archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Luister! | ||||
50's | Henk Klaren | |||
De laatste tijd verkeer ik in gedachten veel in de jaren vijftig van de voorbije eeuw. Ik weet wel hoe dat komt, maar dat gaat u niet aan. U heeft daar trouwens vermoedelijk ook geen boodschap aan. Mijn jaren vijftig komen overigens niet helemaal precies overéén met de jaren vijftig van de kalender. Ze duurden in elk geval tot september 1962, toen ik het ouderlijk huis verliet, maar ze waren naar mijn gevoel pas ècht afgelopen toen ik mijn (onze) tweede en derde elpee kocht: Help van The Beatles en Out of our Heads van The Rolling Stones. Mijn eerste: West Side Story hoorde echt nog bij de fifties. Ik schaam mij er niet voor hoor, ik heb de film ook wel een keer of vijf gezien, maar ik heb de elpee nooit vervangen door een CD. Het klinkt in mijn oren nogal gedateerd. Dat geldt niet voor Help en al zeker niet voor Out of our Heads. Het begin van de periode is voor mij wat minder duidelijk. Je rolde er zo’n beetje ongemerkt in. Misschien begon het voor mij wel met de allereerste pick-up die mijn ouderlijk huis binnen kwam. Het was een Dual met drie snelheden: 33, 45 en 78 toeren. Er waren een paar 78-toeren platen bij. Guy Mitchell (Singing the Blues, achterkant weet ik niet meer) en The Platters (Only You en The Great Pretender) als ik het mij goed herinner. Toen mijn vader er ééntje opzette kwam er nauwelijks geluid uit het apparaatje. Enige paniek brak uit. Tsja, hoe konden mensen in die tijd nou weten, dat er ook een versterker en een luidspreker aan te pas moesten komen. Het duurde even, maar uiteindelijk was de oplossing daar: de buizenradio kon dienen als gecombineerde versterker/luidspreker. Behalve Mitchell en The Platters hadden mijn ouders in ieder geval ook nog een elpee met klassieke nummers: Music for the Millions heette die, met een nummertje er achter geloof ik. Er stond een uitvoering van Het Slavenkoor uit de opera Nabucco van Verdi op. Vind ik nog steeds mooi. Een ander nummer was het Drinklied uit de musical The Student Prince. Het werd gezongen door Mario Lanza, een in die tijden heel populaire tenor. Érg jaren vijftig. Mijn oudere zus kocht singles van Francoise Hardy. Die draaide ze dan eindeloos met pen en papier erbij om de tekst op te schrijven. Tous les garçons et les filles de mon age enzo. Die cedille zit me behoorlijk dwars. Ik was nooit zo weg van juffrouw Hardy. Maar mijn zus had ook een single van The Diamonds: Little Darlin’. Heel goeie doo-wop. Ik heb ‘m later overgenomen of ingepikt. Inmiddels is-ie in het ongerede geraakt, maar ik heb hem ooit eens gedownload en op CD gezet en trouwens: Youtube natuurlijk. Ik kan zo gauw niet meer achterhalen wat er op de achterkant stond. Doet er ook niet toe. Járen geleden vroeg ik mijn zus waarom ze dat plaatje had gekocht. Toen bleek dat ze zich met dat soort dingen helemaal niet bezig hield. Ik zal er wel nooit achter komen. Little Darlin' ------ Het plaatje is van Henk Kleren --------- Bestel uw boeken en wat al niet bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel! |
||||
© 2016 Henk Klaren | ||||
powered by CJ2 |