De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen

Als je in het Oostenrijkse Burgenland vlak voor de Hongaarse grens de snelweg Wenen – Boedapest verlaat beland je in een saai landschap vol stoffige zonnebloemvelden en windturbines. Je moet niet te hard rijden, want de kans is groot dat er een haas voor je auto over de weg rent. Nadat je een enorme grijze ‘doos’ bent gepasseerd, een foeilelijk gebouw zonder duidelijke bestemming, moet je aan het eind van de weg rechtsaf slaan. Het vlakke land begint hier enigszins te glooien. Op de top van de helling staat een bomenrij. Daarachter

blijkt een dorpje schuil te gaan: Nickelsdorf.

Het was overigens niet zo lang geleden nog niet zo’n verlaten plek. Al het verkeer tussen Oostenrijk en Hongarije denderde hier door de Untere Hauptstrasse. Lange rijen vrachtwagens moeten eens het dorpsbeeld bepaald hebben. Tot de snelweg kwam …

Nickelsdorf lijkt nu morsdood. Het enige teken van leven komt van het filiaal van bakker Naglreiter, waar ze ook een uitstekende koffie serveren. Naglreiter blijkt ook alle andere verstilde dorpen in de omgeving van brood en koffie te voorzien. De redder van het platte land!

En toch … Onlangs vertelde de saxofonist Tobias Delius me een grap over twee Amerikaanse jazzmusici. Een van hen was gevraagd voor een optreden in Wenen, maar hij had geen flauw idee waar dat was. De ander antwoordde: ‘Wenen, dat ken ik wel. Dat ligt vlak bij Nickelsdorf.’

Deze grap vindt zijn oorsprong in een gebouw schuin tegenover bakker Naglreiter. ‘Cafe-Restaurant Falb’ staat er op de gevel. Als je wat dichter bij komt kun je ook nog de omschrijving ‘Jazz-galerie’ op de gevel ontcijferen. De deur is echter gesloten en het is volstrekt onduidelijk of dit restaurant nog gasten ontvangt.

Ooit, toen het grensverkeer hier nog langs raasde, moet het een populair wegrestaurant zijn geweest. Nu is cafe-restaurant Falb nog slechts drie dagen per jaar het centrum van de wereld, zij het van een alternatief wereldje. Dan stroomt de bierpomp en worden de ‘Gespritzte’ weer ingeschonken. Dat is het weekeinde waarin de waard, Hans Falb, zijn ‘Konfrontationen’ organiseert, een festival waar de helden en de liefhebbers van de free jazz en de geïmproviseerde muziek van over de hele wereld samenstromen.

Hans Falb organiseerde dat festival dit jaar alweer voor de tweeënveertigste keer. Ik was er dit jaar voor het eerst.

De auteur heeft het plaatje geleverd.

blijkt een dorpje schuil te gaan: Nickelsdorf.

Hans Falb organiseerde dat festival dit jaar alweer voor de tweeënveertigste keer. Ik was er dit jaar voor het eerst.

De auteur heeft het plaatje geleverd.

Vermaak en Genot > Een omweg waard
Nickelsdorf - 1	Willem Minderhout
Als je in het Oostenrijkse Burgenland vlak voor de Hongaarse grens de snelweg Wenen – Boedapest verlaat beland je in een saai landschap vol stoffige zonnebloemvelden en windturbines. Je moet niet te hard rijden, want de kans is groot dat er een haas voor je auto over de weg rent. Nadat je een enorme grijze ‘doos’ bent gepasseerd, een foeilelijk gebouw zonder duidelijke bestemming, moet je aan het eind van de weg rechtsaf slaan. Het vlakke land begint hier enigszins te glooien. Op de top van de helling staat een bomenrij. Daarachter blijkt een dorpje schuil te gaan: Nickelsdorf. Het oogt verlaten. Er is geen mens op straat te zien. De ‘Nah & Frisch’ is ook al dicht. Voor de kerk staat wel een soort monument. Het blijkt gewijd te zijn aan de Hongaarse nationalist Lajos Kosuth die in 1848 in Hongarije de republiek heeft uitgeroepen. Hij blijkt op de plek van het monument overlegd te hebben met Oostenrijkse nationalisten over een mogelijke opmars naar Wenen. Wat het precieze resultaat – en dus de historische betekenis – van dit overleg is geweest staat er niet bij. Maar Nickelsdorf is dus niet zomaar een dorp. Er is hier ooit iets gebeurd! Het was overigens niet zo lang geleden nog niet zo’n verlaten plek. Al het verkeer tussen Oostenrijk en Hongarije denderde hier door de Untere Hauptstrasse. Lange rijen vrachtwagens moeten eens het dorpsbeeld bepaald hebben. Tot de snelweg kwam … Nickelsdorf lijkt nu morsdood. Het enige teken van leven komt van het filiaal van bakker Naglreiter, waar ze ook een uitstekende koffie serveren. Naglreiter blijkt ook alle andere verstilde dorpen in de omgeving van brood en koffie te voorzien. De redder van het platte land! En toch … Onlangs vertelde de saxofonist Tobias Delius me een grap over twee Amerikaanse jazzmusici. Een van hen was gevraagd voor een optreden in Wenen, maar hij had geen flauw idee waar dat was. De ander antwoordde: ‘Wenen, dat ken ik wel. Dat ligt vlak bij Nickelsdorf.’ Deze grap vindt zijn oorsprong in een gebouw schuin tegenover bakker Naglreiter. ‘Cafe-Restaurant Falb’ staat er op de gevel. Als je wat dichter bij komt kun je ook nog de omschrijving ‘Jazz-galerie’ op de gevel ontcijferen. De deur is echter gesloten en het is volstrekt onduidelijk of dit restaurant nog gasten ontvangt. Ooit, toen het grensverkeer hier nog langs raasde, moet het een populair wegrestaurant zijn geweest. Nu is cafe-restaurant Falb nog slechts drie dagen per jaar het centrum van de wereld, zij het van een alternatief wereldje. Dan stroomt de bierpomp en worden de ‘Gespritzte’ weer ingeschonken. Dat is het weekeinde waarin de waard, Hans Falb, zijn ‘Konfrontationen’ organiseert, een festival waar de helden en de liefhebbers van de free jazz en de geïmproviseerde muziek van over de hele wereld samenstromen. Hans Falb organiseerde dat festival dit jaar alweer voor de tweeënveertigste keer. Ik was er dit jaar voor het eerst. Wordt vervolgd. ---------- De auteur heeft het plaatje geleverd.
© 2022 Willem Minderhout

	powered by CJ2