De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen


		archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Een omweg waard		delen printen terug


	Cobra*	Henk Klaren
	Ik kan niet naar Ivo Niehe kijken zonder dat mijn gedachten gaan naar de onsterfelijke hit van Dave Berry: Strange Effect. Dat was zo’n one hit wonder. Berry was geheel in leer gekleed en kroop zo’n beetje over het podium. Soms stak hij dan een been uit vanuit een decorstuk. Ivo Niehe trad in die tijd op als zanger van Ivo and the Furies. Die traden zo nu en dan op op de instuif (ja, zo heette dat vroeger) van de Nederlands Hervormde Kerk te Diemen. Misschien mochten de gereformeerden ook komen, maar dat zou ik niet weten. Ik kwam daar ook wel, vanwege de liefde. In de gang naar het zaaltje waarin al die dingen zich afspeelden hing een ingelijste foto van een man met een lange witte baard. U.J. Klaren stond er onder. Alle Klarens zijn familie, dus deze ook. Hij had het portret verdiend, omdat hij de grondlegger was van het speeltuinwerk. Er waren tijden dat dat belangrijk was in het kader van de verheffing van het volk of zoiets. Terzake: het repertoire van Ivo and the Furies bevatte diverse liedjes, maar ik herinner mij er nog maar één: Strange Effect. Ivo had geen leren pak, maar verdween soms in het keukentje, dat aan het zaaltje grensde en stak dan zijn been door de deur. Absurd! Nog absurder is, dat is ik dat nog weet. En dat ik me ook nog herinner, dat ik eens op de radio een interview hoorde met Ivo Niehe, als zanger van de Furies (of Fury’s, ik weet het niet meer). Hij was toen al zo welbespraakt dat de interviewer op zeker moment zei, dat hij wel kon merken met studenten van doen te hebben. Verder heb ik niet zoveel met de heer Niehe. Ik kijk eigenlijk nooit naar zijn programma’s. Nou ja, zelden. Hedenmiddag (maandag 18-9) zapte ik wat en viel in de herhaling van zijn programma van de dag ervoor. Ivo op Zondag heet die serie. Ik wist eerlijk gezegd niet van het bestaan. Eén van de onderwerpen was de lopende tentoonstelling in het Cobra Museum in Amstelveen. Merkwaardig, misschien wel absurd, is dat ik tijdens die zondagse uitzending rondliep ín dat museum. De tentoonstelling gaat niet uitsluitend over de Cobra kunstenaars zelf, maar ook over de kunstenaars die door Cobra beïnvloed zijn en die hen hebben geïnspireerd. Ik kan niet zo mooi schrijven over museumbezoek als Leunstoelcollega Dik Kruithof, maar ik vond en vind deze tentoonstelling indrukwekkend. Ruimschoots een omweg waard, ondanks de stomme plek voor de openbaar vervoer reiziger. Ik was altijd al gecharmeerd (fout woord hier, maar enfin) van Cobra. Maar vanaf nu kan het wat mij betreft niet meer stuk. Er is meer, veel meer, dan alleen Appel, Constant, Corneille en Jorn. Er was ook nog een tentoonstellinkje te zien van kindertekeningen vanuit de hele wereld. Die tekeningen zijn geselecteerd door Jeroen Krabbé en sloot – vast niet per ongeluk – best mooi aan bij Cobra. Ik ging eigenlijk naar het museum vanwege het nieuws dat sluiting dreigt. De gemeente Amstelveen vindt geloof ik dat ze de kosten niet meer kan dragen. Mocht dat gebeuren, dan stel ik voor de gemeente voortaan aan te duiden als Absurdiveen of misschien Cultuurbarbaristan. En het moet gezegd: zoiets zei Ivo Niehe ook, maar dan een stuk deftiger. Ivo and the Furies - Mountain of Love Dave Berry - This Strange Effect ---------- De auteur heeft in het museum enkele koelkastmagneetjes aangeschaft. Het zal je hobby maar wezen.

meer Henk Klaren - meer "Een omweg waard" -

Vermaak en Genot > Een omweg waard
Cobra*	Henk Klaren
Ik kan niet naar Ivo Niehe kijken zonder dat mijn gedachten gaan naar de onsterfelijke hit van Dave Berry: Strange Effect. Dat was zo’n one hit wonder. Berry was geheel in leer gekleed en kroop zo’n beetje over het podium. Soms stak hij dan een been uit vanuit een decorstuk. Ivo Niehe trad in die tijd op als zanger van Ivo and the Furies. Die traden zo nu en dan op op de instuif (ja, zo heette dat vroeger) van de Nederlands Hervormde Kerk te Diemen. Misschien mochten de gereformeerden ook komen, maar dat zou ik niet weten. Ik kwam daar ook wel, vanwege de liefde. In de gang naar het zaaltje waarin al die dingen zich afspeelden hing een ingelijste foto van een man met een lange witte baard. U.J. Klaren stond er onder. Alle Klarens zijn familie, dus deze ook. Hij had het portret verdiend, omdat hij de grondlegger was van het speeltuinwerk. Er waren tijden dat dat belangrijk was in het kader van de verheffing van het volk of zoiets. Terzake: het repertoire van Ivo and the Furies bevatte diverse liedjes, maar ik herinner mij er nog maar één: Strange Effect. Ivo had geen leren pak, maar verdween soms in het keukentje, dat aan het zaaltje grensde en stak dan zijn been door de deur. Absurd! Nog absurder is, dat is ik dat nog weet. En dat ik me ook nog herinner, dat ik eens op de radio een interview hoorde met Ivo Niehe, als zanger van de Furies (of Fury’s, ik weet het niet meer). Hij was toen al zo welbespraakt dat de interviewer op zeker moment zei, dat hij wel kon merken met studenten van doen te hebben. Verder heb ik niet zoveel met de heer Niehe. Ik kijk eigenlijk nooit naar zijn programma’s. Nou ja, zelden. Hedenmiddag (maandag 18-9) zapte ik wat en viel in de herhaling van zijn programma van de dag ervoor. Ivo op Zondag heet die serie. Ik wist eerlijk gezegd niet van het bestaan. Eén van de onderwerpen was de lopende tentoonstelling in het Cobra Museum in Amstelveen. Merkwaardig, misschien wel absurd, is dat ik tijdens die zondagse uitzending rondliep ín dat museum. De tentoonstelling gaat niet uitsluitend over de Cobra kunstenaars zelf, maar ook over de kunstenaars die door Cobra beïnvloed zijn en die hen hebben geïnspireerd. Ik kan niet zo mooi schrijven over museumbezoek als Leunstoelcollega Dik Kruithof, maar ik vond en vind deze tentoonstelling indrukwekkend. Ruimschoots een omweg waard, ondanks de stomme plek voor de openbaar vervoer reiziger. Ik was altijd al gecharmeerd (fout woord hier, maar enfin) van Cobra. Maar vanaf nu kan het wat mij betreft niet meer stuk. Er is meer, veel meer, dan alleen Appel, Constant, Corneille en Jorn. Er was ook nog een tentoonstellinkje te zien van kindertekeningen vanuit de hele wereld. Die tekeningen zijn geselecteerd door Jeroen Krabbé en sloot – vast niet per ongeluk – best mooi aan bij Cobra. Ik ging eigenlijk naar het museum vanwege het nieuws dat sluiting dreigt. De gemeente Amstelveen vindt geloof ik dat ze de kosten niet meer kan dragen. Mocht dat gebeuren, dan stel ik voor de gemeente voortaan aan te duiden als Absurdiveen of misschien Cultuurbarbaristan. En het moet gezegd: zoiets zei Ivo Niehe ook, maar dan een stuk deftiger. Ivo and the Furies - Mountain of Love Dave Berry - This Strange Effect ---------- De auteur heeft in het museum enkele koelkastmagneetjes aangeschaft. Het zal je hobby maar wezen.
© 2023 Henk Klaren

	powered by CJ2