 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Luister! | ||||
| Shenandoah | Henk Klaren | |||
 Onlangs was ik weer op de boulevard van Scheveningen. Daar kom ik vaak, meestal zonder speciale aanleiding. Deze keer was ik misschien ook wel zonder aanleiding gegaan, want het was mooi weer en ik woon op loopafstand. Maar of ik ook zomaar gegaan zou zijn weet ik niet, want er was wel een aanleiding: het Shantykoren-festival!Dat speelt zich elk jaar af en het is altijd mooi weer. En het is leuk. Bovendien zingen vrienden mee in het organiserende Shantykoor Scheveningen. Het is geen hemelbestormende muziek en de repertoires van de verschillende koren overlappen elkaar voor een groot deel, maar het plezier van de deelnemers is overduidelijk. Dat blijkt uit de overgave waarmee gezongen wordt en ook uit de bewerkelijke outfits van bijvoorbeeld het deelnemende piratenkoor. Al die zeemansliedjes brachten mijn gedachten terug bij de Rogues Gallery en de Son of Rogues Gallery. Twee dubbelalbums met ‘pirate ballads, sea songs & chanteys’. Ik schreef daar eerder over (Jrg.10, nr 12). Toen ik teruggekomen van de boulevard die vier CD’s nog eens draaide, viel mij één nummer opnieuw enorm op. Bijna ongemerkt begon ik steeds luider mee te zingen: ‘Oh Shenandoah, I love your daughter, Away, you rolling river. For her I'd cross Your roaming waters, Away, I'm bound away 'Cross the wide Missouri.’ Maar goed dat ik alleen thuis was. Er bestaan trouwens veel verschillende versies van de tekst. Het is een heel oud volksliedje, waarvan een herkomst eigenlijk onbekend is. Vermoedelijk komt het uit de tijd van de zogenaamde ‘voyageurs’, Amerikaanse en Canadese pelsjagers en –handelaars, begin negentiende eeuw. Die mensen stonden dikwijls op goede voet met de indianen en ze wilden ook nog wel eens liefdesrelaties aanknopen met geboren-amerikaanse schonen. De Shenandoah uit het lied moet dan ook een stamhoofd van de Oleida-indianen zijn. Het lied waarde aanvankelijk rond op de rivierboten van de Missouri maar is later uitgewaaierd over de zoute zeeën van deez’ aard. Hoewel: ik heb het nog nooit op de Scheveningse boulevard gehoord. Toch wel een beetje een gemiste kans voor al die koren (er waren er wel twaalf), want het zingt lekker weg. De song gaat dus níet over de rivier de Shenandoah in Virginia. Daar kwamen ze in die staat  net op tijd achter, want ze hebben nog eens overwogen er het volkslied van Virginia van te maken. Ach, het zou misschien wel wat geweest zijn om een Indiaans opperhoofd en zijn dochter te bezingen in een volkslied van een zuidelijke Amerikaanse staat.Maar zoals het is heeft de rivier en het bijbehorende dal wel voldoende weerklank gevonden in de populaire cultuur. Er bestaat een fraaie oude film met die titel en met één van mijn favoriete oude filmacteurs – James Stewart – in de hoofdrol. Er is ook een musical (brrr) gebaseerd op de film. Voor de TV-serie A Man called Shenandoah heeft hoofdrolspeler Robert Horton een nieuwe tekst voor Shenandoah gemaakt. Dat werd de herkenningsmelodie van de westernserie. Klinkt van geen kant. In de loop der jaren hebben nog veel meer artiesten Shenandoah op de plaat, of een andere geluidsdrager, gezet. Denk aan Harry Belafonte, Bing Crosby, Tennessee Ernie Ford en het Mormon Tabernacle Choir. Maar denk ook aan Bob Dylan en Jerry Carcia (van de Grateful Dead). Ik heb zelf nog twee albums waar het op staat: Bruce Springsteen’s The Seeger Sessions en Long Journey Home (een fantastische CD, onderdeel van het project The Irish in America). Daar staat een versie op van Van Morrison met de Chieftains. Op Rogues Gallery staat een instrumentale versie van bluegrass violist Richard Green met begeleiding van Jack Shit. Dat is geen persoon, maar een band. Ik ben ze vaker tegengekomen en niet alleen op de Rogues-albums. Ik denk dat ik nog wel eens op ze terugkom. De instrumentale versie is mooi, maar haalt het toch niet bij de uitvoering op Son of Rogues Gallery. Die zet álle versies die ik ken in de schaduw. Tom Waits in topvorm, subliem bijgestaan door Keith Richard. Producent Hal Willner wilde beiden al hebben voor het eerste dubbelalbum en ze wilden wel, maar waren toen verhinderd. Voor Son of … lukte het dus wel. Toch leuk voor Johnny Depp, mede-initiatiefnemer van het project Rogues etc., dat Keith nu wel mee kon doen. Hij speelde tenslotte de vader van Depp’s personage in één van de Pirates of the Carribean-films, die mede de aanleiding vormden voor de albums. Ronde cirkels, nooit weg. Tom Waits met Keith Richard Richard Green met Jack Shit ----------------------------------------- De tekening is van Linda Hulshof Meer informatie op: www.lindahulshof.nl -------------------------------------------------- Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel! |
||||
| © 2015 Henk Klaren | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||