontwikkelingen. Van Buffalo Springfield was het samenvattende album Retrospective weergaloos, maar wat na het uiteenvallen van de groep werd gemaakt door Neil Young, Stephen Stills en in Poco deed daar niet voor onder..

Het debuutalbum van Crosby, Stills and Nash draaide ik grijs. Weinig liedjes zijn zo mooi als hun Guinevere. Het niveau bleek nog overtroffen te kunnen worden toen Neil Young zich aansloot. Ondanks vele ruzies maakten de vier het onvergetelijke album Déja Vu. Er volgden nog wel meer albums, maar de samenwerking werd rommelig. Young deed soms wel en meestal niet mee, ging vooral solo door. Met geweldige albums tot gevolg (en soms wat mindere). Crosby deed veel solowerk, maar ook nog een album met Nash. Stills zocht een eigen weg, dook vaak wel weer op om muziek te maken met Crosby en Nash.

Door de dood van Crosby greep ik weer eens in mijn kast met platen en cd’s. Op de box met vier cd’s CSN staat vijf uur muziek van de heren. Een deel van de nummers in een andere versie dan eerst werd uitgebracht. Zo staat er een versie op van het Crosby-nummer 'Almost Cut My Hair' die verschilt van wat er op Déja Vu terecht kwam. De versie op CSN duurt een minuut of acht en kent een minutenlang instrumentaal gedeelte waarin de gitaren en het orgel over elkaar heen buitelen. Verbluffend, maar men vond ooit het nummer te lang en hakte dat instrumentele deel er af voor Déja Vu.

Zo gaat dat telkens. Gaat er weer een dood, zit ik urenlang te luisteren naar prachtige muziek die jaren ongedraaid bleef. Zo ging dat bij Leonard Cohen, Boubacar Traoré, Ali Farka Touré, Lou Reed, Frank Zappa en David Bowie. Wat moet dat worden als Bob Dylan, Emmylou Harris, Mick Jagger, Marianne Faithfull, Van Morrison, Youssou N’Dour, Roger Waters, Neil Young, Salif Keita, Angelique Kidjo, Chris Rea, Peter Gabriel, Paul Simon, Eric Clapton, Bruce Springsteen of Paul McCartney overlijden? Van elk van die mensen heb ik genoeg muziek om dagenlang te luisteren.

Wie de volledige versie van Almost Cut My Hair wil beluisteren vindt hem hier.

----------

Crosby, Stills & Nash zijn geportretteerd door Marcia Meerum Terwogt.

Meer informatie: marciamt72@gmail.com
© 2023 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Kerkhof van de popmuziek Arie de Jong
2009VG KerkhofAls een muzikant of zanger die ik kon waarderen overlijdt, pak ik de cd’s of langspeelplaten uit de kast om nog eens goed naar zo iemand te luisteren. Stap voor stap gebeurt dat steeds vaker. Logisch, want de generatie die in de jaren zestig en zeventig de podia zocht is bejaard geworden. Sommigen zijn al jaren in de vergetelheid gedoken, anderen zien kans tot op hoge leeftijd muziek te maken en op te treden. Overigens zijn er al veel tussentijds ontvallen, eerst vooral door drugsgebruik, later door allerhande ziekten en ongevallen die nu eenmaal op onze weg liggen te wachten. Vreemd genoeg zijn zulke vroeg overledenen meer iconisch geworden dan zij die de man met de zeis wisten te weerstaan: Jimi Hendrikx, Jim Morrison, Tim Buckley en zoon Jeff, Janis Joplin en Kurt Cobain.

Teruggrijpen op muziek die een halve eeuw of soms langer geleden werd gemaakt blijkt niet alleen nostalgisch een genot. Vaak luister ik met verbazing en bewondering naar wat een halve eeuw geleden werd gepresteerd. Jarenlang heb je naar sommige muziek niet meer geluisterd en dan klinkt het weer fris en overrompelend.

Recent overleed David Crosby, hij werd 81. Als puber vond ik de Byrds misschien nog wel interessanter dan de Beatles. Crosby maakte in de beginjaren onderdeel uit van de Byrds, wel vijf albums lang. Ik heb ze eindeloos gedraaid. Crosby voelde zich niet meer thuis in de Byrds en ging samenwerken met Stephen Stills die uit Buffalo Springfield kwam en Graham Nash die de drijvende kracht was geweest van de Hollies.

Buffalo Springfield bleek trouwens een broedkamer voor uiteenlopende muzikale ontwikkelingen. Van Buffalo Springfield was het samenvattende album Retrospective weergaloos, maar wat na het uiteenvallen van de groep werd gemaakt door Neil Young, Stephen Stills en in Poco deed daar niet voor onder..

Het debuutalbum van Crosby, Stills and Nash draaide ik grijs. Weinig liedjes zijn zo mooi als hun Guinevere. Het niveau bleek nog overtroffen te kunnen worden toen Neil Young zich aansloot. Ondanks vele ruzies maakten de vier het onvergetelijke album Déja Vu. Er volgden nog wel meer albums, maar de samenwerking werd rommelig. Young deed soms wel en meestal niet mee, ging vooral solo door. Met geweldige albums tot gevolg (en soms wat mindere). Crosby deed veel solowerk, maar ook nog een album met Nash. Stills zocht een eigen weg, dook vaak wel weer op om muziek te maken met Crosby en Nash.

Door de dood van Crosby greep ik weer eens in mijn kast met platen en cd’s. Op de box met vier cd’s CSN staat vijf uur muziek van de heren. Een deel van de nummers in een andere versie dan eerst werd uitgebracht. Zo staat er een versie op van het Crosby-nummer 'Almost Cut My Hair' die verschilt van wat er op Déja Vu terecht kwam. De versie op CSN duurt een minuut of acht en kent een minutenlang instrumentaal gedeelte waarin de gitaren en het orgel over elkaar heen buitelen. Verbluffend, maar men vond ooit het nummer te lang en hakte dat instrumentele deel er af voor Déja Vu.

Zo gaat dat telkens. Gaat er weer een dood, zit ik urenlang te luisteren naar prachtige muziek die jaren ongedraaid bleef. Zo ging dat bij Leonard Cohen, Boubacar Traoré, Ali Farka Touré, Lou Reed, Frank Zappa en David Bowie. Wat moet dat worden als Bob Dylan, Emmylou Harris, Mick Jagger, Marianne Faithfull, Van Morrison, Youssou N’Dour, Roger Waters, Neil Young, Salif Keita, Angelique Kidjo, Chris Rea, Peter Gabriel, Paul Simon, Eric Clapton, Bruce Springsteen of Paul McCartney overlijden? Van elk van die mensen heb ik genoeg muziek om dagenlang te luisteren.

Wie de volledige versie van Almost Cut My Hair wil beluisteren vindt hem hier.

----------

Crosby, Stills & Nash zijn geportretteerd door Marcia Meerum Terwogt.

Meer informatie: marciamt72@gmail.com
© 2023 Arie de Jong
powered by CJ2