archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Nicolette Larson, a tribute Henk Klaren

0906VG Larson
Eerder schreef ik al eens over mijn eeuwigdurende verlanglijst (Jrg 8, Nr 3) en het feit dat ‘A tribute to Nicolette Larson’ daar op stond. De laatste Sinterklaas was het zover en zat de CD, tot mijn blijde verrassing, in een voor mij bedoeld pakje. Zeker lief geweest.

Nicolette Larson is jong gestorven; ze was pas 45. Voor lang niet iedereen die jong dood gaat worden herdenkingsconcerten gegeven. Het album is een samenvatting van de opnamen van twee concerten uit 2005. Dat is bijzonder en zeker als er zoveel wereldsterren aan meewerken. Wie was Nicolette Larson? Een zangeres dus. Ze heeft een stuk of acht albums gemaakt. Vier popalbums (countryrock zou je het ook kunnen noemen), later drie countryplaten en veel later eentje met slaapliedjes voor haar dochtertje Elsie May. Verder heeft ze heel veel achtergrondzang gedaan. Ik blijk een aantal CD’s te hebben waarop ze te horen is: van Commander Cody & The Lost Planet Airmen (moet ik ook weer eens draaien) tot Emmylou Harris en Neil Young. Young is de auteur van haar enige grote hit: Lotta Love.

Ik heb haar muziek eens op Spotify beluisterd. De popalbums en de slaapliedjes zijn te vinden. De countryalbums niet. Het is geen hemelbestormende muziek, maar zeker niet onaardig. Nou ja, de eerste CD in elk geval, die heet gewoon Nicolette Larson. Lotta Love is het eerste nummer. In het begin schreef ze zelf geen muziek. Later op de countryplaten mondjesmaat en wat meer op de slaapliedjesplaat; die laatste is overigens geen aanrader.
Lotta Love is het eerste nummer op het tribute-album. Je hoort onder meer Carole King en Bonnie Raitt in de solo’s en een koor vol beroemdheden. Voor zover ik kan nagaan is dat het enige nummer op het album van één van Nicolette’s platen. Voor de rest spelen de mensen eigen nummers, zoals Jackson Browne, Dan Fogelberg en Emmylou (Even Cowgirls get the Blues, heel mooi) of nummers waar ze roem mee hebben geoogst: Linda Ronstadt (de peetmoeder van Nicolette’s dochter Elsie May) met Roy Orbison’s schitterende Blue Bayou. Crosby, Stills & Nash zingen mee in veel van de koortjes en doen naast hun ‘eigen’ Southern Cross ook het Beatle-nummer In my Life, heel bijzonder. Neil Young was verhinderd en had een grote bos rozen gestuurd.

Waarom worden er concerten gegeven en een album gemaakt ter nagedachtenis aan zo’n artiest. Het antwoord zal wel zijn gelegen in de opmerking van Graham Nash: ‘Nicolette was always a part of this musical family’. Heel lief, heel sixties en de opbrengst gaat ook nog naar goede doelen.
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php


© 2012 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Nicolette Larson, a tribute Henk Klaren
0906VG Larson
Eerder schreef ik al eens over mijn eeuwigdurende verlanglijst (Jrg 8, Nr 3) en het feit dat ‘A tribute to Nicolette Larson’ daar op stond. De laatste Sinterklaas was het zover en zat de CD, tot mijn blijde verrassing, in een voor mij bedoeld pakje. Zeker lief geweest.

Nicolette Larson is jong gestorven; ze was pas 45. Voor lang niet iedereen die jong dood gaat worden herdenkingsconcerten gegeven. Het album is een samenvatting van de opnamen van twee concerten uit 2005. Dat is bijzonder en zeker als er zoveel wereldsterren aan meewerken. Wie was Nicolette Larson? Een zangeres dus. Ze heeft een stuk of acht albums gemaakt. Vier popalbums (countryrock zou je het ook kunnen noemen), later drie countryplaten en veel later eentje met slaapliedjes voor haar dochtertje Elsie May. Verder heeft ze heel veel achtergrondzang gedaan. Ik blijk een aantal CD’s te hebben waarop ze te horen is: van Commander Cody & The Lost Planet Airmen (moet ik ook weer eens draaien) tot Emmylou Harris en Neil Young. Young is de auteur van haar enige grote hit: Lotta Love.

Ik heb haar muziek eens op Spotify beluisterd. De popalbums en de slaapliedjes zijn te vinden. De countryalbums niet. Het is geen hemelbestormende muziek, maar zeker niet onaardig. Nou ja, de eerste CD in elk geval, die heet gewoon Nicolette Larson. Lotta Love is het eerste nummer. In het begin schreef ze zelf geen muziek. Later op de countryplaten mondjesmaat en wat meer op de slaapliedjesplaat; die laatste is overigens geen aanrader.
Lotta Love is het eerste nummer op het tribute-album. Je hoort onder meer Carole King en Bonnie Raitt in de solo’s en een koor vol beroemdheden. Voor zover ik kan nagaan is dat het enige nummer op het album van één van Nicolette’s platen. Voor de rest spelen de mensen eigen nummers, zoals Jackson Browne, Dan Fogelberg en Emmylou (Even Cowgirls get the Blues, heel mooi) of nummers waar ze roem mee hebben geoogst: Linda Ronstadt (de peetmoeder van Nicolette’s dochter Elsie May) met Roy Orbison’s schitterende Blue Bayou. Crosby, Stills & Nash zingen mee in veel van de koortjes en doen naast hun ‘eigen’ Southern Cross ook het Beatle-nummer In my Life, heel bijzonder. Neil Young was verhinderd en had een grote bos rozen gestuurd.

Waarom worden er concerten gegeven en een album gemaakt ter nagedachtenis aan zo’n artiest. Het antwoord zal wel zijn gelegen in de opmerking van Graham Nash: ‘Nicolette was always a part of this musical family’. Heel lief, heel sixties en de opbrengst gaat ook nog naar goede doelen.
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php
© 2012 Henk Klaren
powered by CJ2