archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Luister! | ||||
Henry McCullough en de club van 2016 | Henk Klaren | |||
Er zijn in 2016 veel popmusici overleden. Over David Bowie, Prince, Merle Haggard, Toots Thielemans, Leonard Cohen en George Michael wordt het meest gepraat en geschreven. Je hoort ook nog wel van Glen Frey van The Eagles en Rick Parfitt van Status Quo. En van EL&P leeft alleen drummer Carl Palmer nog. Keith Emerson en Greg Lake hebben in 2016 het loodje gelegd. Zo begint het al een beetje op een soort ‘club van 2016’ te lijken. Te vergelijken met de zogeheten club van 27, popsterren die op hun 27ste aan hun eind kwamen, zoals Janis, Jimi en Kurt. Maar we zijn er nog lang niet. Bobby Vee (van Take Good care of my Baby)en John D. Loudermilk (hij maakte Abilene, dat kennen wij als: Ameland, Ameland, wat is er met jou aan de hand) zijn inmiddels, geloof ik, wat weggezakt uit het collectieve bewustzijn, maar vroeger waren ze beroemd. Vee zelfs héél beroemd. Ze waren bij overlijden niet ouder dan bijvoorbeeld Cohen. Guy Clark – ook het hoekje omgegaan vorig jaar - was een leuke countrymuzikant. Ik heb een dubbelverzamelaar van hem. Die moet ik toch nog eens draaien. Ik zet hem gelijk op. Ha, klinkt goed. En bij ons missen we behalve Eddy Christiani een heel cohort zangeressen van vroeger, zoals: Zwarte Riek, Annie de Reuver, Corrie Brokken, Mieke Telkamp en Renée de Haan van het onsterfelijke Vuile Huichelaar. De jongere lezer moet maar wat googelen. De dood van onze zuiderbuur Eddy Wally heeft ook wel stof doen opwaaien. Geloof het of niet: ik heb hem nog live zien optreden op een podium op de markt van Maastricht. Ik haast mij u te verzekeren dat het een en ander op toeval berustte. Het was wel een onvergetelijke ervaring. Maar niemand heeft het over Paul Kantner, Vanity, Don Ciccone, Bap Kennedy, Herbert Hardesty en Henry McCullough. Kantner was een belangrijk bandlid van Jefferson Airplane. Vanity hoorde geloof ik bij de entourage van Prince. Ciccone was één van The Four Seasons. Bap Kennedy speelde onder meer met Mark Knopfler en Van Morrison. Hardesty blies achter Fats Domino. Ze zijn er niet meer. En dan natuurlijk Henry McCullough. Hij verwisselde het tijdelijke voor het eeuwige – ja, het eeuwige niets natuurlijk – op 15 juni. Hij was 72 jaar oud. Ik was al een poosje van plan eens een stukje over hem te schrijven. Hij was één van die fantastische falsetstemmen achter Joe Cocker (die hoort niet bij de club, want is al in 2014 gestorven) bij de uitvoering van With a Little Help from my Friends op het Woodstockfestival. Ik vond dat mooi en speelde het nummer vaak op de jukebox in de kantine van de kazerne waar ik in mijn diensttijd gelegerd was. Mooie naam McCullough, Keltisch en hij ís ook Iers. Hij komt uit een kleine, maar volgens Wikipedia welvarende, badplaats in Noord-Ierland: Potstewart, zo’n 8000 inwoners. Veel noordelijker kun je op dat eiland niet komen. Google Street View heeft het nog niet helemaal gecoverd. Hij is ook in zijn vaderland overleden. En wel in Ballywindelland, Ballymoney. Niet veel meer dan een straat bij een dorp niet ver van Portstewart en ongeveer even groot. Niet aan zee echter. Je wil d’r niet wezen. Zo’n achternaam onthoud je, ik wel tenminste, zeker in combinatie met de herinnering aan het optreden van Cocker met The Grease band in Woodstock. Na Woodstock heeft Henry in allerlei bands gespeeld en met veel bekende artiesten samengewerkt, live en op de plaat. Hij heeft ook nog eens elf soloalbums gemaakt. Eind vorige eeuw heeft hij in Polen met een Poolse band gewerkt. En hoe al die dingen klonken? Ik heb geen idee. Tot ik wat onderzoek deed voor dit stukje wist ik dit allemaal niet. Wel had ik de afgelopen tijd (nou ja, decennia) meegekregen dat hij in Paul McCartney’s band Wings speelde. Dat vond ik dan weer minder dan The Grease Band, maar wellicht moet ik mij wat meer openstellen voor van alles. McCartney is natuurlijk niet alléén maar truttig. En ik heb gelezen dat de solo van Henry op My Love van Wings behoort tot de grote ‘klassieke’ gitaarstukken van de popmuziek. Ik heb geluisterd. Het klopt. Er zijn leuke documentaires gemaakt over lieden in de popmuziek die niet zo op de voorgrond traden, zoals achtergrondzangeressen in de film Twenty Feet from Stardom en sessiemuzikanten in de documentaire The Wrecking Crew. Zoiets moesten ze ook eens maken over goeie bandleden niet zijnde frontman of -woman. Misschien aan de hand van een voorbeeld. McCullough zou een goeie zijn. Hij heeft veel meegemaakt en zijn leven vormt een mooie ronde cirkel van Portstewart via Woodstock en Polen terug naar Ballywindelland. Naschrift: Wat ik niet wist is dat er een CD bestaat van het hele optreden van Joe Cocker en The Grease Band op Woodstock. Als ik dat al wist, dan was ik het weer vergeten. Ik wil hem wel hebben. Ik zet hem op mijn verlanglijst. Ik ben in augustus al jarig. With a Little Help from my Friends, Woodstockversie Wings - My Love ----- De tekening is van Via Dit: www.viadit.nl |
||||
© 2017 Henk Klaren | ||||
powered by CJ2 |