archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Mickey Newbury Henk Klaren

1304VG Mickey NewburyKris Kristofferson heeft de gewoonte om nummers van hem te doorspekken (of: ‘door te spekken?’ Nee hè?) met namen van collega’s, van wie hij het de moeite waard vindt ze te noemen. Nou ja, gewoonte. Bij de meeste nummers doet hij het niet, maar het komt meer dan eens voor, zoals bijvoorbeeld bij Final Attraction. Meestal noemt hij dan ook ene Mickey Newbury. Ik vraag me al jaren af wie dat dan wel moet zijn. Ook elders kom je die naam wel eens tegen en dan denk ik steeds: ‘Moet toch eens opzoeken wie dat nou eigenlijk is’. En daar kom ik dan weer niet toe. En dat moet toch wel een soort geweldenaar zijn als Kris zo met hem weg loopt.

Afgelopen week kwam ik er eindelijk toe. Toen ontdekte ik, dat hij de (of een) grote muziekheld is van Johan Derksen. Dat klinkt wel goed, want je kunt van Derksen vinden wat je wilt, maar met zijn muzieksmaak is wat mij betreft niks mis. Ik hoor zijn radioprogramma nooit, dat nou ook weer niet. Waarom? Geen idee. Wanneer? Welke zender?

Derksen heeft het graf van Mickey Newbury bezocht. Die is dood ja, al jaren. Hij ligt ergens in Oregon, ver van het centrum van de commerciële countrymuziek. Hij beschouwde zichzelf niet zozeer als singer/songwriter, maar meer als songwriter/singer. In dat licht bezien is het wel wat wrang dat hij zijn grootste hit, An American Trilogy, niet zelf geschreven heeft. Het is een door Newbury gearrangeerde medley bestaande uit Dixie (het officieuze volkslied van de Confederatie van zuidelijke staten), The Battle Hymn of the Republic (een strijdlied van de noordelijken) en All My Trials (een slaapliedje uit de Bahamas, dat klinkt als een afro-amerikaanse gospel). De boodschap is duidelijk.

Hij was een bij andere muzikanten gewaardeerd liedjesschrijver. Velen hebben zijn composities gebruikt. En niet de minsten: Johnny Cash, Willie Nelson, Tom Jones, B.B. King, Jerry Lee noem maar op. Kristofferson dan weer niet als Wikipedia op dit punt tenminste uitputtend is. De númmers zijn mij bijna allemaal onbekend of ik kan ze niet meteen plaatsen. Uitzondering is I just dropped in (to see what condition my condition was in). Dat was een hitje voor Kenny Rodgers en The First Edition. Ik ben er niet weg van. Newbury’s eigen versie is beter. Er zijn ook wel een stuk of vijf zogeheten tribute-albums verschenen, gemaakt door lieden die mij niet bekend zijn.

An American Trilogy heeft een enorme status gekregen doordat Elvis Presley het in zijn gezette tijd opnam en vrijwel altijd zong in zijn live shows. Ik liep er nooit mee weg. Van de versie van de arrangeur zelf, die op Youtube te vinden is, hou ik ook niet zo. Mickey zingt er te mooi op. Ik vind dat hij beter klinkt met een ruw randje in de stem, zoals soms op andere nummers. Bovendien: al die Amerikaanse pathos … .
Op zoek naar informatie las ik een juichende recensie over het album Looks Like Rain. Zijn tweede. Ik ga hem beluisteren (Youtube, Spotify heeft ‘m niet) en dan kom ik bij u terug.

Daar ben ik weer. Heel niet onaardig dat album. De koortjes zijn mooi. Mijn geliefde huisgenoot was zelfs enigszins aangedaan door het eerste nummer: Write a Song a Song/Angeline. Zoals eigenlijk dat hele album gaat het zo’n beetje over het overlijden van zijn toenmalige vriendin. ‘Dat album wil ik wel van Sinterklaas’, hoorde ik. Maar ja, een plaat uit 1969 van een ietwat obscuur type. Kortom: alleen verkrijgbaar op Vynil en we hebben al járen geen platenspeler meer.
Een verzamelaar dan maar: 4 CD’s en de eerste begint ook met Write a Song … . An American Trilogy komt er direct achteraan.
Hm. Niet meer leverbaar.

Kris Kristofferson - Final Attraction

Mickey Newbury - Write a Song..

Mickey Newbury - An American Trilogy

Elvis Presley - An American Trilogy

------------------
De tekening is van Elène Klaren
-----------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2015 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Mickey Newbury Henk Klaren
1304VG Mickey NewburyKris Kristofferson heeft de gewoonte om nummers van hem te doorspekken (of: ‘door te spekken?’ Nee hè?) met namen van collega’s, van wie hij het de moeite waard vindt ze te noemen. Nou ja, gewoonte. Bij de meeste nummers doet hij het niet, maar het komt meer dan eens voor, zoals bijvoorbeeld bij Final Attraction. Meestal noemt hij dan ook ene Mickey Newbury. Ik vraag me al jaren af wie dat dan wel moet zijn. Ook elders kom je die naam wel eens tegen en dan denk ik steeds: ‘Moet toch eens opzoeken wie dat nou eigenlijk is’. En daar kom ik dan weer niet toe. En dat moet toch wel een soort geweldenaar zijn als Kris zo met hem weg loopt.

Afgelopen week kwam ik er eindelijk toe. Toen ontdekte ik, dat hij de (of een) grote muziekheld is van Johan Derksen. Dat klinkt wel goed, want je kunt van Derksen vinden wat je wilt, maar met zijn muzieksmaak is wat mij betreft niks mis. Ik hoor zijn radioprogramma nooit, dat nou ook weer niet. Waarom? Geen idee. Wanneer? Welke zender?

Derksen heeft het graf van Mickey Newbury bezocht. Die is dood ja, al jaren. Hij ligt ergens in Oregon, ver van het centrum van de commerciële countrymuziek. Hij beschouwde zichzelf niet zozeer als singer/songwriter, maar meer als songwriter/singer. In dat licht bezien is het wel wat wrang dat hij zijn grootste hit, An American Trilogy, niet zelf geschreven heeft. Het is een door Newbury gearrangeerde medley bestaande uit Dixie (het officieuze volkslied van de Confederatie van zuidelijke staten), The Battle Hymn of the Republic (een strijdlied van de noordelijken) en All My Trials (een slaapliedje uit de Bahamas, dat klinkt als een afro-amerikaanse gospel). De boodschap is duidelijk.

Hij was een bij andere muzikanten gewaardeerd liedjesschrijver. Velen hebben zijn composities gebruikt. En niet de minsten: Johnny Cash, Willie Nelson, Tom Jones, B.B. King, Jerry Lee noem maar op. Kristofferson dan weer niet als Wikipedia op dit punt tenminste uitputtend is. De númmers zijn mij bijna allemaal onbekend of ik kan ze niet meteen plaatsen. Uitzondering is I just dropped in (to see what condition my condition was in). Dat was een hitje voor Kenny Rodgers en The First Edition. Ik ben er niet weg van. Newbury’s eigen versie is beter. Er zijn ook wel een stuk of vijf zogeheten tribute-albums verschenen, gemaakt door lieden die mij niet bekend zijn.

An American Trilogy heeft een enorme status gekregen doordat Elvis Presley het in zijn gezette tijd opnam en vrijwel altijd zong in zijn live shows. Ik liep er nooit mee weg. Van de versie van de arrangeur zelf, die op Youtube te vinden is, hou ik ook niet zo. Mickey zingt er te mooi op. Ik vind dat hij beter klinkt met een ruw randje in de stem, zoals soms op andere nummers. Bovendien: al die Amerikaanse pathos … .
Op zoek naar informatie las ik een juichende recensie over het album Looks Like Rain. Zijn tweede. Ik ga hem beluisteren (Youtube, Spotify heeft ‘m niet) en dan kom ik bij u terug.

Daar ben ik weer. Heel niet onaardig dat album. De koortjes zijn mooi. Mijn geliefde huisgenoot was zelfs enigszins aangedaan door het eerste nummer: Write a Song a Song/Angeline. Zoals eigenlijk dat hele album gaat het zo’n beetje over het overlijden van zijn toenmalige vriendin. ‘Dat album wil ik wel van Sinterklaas’, hoorde ik. Maar ja, een plaat uit 1969 van een ietwat obscuur type. Kortom: alleen verkrijgbaar op Vynil en we hebben al járen geen platenspeler meer.
Een verzamelaar dan maar: 4 CD’s en de eerste begint ook met Write a Song … . An American Trilogy komt er direct achteraan.
Hm. Niet meer leverbaar.

Kris Kristofferson - Final Attraction

Mickey Newbury - Write a Song..

Mickey Newbury - An American Trilogy

Elvis Presley - An American Trilogy

------------------
De tekening is van Elène Klaren
-----------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2015 Henk Klaren
powered by CJ2