![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
Vermaak en Genot > Luister! | ||||
The Association, de LA-scene weetjewel | Henk Klaren | |||
![]() Behalve liefhebber van beeldende kunst houdt Dik van ongeveer hetzelfde soort muziek als ik. Ik vermoed dat hij bij benadering in hetzelfde leeftijdscohort zit als ik, en volgens Douwe Draaisma, enzovoorts. Draaisma is die hoogleraar die zich bezighoudt met zaken het geheugen betreffende. Volgens hem houden we het meest van zaken, die we mooi vonden in onze vormende jaren. Zo’n beetje tussen je vijftiende en je vijfentwintigste. ‘De hobbel van reminiscentie’. Dik en ik houden dus van sixties-muziek. Terzijde: de sixties lopen in mijn gedachten van ongeveer 1964 tot 1974. Terug naar Dik. Hij houdt niet alleen van die muziek, hij heeft er ook verstand van. Van sommige artiesten uit die tijd weet hij veel meer dan ik. The Grateful Dead bijvoorbeeld. Maar daar gaat het nu niet om. Bijna iedere keer dat ik hem spreek begint hij over The Association. Of misschien niet zó vaak, maar in elk geval meer dan eens. (Toch Draaisma er maar weer eens op naslaan.) Nou had ik wel eens van The Association gehóórd, maar ik kwam toch niet veel verder dan Along comes Mary. Dan denk je toch al snel dat het om zo’n one hit wonder gaat. Maar dat is niet helemaal waar. Ze hadden drie hele grote hits in Amerika en daar was Along comes Mary niet eens bij. Die werd maar zesde of zevende, afhankelijk van het soort lijst. In Nederland was het wél de enige hit. Nou ja hit: hij kwam op 34. Maar, wel een leuk nummertje, catchy weetsjewel. Dat geldt ook voor Windy, één van die hele grote hits. Dat kende ik eigenlijk ook wel maar had ik nooit met een specifieke groep geassocieerd. Zo’n NPO2 hitje leek me. Cherish, één van die andere grote hits, is daarentegen wel erg zoetig. Geen wonder dat David Cassidy het heeft gecovered. De derde grote hit was Never my Love. Dat had Cassidy ook wel kunnen coveren. Geen wonder dat ik nooit een fan ben geworden. ![]() Het staat vast dat ze echt hoorden bij de LA-scene van de periode. Er waren allerlei contacten met mensen als Doug Dillard, Mama Cass, David Crosby, noem maar op. En ze waren de openingsact op het roemruchte Monterey popfestival. Da’s toch niet niks. Misschien moet ik die andere nummers ook eens beluisteren op Spotify. Along comes Mary (hm, wel een beetje wijsneuzerige figuren!)
------------------------------------------------- |
||||
© 2015 Henk Klaren | ||||
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
powered by CJ2 |