 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Luister! | ||||
| Roefie, de oer-doughnut | Willem Minderhout | |||
 Alweer bijna een jaar geleden vroeg mijn vriend Paul me wat ik van het boek ‘Doughnut Economics’ van Kate Rayworth vond dat op de eettafel lag. Ik zei dat ik het een inspirerend boek vond. Raworth had ook een lezing gehouden in het Zuid-Hollandse provinciehuis die mij zeer was bevallen. Haar pleidooi voor een duurzame economie die zich tussen een sociale ondergrens en een ecologische bovengrens (de ‘doughnut’) beweegt spreekt me erg aan. Ik had echter twijfels aan haar positie tegenover economische groei. Haar pleidooi voor een ‘agnostische houding’ ten opzichte van groei lijkt me niet erg vruchtbaar. Kapitaal zal, volgens mijn wellicht wat conventionele economische opvattingen, altijd op zoek gaan naar een zo groot mogelijk rendement. Klassiek overheidsoptreden om duurzaamheid door (belasting-)wet- en regelgeving te stimuleren en milieuvervuiling af te remmen door de kosten van milieubederf in rekening te brengen lijkt me effectiever.Ik vertelde dat het eigenlijk niet zo’n nieuw idee was. In de jaren zeventig was er al een Nederlandse econoom geweest die had bepleit om milieuvervuiling zoveel mogelijk in geld uit te drukken en die kosten in rekening te brengen. Die man was hoofd milieustatistiek van het CBS geweest en heet Roefie Hueting. Toen ik dit zei spitste Pauls vriendin Yurani haar oren. ‘Roefie Hueting? Die speelt elke maand piano in het verpleeghuis waar ik werk!’ Ik wist niet dat hij nog in leven was, maar dat hij pianist was, dat wist ik wel. Toen ik op de middelbare school zijn proefschrift ‘Nieuwe Schaarste en Economische Groei’ probeerde te doorgronden vertelde mijn moeder enthousiast dat ze in de Jazzclub in haar woonplaats Haarlem Roefie Hueting en zijn Down Town Jazzband een aantal maal had zien optreden. Ik had hem nooit zien optreden, dus ik vroeg Yurani of die optredens openbaar waren. Op 10 juni vorig jaar zaten we in de zonovergoten recreatiezaal van verpleeghuis Cato aan de Haagse Bezuidenhoutseweg. De oude heer Hueting, bouwjaar 1926, verscheen op het afgesproken tijdstip, zette zich achter de piano en puntgave oude stijl jazzklanken (noem het geen Dixieland, want dat is domme feestmuziek) vulden de ruimte. In de pauze verstoutte ik me om de artiest aan te spreken. Hij bleek naast zijn onverminderde liefde voor de jazz ook nog steeds zeer geïnteresseerd in alles wat met milieu en economie te maken heeft. Gewapend met zijn CD ‘Blues for Bessie’ en het voornemen om hem een keer uit te nodigen in de Haagse Hogeschool om een gastcollege over milieu en economie te geven, keerde ik huiswaarts. Dat laatste is er nog niet van gekomen, maar het is niet ondenkbaar dat dat binnenkort toch gaat gebeuren. De CD, die tijdens het schrijven van dit stukje voor de nodige inspiratie zorgde, draai ik nog regelmatig. ------ Toelichting op de keuze van het plaatje Mijn zus had vroeger een singeltje van Roefie Huetings Down Town Jazzband. Ik herinner mij het nummer Yellow Bird, een bekend nummer waar Dixieland van gemaakt was. Ik wist nog van het hoesje: een geel vogeltje op een Tv-antenne. Diep in de kelders van het wereldwijde web vond ik het terug. Voor de gelegenheid had Roefie het lied omgedoopt naar Little Bird. Het was de B-kant van zijn versie van de Eurovisie tune, die heette nu opeens Eurovision Blues. (HK) -------- Kate Raworth bij de provincie Zuid-Holland: https://www.youtube.com/watch?v=mR87oe0nSRgRoefie Hueting, Nieuwe schaarste en economische groei: http://www.sni-hueting.info/NL/Publicaties/Nieuwe-schaarste-en-economische-groei.pdf Roefie Hueting speelt in Cato: https://youtu.be/PjeeHw8_YuU Roefie Hueting, Down Town Jazzband, Blues for Bessie - Roefie Plays Hueting: https://www.timelessjazz.com/album/1301996965 |
||||
| © 2019 Willem Minderhout | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||