archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Calatravage in Bergen, Henegouwen Willem Minderhout

1907VG BergenH 1
In de kerstvakantie kreeg ik ineens een onstuitbaar verlangen om Henegouwen te bezoeken. De reden moet ergens diep in mijn onderbewuste zijn gerijpt. Ik wilde er even uit, had geen zin om de Hollandse meute naar Antwerpen te volgen en ik ken Henegouwen niet. Bovendien figureerde het oude graafschap nogal prominent in de Willem van Oranjebiografie van René van Stipriaan die ik onlangs gelezen heb.

Als kind werd ik er door mijn ouders wel eens doorheen gereden op weg naar Frankrijk. Ik herinner mij nog vaag dat ik vanaf de achterbank de enorme bergen met puin van de kolenmijnen zag. De ‘Borinage’ was toen nog in vol bedrijf. Die kolenmijnen zijn al decennia gesloten. De puinbergen zijn er nog, maar ze hebben nu een vriendelijk groene begroeiing. Henegouwen had wel een flinke economische opdonder gekregen van de mijnsluitingen, maar ik had begrepen dat steden als Charleroi en Mons weer langzaam aan het opkrabbelen waren. Vooral de oude hoofdstad, Mons/Bergen, leek mij een bezoek waard. Het was in 2015 zelfs culturele hoofdstad van Europa geweest. Ik moet bekennen dat mij daar niets van bijstaat, maar het leek een indicatie dat de stad wat te bieden heeft. 

Parkeren

De eerste vraag die je bij het bezoek aan een onbekende stad moet beantwoorden is altijd: ‘Waar parkeer ik de auto?’ Ik heb er een vreselijke hekel aan om mijn vervoermiddel door de nauwe en meestal vol geparkeerde straatjes van historische binnensteden te persen, dus ik zoek altijd iets aan de rand. Dat leek me hier zeker noodzakelijk want Bergen is, zoals de naam al suggereert, op een heuvel gebouwd. Volgens mijn observatie ligt de stad overigens maar op één heuvel, dus het enkelvoudige ‘Mons’ beschrijft de situatie beter dan de meervoudsvorm ‘Bergen’. (Dat werpt uiteraard ook de vraag op waarom het graafschap in het Frans ‘Hainault’ heet maar in het Nederlands geen ‘Henegouw’, maar ‘Henegouwen’. Het antwoord moet ik u schuldig blijven.)

Ik vond gelukkig snel een ruim, vrijwel leeg parkeerterrein aan de voet van de Bergense berg. Het was langs de spoorlijn gesitueerd. Toen we uitstapten zagen we in de verte een gigantisch hagelwit gebouw dat leek op Starship Enterprise. Dat zou waarschijnlijk het station zijn. Ik moest denken aan het Gare des Guillemins. Dat station heb ik nooit met eigen ogen gezien, maar aangezien Misha Mengelberg één van zijn composities1907VG BergenH2 naar dat station heeft genoemd, had ik dat wel eens opgezocht. Ik begon aan mezelf te twijfelen. ‘Dat station staat toch in Luik, of ben ik nou gek geworden?’

Het station

De weg bergopwaarts naar de binnenstad begon voor het stationsgebouw dus we moesten er voorbij lopen. We ploeterden over een slecht geplaveid trottoir langs een door hekken afgezet bouwterrein. Bij een bushalte zagen we mensen met rolkoffertjes van en naar een enorme loopbrug wandelen die toegang gaf tot de perrons. ‘Waarom gingen die niet via het stationsgebouw?’, zo vroeg ik mij af. 

Het antwoord kwam toen we het stationsgebouw genaderd waren. Wat van een afstand op een hagelwit ruimteschip leek, bleek van dichtbij meer weg te hebben van een gestrande walvis. Een ooit witte walvis, welteverstaan. Een Moby Dick in staat van ontbinding in Mons. De trappen die toegang zouden moeten geven ontbraken grotendeels; het dak zag er uit alsof het ieder moment kon instorten; de omgeving was een desolate bouwplaats. 

Wat was hier aan de hand? Wij hadden geen idee. 

Aan het station van Bergen blijkt echter een aparte Wikipedia-pagina gewijd te zijn, dus het raadsel was snel ontrafeld. Het oude station bleek in 2013 gesloopt te zijn om plaats te maken voor een gloednieuw station dat in 2015 de bezoekers van de culturele hoofdstad ten dienste gestaan had moeten hebben. Het ontwerp was van de beroemde architect Santiago Calatrava, die wij vooral kennen vanwege zijn bruggen in Haarlemmermeer. Calatrava heeft ook het Gare des Guillemins ontworpen, vandaar mijn verwarring. 

Het stationsgebouw, dat dus in 2015 opgeleverd had moeten worden, was oorspronkelijk begroot op een kostprijs van 37 miljoen euro. Volgens het lemma in Wikipedia heeft de bouw nu echter al 324 miljoen euro gekost. In 2023 zou het geopend kunnen worden. Gezien de puinhoop die we aantroffen lijkt dat een optimistische schatting. In de tussentijd is een bezoek aan deze plek zeker een omweg waard, vooral als u geïnteresseerd bent in imposante architectonische rampen. 

De goed geconserveerde binnenstad van Mons/Bergen is overigens een vreugde om te bezoeken. Henegouwen heeft het.  

----------

De auteur heeft de plaatjes geleverd.



© 2022 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Calatravage in Bergen, Henegouwen Willem Minderhout
1907VG BergenH 1
In de kerstvakantie kreeg ik ineens een onstuitbaar verlangen om Henegouwen te bezoeken. De reden moet ergens diep in mijn onderbewuste zijn gerijpt. Ik wilde er even uit, had geen zin om de Hollandse meute naar Antwerpen te volgen en ik ken Henegouwen niet. Bovendien figureerde het oude graafschap nogal prominent in de Willem van Oranjebiografie van René van Stipriaan die ik onlangs gelezen heb.

Als kind werd ik er door mijn ouders wel eens doorheen gereden op weg naar Frankrijk. Ik herinner mij nog vaag dat ik vanaf de achterbank de enorme bergen met puin van de kolenmijnen zag. De ‘Borinage’ was toen nog in vol bedrijf. Die kolenmijnen zijn al decennia gesloten. De puinbergen zijn er nog, maar ze hebben nu een vriendelijk groene begroeiing. Henegouwen had wel een flinke economische opdonder gekregen van de mijnsluitingen, maar ik had begrepen dat steden als Charleroi en Mons weer langzaam aan het opkrabbelen waren. Vooral de oude hoofdstad, Mons/Bergen, leek mij een bezoek waard. Het was in 2015 zelfs culturele hoofdstad van Europa geweest. Ik moet bekennen dat mij daar niets van bijstaat, maar het leek een indicatie dat de stad wat te bieden heeft. 

Parkeren

De eerste vraag die je bij het bezoek aan een onbekende stad moet beantwoorden is altijd: ‘Waar parkeer ik de auto?’ Ik heb er een vreselijke hekel aan om mijn vervoermiddel door de nauwe en meestal vol geparkeerde straatjes van historische binnensteden te persen, dus ik zoek altijd iets aan de rand. Dat leek me hier zeker noodzakelijk want Bergen is, zoals de naam al suggereert, op een heuvel gebouwd. Volgens mijn observatie ligt de stad overigens maar op één heuvel, dus het enkelvoudige ‘Mons’ beschrijft de situatie beter dan de meervoudsvorm ‘Bergen’. (Dat werpt uiteraard ook de vraag op waarom het graafschap in het Frans ‘Hainault’ heet maar in het Nederlands geen ‘Henegouw’, maar ‘Henegouwen’. Het antwoord moet ik u schuldig blijven.)

Ik vond gelukkig snel een ruim, vrijwel leeg parkeerterrein aan de voet van de Bergense berg. Het was langs de spoorlijn gesitueerd. Toen we uitstapten zagen we in de verte een gigantisch hagelwit gebouw dat leek op Starship Enterprise. Dat zou waarschijnlijk het station zijn. Ik moest denken aan het Gare des Guillemins. Dat station heb ik nooit met eigen ogen gezien, maar aangezien Misha Mengelberg één van zijn composities1907VG BergenH2 naar dat station heeft genoemd, had ik dat wel eens opgezocht. Ik begon aan mezelf te twijfelen. ‘Dat station staat toch in Luik, of ben ik nou gek geworden?’

Het station

De weg bergopwaarts naar de binnenstad begon voor het stationsgebouw dus we moesten er voorbij lopen. We ploeterden over een slecht geplaveid trottoir langs een door hekken afgezet bouwterrein. Bij een bushalte zagen we mensen met rolkoffertjes van en naar een enorme loopbrug wandelen die toegang gaf tot de perrons. ‘Waarom gingen die niet via het stationsgebouw?’, zo vroeg ik mij af. 

Het antwoord kwam toen we het stationsgebouw genaderd waren. Wat van een afstand op een hagelwit ruimteschip leek, bleek van dichtbij meer weg te hebben van een gestrande walvis. Een ooit witte walvis, welteverstaan. Een Moby Dick in staat van ontbinding in Mons. De trappen die toegang zouden moeten geven ontbraken grotendeels; het dak zag er uit alsof het ieder moment kon instorten; de omgeving was een desolate bouwplaats. 

Wat was hier aan de hand? Wij hadden geen idee. 

Aan het station van Bergen blijkt echter een aparte Wikipedia-pagina gewijd te zijn, dus het raadsel was snel ontrafeld. Het oude station bleek in 2013 gesloopt te zijn om plaats te maken voor een gloednieuw station dat in 2015 de bezoekers van de culturele hoofdstad ten dienste gestaan had moeten hebben. Het ontwerp was van de beroemde architect Santiago Calatrava, die wij vooral kennen vanwege zijn bruggen in Haarlemmermeer. Calatrava heeft ook het Gare des Guillemins ontworpen, vandaar mijn verwarring. 

Het stationsgebouw, dat dus in 2015 opgeleverd had moeten worden, was oorspronkelijk begroot op een kostprijs van 37 miljoen euro. Volgens het lemma in Wikipedia heeft de bouw nu echter al 324 miljoen euro gekost. In 2023 zou het geopend kunnen worden. Gezien de puinhoop die we aantroffen lijkt dat een optimistische schatting. In de tussentijd is een bezoek aan deze plek zeker een omweg waard, vooral als u geïnteresseerd bent in imposante architectonische rampen. 

De goed geconserveerde binnenstad van Mons/Bergen is overigens een vreugde om te bezoeken. Henegouwen heeft het.  

----------

De auteur heeft de plaatjes geleverd.

© 2022 Willem Minderhout
powered by CJ2