archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Belvédère is een beeldentuin geworden Dik Kruithof

1817VG Belvedere1Museum Belvédère ligt prachtig aan de rand van het historische landschapspark Oranjewoud, het voormalige buitenverblijf van de Oranje-Nassau’s. Het lage museumgebouw is in 2004 dwars over de kaarsrechte gracht gebouwd die vanaf het oude buitenverblijf bijna tot het dorp De Knipe loopt. Het hele gebied om het museum is een door Michael van Gessel ontworpen park, dat eigendom is van en beheerd wordt door Staatsbosbeheer. In twintig jaar is de samenwerking tussen Staatsbosbeheer en het museum zo goed geworden dat er nu sprake is van een beeldentuin in het park. Het zijn beelden van Tony Cragg, geboren in Londen, die behoort tot de top van de internationale beeldende kunst: deelnemer aan de Biënnale van Venetië in 1980, winnaar van de Turner prijs in 1988 en dat jaar ook vertegenwoordiger van Engeland op de Biënnale. In de jaren negentig steeds meer succes en nog eens voor Engeland naar de Biënnale. In 2001 werd hij professor aan de Kunstuniversiteit van Berlijn en sinds die tijd werkt hij in Duitsland, waar hij ook professor en mededirecteur was van de Kunstacademie Düsseldorf. De afgelopen twintig jaar kreeg hij veel lof toegezwaaid en prijzen, en een eigen beeldenpark in de natuur in Wuppertal. Daar kan hij kunst en natuur verenigen.

Zijn beelden zijn indrukwekkend, je moet er omheen lopen en ziet dan steeds nieuwe vormen en vaak komen er gezichten naar voren die vanuit een andere gezichtshoek heel iets anders blijken te zijn. Licht en omgeving spelen er een belangrijke rol in. Er staan zes grote ‘buitenbeelden’ in de museumtuin die van alle kanten te bekijken zijn en die er bij iedere belichting – het was half bewolkt toen ik er was – weer anders uitzien. Point of View, wat ook de titel van de tentoonstelling en het boek erbij geworden is, staat aan de gracht tussen Oranjewoud en het Museum en is een grote zilverkleurige verdraaide sliert waarvan de verschillende bochten en wervelingen zorgen voor steeds weer iets nieuws. Van verschillende kanten wordt het bekroond door een gezicht, maar van dichtbij1817VG Belvedere2 is dat weer moeilijker te zien. Dat is ook een kenmerk van zijn buitenkunst, dat het van dichtbij weer heel nieuwe kanten krijgt. Zo ziet Manipulation er van afstand uit als een inktvis die met zichzelf in gevecht is, maar van dichtbij zijn het meer handen en voeten, benen en armen bedekt met een laag letters en cijfers. En ja, verrassend is dat de meeste beelden van kunststof zijn. Over hoe ze hier gekomen zijn stond een mooi verhaal in de Leeuwarder Courant: een vriend van het museum ontmoette Cragg bij een opening in Wuppertal en gaf hoog op van het terrein in Heerenveen. Het museum wilde erg graag en Staatsbosbeheer gaf toestemming.

Binnen in het museum is er kleiner werk van Cragg en veel schetsen, kleuroefeningen en draaiingen op papier, die voor mij alleen maar een opstap zijn tot de beelden. In de kleinere uitvoeringen zijn ze voor mij wat beperkter.

Aan de andere kant van het museum is een prachtige tentoonstelling met schilderijen en enkele tekeningen van dieren, van Jan Mankes, wat mij betreft de beste fijnschilder van ons land, iemand die op een hartverscheurende manier een schilderijtje maakt van een dood vogeltje. ‘Ik probeerde mooie dingen te maken in allen eenvoud’ is een citaat van Mankes dat achterop mijn toegangskaartje stond. Beter is zijn werk voor mij niet te omschrijven. En die eenvoud komt dan vooral naar voren in de keuze van de onderwerpen die heel dicht om hem heen liepen. Zo zijn er twee geitjes en twee geitjes in bos uit 1910, een oude geit uit 1912, een jonge witte geit uit 1914 en twee geiten uit 1914 die op een bijna abstracte manier ouder geworden zijn. Een houtsnede uit 1915 zou best een van de oudere geiten uit 1914 kunnen zijn. Voor de echte liefhebber van Mankes zal er weinig nieuws bij zijn, het komt bijna allemaal uit de van Mankes bekende musea als Arnhem en MORE, maar het is prachtig om alles eens bij elkaar te zien. En de tekeningen van FB Oranjewoud zijn een mooie aanvulling en vaak prachtig gedaan.

--------
De plaatjes zijn van de schrijver


© 2021 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Belvédère is een beeldentuin geworden Dik Kruithof
1817VG Belvedere1Museum Belvédère ligt prachtig aan de rand van het historische landschapspark Oranjewoud, het voormalige buitenverblijf van de Oranje-Nassau’s. Het lage museumgebouw is in 2004 dwars over de kaarsrechte gracht gebouwd die vanaf het oude buitenverblijf bijna tot het dorp De Knipe loopt. Het hele gebied om het museum is een door Michael van Gessel ontworpen park, dat eigendom is van en beheerd wordt door Staatsbosbeheer. In twintig jaar is de samenwerking tussen Staatsbosbeheer en het museum zo goed geworden dat er nu sprake is van een beeldentuin in het park. Het zijn beelden van Tony Cragg, geboren in Londen, die behoort tot de top van de internationale beeldende kunst: deelnemer aan de Biënnale van Venetië in 1980, winnaar van de Turner prijs in 1988 en dat jaar ook vertegenwoordiger van Engeland op de Biënnale. In de jaren negentig steeds meer succes en nog eens voor Engeland naar de Biënnale. In 2001 werd hij professor aan de Kunstuniversiteit van Berlijn en sinds die tijd werkt hij in Duitsland, waar hij ook professor en mededirecteur was van de Kunstacademie Düsseldorf. De afgelopen twintig jaar kreeg hij veel lof toegezwaaid en prijzen, en een eigen beeldenpark in de natuur in Wuppertal. Daar kan hij kunst en natuur verenigen.

Zijn beelden zijn indrukwekkend, je moet er omheen lopen en ziet dan steeds nieuwe vormen en vaak komen er gezichten naar voren die vanuit een andere gezichtshoek heel iets anders blijken te zijn. Licht en omgeving spelen er een belangrijke rol in. Er staan zes grote ‘buitenbeelden’ in de museumtuin die van alle kanten te bekijken zijn en die er bij iedere belichting – het was half bewolkt toen ik er was – weer anders uitzien. Point of View, wat ook de titel van de tentoonstelling en het boek erbij geworden is, staat aan de gracht tussen Oranjewoud en het Museum en is een grote zilverkleurige verdraaide sliert waarvan de verschillende bochten en wervelingen zorgen voor steeds weer iets nieuws. Van verschillende kanten wordt het bekroond door een gezicht, maar van dichtbij1817VG Belvedere2 is dat weer moeilijker te zien. Dat is ook een kenmerk van zijn buitenkunst, dat het van dichtbij weer heel nieuwe kanten krijgt. Zo ziet Manipulation er van afstand uit als een inktvis die met zichzelf in gevecht is, maar van dichtbij zijn het meer handen en voeten, benen en armen bedekt met een laag letters en cijfers. En ja, verrassend is dat de meeste beelden van kunststof zijn. Over hoe ze hier gekomen zijn stond een mooi verhaal in de Leeuwarder Courant: een vriend van het museum ontmoette Cragg bij een opening in Wuppertal en gaf hoog op van het terrein in Heerenveen. Het museum wilde erg graag en Staatsbosbeheer gaf toestemming.

Binnen in het museum is er kleiner werk van Cragg en veel schetsen, kleuroefeningen en draaiingen op papier, die voor mij alleen maar een opstap zijn tot de beelden. In de kleinere uitvoeringen zijn ze voor mij wat beperkter.

Aan de andere kant van het museum is een prachtige tentoonstelling met schilderijen en enkele tekeningen van dieren, van Jan Mankes, wat mij betreft de beste fijnschilder van ons land, iemand die op een hartverscheurende manier een schilderijtje maakt van een dood vogeltje. ‘Ik probeerde mooie dingen te maken in allen eenvoud’ is een citaat van Mankes dat achterop mijn toegangskaartje stond. Beter is zijn werk voor mij niet te omschrijven. En die eenvoud komt dan vooral naar voren in de keuze van de onderwerpen die heel dicht om hem heen liepen. Zo zijn er twee geitjes en twee geitjes in bos uit 1910, een oude geit uit 1912, een jonge witte geit uit 1914 en twee geiten uit 1914 die op een bijna abstracte manier ouder geworden zijn. Een houtsnede uit 1915 zou best een van de oudere geiten uit 1914 kunnen zijn. Voor de echte liefhebber van Mankes zal er weinig nieuws bij zijn, het komt bijna allemaal uit de van Mankes bekende musea als Arnhem en MORE, maar het is prachtig om alles eens bij elkaar te zien. En de tekeningen van FB Oranjewoud zijn een mooie aanvulling en vaak prachtig gedaan.

--------
De plaatjes zijn van de schrijver
© 2021 Dik Kruithof
powered by CJ2