archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
After two years of solid rock Henk Klaren

1814VG Bobby
The Animals bezongen in 1964 een stukje van de geschiedenis van de popmuziek, gekoppeld aan een verslag van een bezoek van Bo Diddley aan de Club a GoGo in Newcastle. The Animals traden daar op, die avond. Het lied heet The Story of Bo Diddley. De credits zijn voor Eric Burdon, zanger van The Animals, en Ellis McDaniels. Zo heette Bo Diddley bij geboorte. Zijn oorspronkelijke versie was véél korter dan die van Burdon en zijn vrienden. Diddley’s verhaal ging slechts over één optreden, in Chicago, en het publiek vond het mooi. Verder veel haha’s. Eric Burdon maakte het ritme strakker en vertelt een verhaal over de rock ‘n roll dat Diddley nog niet kende.

De volgende tekst staat centraal in het verhaal:

Due to circumstances beyond our control
Such as payola
The rock 'n roll scene died after two years of solid rock
You got discs like, uh:
Take good care of my baby
Please don't ever make her blue
And so forth


En toen dat over was kwamen dus The Beatles en The Stones, zegt The Story of Bo Diddley. De wedergeboorte van de rock. Take good Care of my Baby was zo’n voorbeeld van de zeikmuziek die kwam na het ‘sterven van de rock ’n roll’. Schoongewassen Amerikaanse middelbare schoolleerlingen zongen gladde songs van beroepsliedjesschrijvers, die acht uur per dag hitjes probeerden te produceren. En die werden dan geplugd bij de dj’s (vroeger draaiden dj’s plaatjes op de radio), die daarvoor wel eens een gunst in de vorm van dollars mochten ontvangen. Dat heette payola. De jonge zangers heetten vaak Bobby: Bobby Vee, Bobby Vinton, Bobby Darin. Het waren vaak artiestennamen. Bobby Vee was Robert Velline en Darin was aanvankelijk Walden Cassotto. Soms lieten ze hun achternaam gewoon weg, zoals Fabian Forte en Dion Dimucci. Angelsaksisch verkoopt beter was wellicht de overweging. Nou ja, wellicht…

Er bestaat een rocknummer waarin het ontstaan van zo’n artiestencarrière in het kort wordt beschreven. Een muziekbobo spreekt een tiener aan op straat met een tekst als ‘Hey kid where are you going’. Antwoord: ‘To hi-igh schoo-ool’. En dan dus de successtory. Ik kan het lied met geen mogelijkheid meer terug vinden. Het lijkt me iets voor Zappa, maar zeker weten is ook weer zoiets. Maar goed: kid naar de kapper, keurige kleertjes, veel publiciteit. Kunnen zingen was secundair: stand-ins indien noodzakelijk (tegenwoordig worden valse stukken elektronisch gecorrigeerd. Van die dingen dus).

Take good Care of my Baby is een nummer van het songwriters duo (toen echtpaar) Carole King en Gerry Goffin. En dat waren toch niet de minsten. Carole is niet altijd alleen maar songwriter gebleven. Zijn zong en zingt haar eigen werk al weer heel lang. Haar album Tapestry is wel één van mijn tientallen favoriete albums ever. Tijdloos ook. Ik heb alleen de CD-versie nog. De vinyl-elpee is nu bij mijn kleindochter. Die heeft een platenspeler.

Take good Care … was het meest succesvol in de versie van Bobby Vee. Dat was in 1961. De eerste opname was van Dion. Een elpee-track op Runaround Sue. Tsja, geen rock ’n roll? Er volgden nog wel meer versies. In 1968 bijvoorbeeld door Bobby Vinton. En ik wist helemáál niet dat The Beatles het ook op de plaat hebben gezet. Er is een opname overgebleven van hun mislukte auditie bij Decca in 1962. Tot 2013 circuleerden die opnamen alleen in het illegale bootleg circuit. Toen zijn ze – tezamen met opnamen uit Hamburg – officieel uitgebracht. Even klikken op de link hieronder. George Harrison doet de leadzang. Zo komt de zeikmuziek van de payola de wedergeboorte van de rock ’n roll tegen.

Naschrift. De directe aanleiding voor het schrijven van dit stukje lag in een draaiorgel. De laatste tijd komt er weleens eentje langs bij mijn huis. Onlangs herkende ik een nummer: Sway, een héél oud liedje. Ik ken het vooral van nog zo’n Bobby: Bobby Rydell (ehm … Robert Ridarelli). Zodoende. De opname van Rydell dateert uit 1961, maar het liedje is ouder. Toen Sway afgelopen was ging het draaiorgel over op Radar Love. Gelukkig komt-ie niet zo vaak langs.

The Animals - The Story of Bo Diddley

The Beatles - Take good Care of my Baby

Bobby Rydell - Sway

-------
Het plaatje is van Coc van Duijn
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/

© 2021 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
After two years of solid rock Henk Klaren
1814VG Bobby
The Animals bezongen in 1964 een stukje van de geschiedenis van de popmuziek, gekoppeld aan een verslag van een bezoek van Bo Diddley aan de Club a GoGo in Newcastle. The Animals traden daar op, die avond. Het lied heet The Story of Bo Diddley. De credits zijn voor Eric Burdon, zanger van The Animals, en Ellis McDaniels. Zo heette Bo Diddley bij geboorte. Zijn oorspronkelijke versie was véél korter dan die van Burdon en zijn vrienden. Diddley’s verhaal ging slechts over één optreden, in Chicago, en het publiek vond het mooi. Verder veel haha’s. Eric Burdon maakte het ritme strakker en vertelt een verhaal over de rock ‘n roll dat Diddley nog niet kende.

De volgende tekst staat centraal in het verhaal:

Due to circumstances beyond our control
Such as payola
The rock 'n roll scene died after two years of solid rock
You got discs like, uh:
Take good care of my baby
Please don't ever make her blue
And so forth


En toen dat over was kwamen dus The Beatles en The Stones, zegt The Story of Bo Diddley. De wedergeboorte van de rock. Take good Care of my Baby was zo’n voorbeeld van de zeikmuziek die kwam na het ‘sterven van de rock ’n roll’. Schoongewassen Amerikaanse middelbare schoolleerlingen zongen gladde songs van beroepsliedjesschrijvers, die acht uur per dag hitjes probeerden te produceren. En die werden dan geplugd bij de dj’s (vroeger draaiden dj’s plaatjes op de radio), die daarvoor wel eens een gunst in de vorm van dollars mochten ontvangen. Dat heette payola. De jonge zangers heetten vaak Bobby: Bobby Vee, Bobby Vinton, Bobby Darin. Het waren vaak artiestennamen. Bobby Vee was Robert Velline en Darin was aanvankelijk Walden Cassotto. Soms lieten ze hun achternaam gewoon weg, zoals Fabian Forte en Dion Dimucci. Angelsaksisch verkoopt beter was wellicht de overweging. Nou ja, wellicht…

Er bestaat een rocknummer waarin het ontstaan van zo’n artiestencarrière in het kort wordt beschreven. Een muziekbobo spreekt een tiener aan op straat met een tekst als ‘Hey kid where are you going’. Antwoord: ‘To hi-igh schoo-ool’. En dan dus de successtory. Ik kan het lied met geen mogelijkheid meer terug vinden. Het lijkt me iets voor Zappa, maar zeker weten is ook weer zoiets. Maar goed: kid naar de kapper, keurige kleertjes, veel publiciteit. Kunnen zingen was secundair: stand-ins indien noodzakelijk (tegenwoordig worden valse stukken elektronisch gecorrigeerd. Van die dingen dus).

Take good Care of my Baby is een nummer van het songwriters duo (toen echtpaar) Carole King en Gerry Goffin. En dat waren toch niet de minsten. Carole is niet altijd alleen maar songwriter gebleven. Zijn zong en zingt haar eigen werk al weer heel lang. Haar album Tapestry is wel één van mijn tientallen favoriete albums ever. Tijdloos ook. Ik heb alleen de CD-versie nog. De vinyl-elpee is nu bij mijn kleindochter. Die heeft een platenspeler.

Take good Care … was het meest succesvol in de versie van Bobby Vee. Dat was in 1961. De eerste opname was van Dion. Een elpee-track op Runaround Sue. Tsja, geen rock ’n roll? Er volgden nog wel meer versies. In 1968 bijvoorbeeld door Bobby Vinton. En ik wist helemáál niet dat The Beatles het ook op de plaat hebben gezet. Er is een opname overgebleven van hun mislukte auditie bij Decca in 1962. Tot 2013 circuleerden die opnamen alleen in het illegale bootleg circuit. Toen zijn ze – tezamen met opnamen uit Hamburg – officieel uitgebracht. Even klikken op de link hieronder. George Harrison doet de leadzang. Zo komt de zeikmuziek van de payola de wedergeboorte van de rock ’n roll tegen.

Naschrift. De directe aanleiding voor het schrijven van dit stukje lag in een draaiorgel. De laatste tijd komt er weleens eentje langs bij mijn huis. Onlangs herkende ik een nummer: Sway, een héél oud liedje. Ik ken het vooral van nog zo’n Bobby: Bobby Rydell (ehm … Robert Ridarelli). Zodoende. De opname van Rydell dateert uit 1961, maar het liedje is ouder. Toen Sway afgelopen was ging het draaiorgel over op Radar Love. Gelukkig komt-ie niet zo vaak langs.

The Animals - The Story of Bo Diddley

The Beatles - Take good Care of my Baby

Bobby Rydell - Sway

-------
Het plaatje is van Coc van Duijn
Meer informatie: http://cocvanduijn.nl/
© 2021 Henk Klaren
powered by CJ2