Pond boterbonen
25 gram fatback
1 cc. water
1/2 tl. suiker
1/2 tl. boter
Zout en peper naar smaak

Fatback, water en een beetje zout in de koekenpan. 15 Minuten op hoog vuur. Vuur temperen naar halfhoog en de bonen toevoegen. Half uurtje laten koken. Suiker erbij en nog een half uurtje op laten staan. Boter erbij en nog 10 minuten koken.

Fatback is gezouten varkensrugspek. Spek en bonen kun je het ook noemen. Beetje cowboy-eten, beans and fatback. Ik raad het niet aan. Ik denk dat de recepten van Maeve van der Steen lekkerder eten opleveren.

Dit stukje gaat ook helemaal niet over koken, het gaat over muziek. Beans & Fatback is een bandje, een Nederlands bandje. Ze spelen muziek die wel wordt omschreven als roots/americana. De frontman, Onno Smit, houdt van eten en koken. De combinatie van americana en eten verklaart de naam van de band. Ze noemen hun muziek zelf blue-eyed country-soul.

De muziek is een stuk leuker dan dat cowboy-eten me lekker lijkt. Een maand of wat geleden speelde Beans & Fatback live in Spijkers met Koppen, een Radio 2 programma op zaterdagmiddag. Toen had de PVV nog niet bedacht dat er 35% Nederlandstalig op die zender te horen moest zijn. (Hoe kom je erop?)

Ze speelden lekker, vrolijk en enthousiast. Goeie liedjes ook. Ik heb gelijk een afspeellijstje gemaakt op Spotify. Nou speel ik die lijstjes op Spotify niet zo gek vaak af. Je hoort tussen de muziek door wel erg veel reclamespotjes. Dat komt door mijn gierigheid. Ik heb de gratis versie gedownload. Maar nu ik dit schrijf heb ik Beans & Fatback op mijn koptelefoon. Deze week heb ik de playlist uitgebreid. Niet alleen hun eerste album, getiteld Finger Licking Good, staat er nu op, maar ook een paar singletjes en een live-album, die inmiddels op Spotify terecht gekomen zijn. Dat komt doordat ik ze live had gezien en gehoord. En dat viel lang niet tegen.

Ik was op Terschellings Oerol-festival. Daar kom ik al zo’n dertig jaar. En zolang het blijft bestaan, zal ik er wel komen. Al verandert het voortdurend van karakter, er is altijd wel iets de moeite waard en de sfeer op het eiland in de Oerol-periode bevalt me nog steeds. De laatste jaren liep ik vooral de muziekoptredens af. Dit jaar hadden we weer eens een aantal kaartjes voor theatervoorstellingen gekocht. Maar voor Beans & Fatback ben ik naar het festivalterrein Westerkeyn gegaan. Het was een optreden van maar een half uurtje.

Beans & Fatback is begonnen als een project. Onno Smit haalde een aantal muzikanten bij elkaar en bij elke sessie kookte Smit een gerecht voor de muzikanten, een stuk of zestien, die meededen. Dat leidde dus tot een CD plus kookboek. Eén recept per nummer. Inmiddels is Beans & Fatback geen project meer maar een band, een fraai zootje ongeregeld. Smit, een kale wat gedrongen man met een hoedje op, en met een mooie stem, en een hele goeie gitarist. Twee drummers, waarvan één soms ook wasbord en andere kleine percussie speelt. Een kale hammondorganist met een baard, die ook wel op een koebel speelt net als de pianist. Dat is een lange gozer, die ook koortjes zingt en de enige die wat show maakt. Dansen door het publiek enzo. De bassiste is klein, bescheiden en staat onbeweeglijk naast de drums.

Het was een ingelast optreden, maar ik vond het wel prima dat ik de aankondiging in het Oerol-dagkrantje had opgemerkt..

Zo klinken ze: