archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Op de voorlaatste dag naar het Stedelijk Dik Kruithof

1218VG MatisseWie de Matissetentoonstelling in het Stedelijk wilde bezoeken kreeg op de website het advies om van te voren een kaartje te kopen voor een tijdslot van twee uur. Gelukkig had ik dat gedaan want op de voorlaatste dag van de tentoonstelling stond er een behoorlijke rij buiten het Stedelijk van mensen die het niet gedaan hadden en een klein rijtje van bevoorrechten die met hun print naar binnen mochten. Door een uur vertraging in de treinreis (aanrijding met een persoon in Akkrum, trein die niet meer wilde rijden in Zwolle, vanaf Lelystad een sprinter die over Muiderpoort reed) kwamen we halverwege ons tijdslot binnen.

Op advies van een kaartjescontroleur gingen we eerst naar boven in de badkuip om de ‘de knipsels’ te bekijken, want dan konden we via de binnenroute makkelijker naar het oudere gedeelte. De knipsels waren mooi. Beneden kwamen we via een aftakking in dezelfde rij voor de tentoonstelling maar dat duurde niet meer dan twintig minuten en dan mag je natuurlijk niet klagen. De tentoonstelling zelf viel niet mee, vooral omdat ik me niet goed had voorbereid. Het Stedelijk had namelijk voor deze tentoonstelling wat extra werk van Matisse opgehangen in de zalen met de vaste collectie – en die waarschijnlijk wat aangepast, zodat tijdgenoten die invloed hadden gehad op Matisse of  schatplichtig waren aan zijn werk ook getoond worden. Voor mijn gevoel was de verhouding ongeveer tweederde tijdgenoten en een derde Matisse, maar ik kan me vergissen. Mooie vondsten waren wel de werken van Malevitsj die door Matisse waren geïnspireerd met daarna een volledig Malevitsj zaal met zijn suprematisme. Dat is voor mij echt heel anders en veel verder dan Matisse ooit geweest is. Al met al natuurlijk veel mooie schilderijen maar een echt duidelijk beeld van Matisse kreeg ik niet.

Maar het snoepje van de dag wachtte nog en dat was de tentoonstelling van Zero en Nul A in de kelder van de nieuwbouw. Genieten vanaf het moment dat je binnenstapt en tegen een volledig witte wand met schilderijen aankijkt waarin bijna alle1218VG Zero grote namen uit die bewegingen vertegenwoordigd zijn. Zero was de beweging die in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw de kunst wilde vernieuwen door alles anders te doen: het gebruik van vuur, licht en beweging, schilderijen in een kleur, het gebruik van alledaagse voorwerpen. De Italiaan Lucio Fontana met scheuren in schilderijen, de Fransman Yves Klein met zijn beroemd geworden blauwe schilderijen (hier met een even blauwe spons erop) en de Zwitser Tinguely met zijn zinloos bewegende machines komen hier terug, maar ook veel minder bekende namen.

In Nederland werd in die tijd de Nul-groep opgericht door kunstenaars als Armando, Jan Henderikse, Henk Peeters, Jan Schoonhoven en herman de vries. In 2011 hadden ze nog een mooie tentoonstelling in Schiedam en wie daar niet is geweest kan hier zijn hart nog eens ophalen. Armando met prachtig metaalwerk en zijn grote wand met autobanden, Henderikse als de ultieme verzamelaar van dagelijkse dingen als luciferdoosjes, kurken, nummerborden of Amerikaanse beugelflesjes. Echt heel mooi is Schoonhoven met zijn verstilde witte roosters van papier-maché. Veel van het werk van Henk Peeters is dierlijk en aaibaar terwijl herman de vries (geen hoofdletters) aanwezig is met een installatie als een stilleven opgebouwd uit krakend witte onderdelen uit de bouwwereld.
De tentoonstelling is bedoeld als een historisch overzicht en verjaardagsfeest van de twee tentoonstellingen die het Stedelijk in 1962 en 1965 organiseerde van deze bewegingen. Duidelijk wordt dat de fantasie die in die tijd de vrijheid kreeg heel veel invloed heeft gehad in de moderne kunst. Tot 8 november in het Stedelijk Museum Amsterdam.

Op de terugweg hadden we weer een uur vertraging door een wisselstoring tussen Zwolle en Lelystad. Verder ging het prima.

--------------------------------------
De foto’s zijn van Dik Kruithof
---------------------------------------------
Bestel uw boeken, CD’s en veel meer
bij bolcom via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel


© 2015 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Op de voorlaatste dag naar het Stedelijk Dik Kruithof
1218VG MatisseWie de Matissetentoonstelling in het Stedelijk wilde bezoeken kreeg op de website het advies om van te voren een kaartje te kopen voor een tijdslot van twee uur. Gelukkig had ik dat gedaan want op de voorlaatste dag van de tentoonstelling stond er een behoorlijke rij buiten het Stedelijk van mensen die het niet gedaan hadden en een klein rijtje van bevoorrechten die met hun print naar binnen mochten. Door een uur vertraging in de treinreis (aanrijding met een persoon in Akkrum, trein die niet meer wilde rijden in Zwolle, vanaf Lelystad een sprinter die over Muiderpoort reed) kwamen we halverwege ons tijdslot binnen.

Op advies van een kaartjescontroleur gingen we eerst naar boven in de badkuip om de ‘de knipsels’ te bekijken, want dan konden we via de binnenroute makkelijker naar het oudere gedeelte. De knipsels waren mooi. Beneden kwamen we via een aftakking in dezelfde rij voor de tentoonstelling maar dat duurde niet meer dan twintig minuten en dan mag je natuurlijk niet klagen. De tentoonstelling zelf viel niet mee, vooral omdat ik me niet goed had voorbereid. Het Stedelijk had namelijk voor deze tentoonstelling wat extra werk van Matisse opgehangen in de zalen met de vaste collectie – en die waarschijnlijk wat aangepast, zodat tijdgenoten die invloed hadden gehad op Matisse of  schatplichtig waren aan zijn werk ook getoond worden. Voor mijn gevoel was de verhouding ongeveer tweederde tijdgenoten en een derde Matisse, maar ik kan me vergissen. Mooie vondsten waren wel de werken van Malevitsj die door Matisse waren geïnspireerd met daarna een volledig Malevitsj zaal met zijn suprematisme. Dat is voor mij echt heel anders en veel verder dan Matisse ooit geweest is. Al met al natuurlijk veel mooie schilderijen maar een echt duidelijk beeld van Matisse kreeg ik niet.

Maar het snoepje van de dag wachtte nog en dat was de tentoonstelling van Zero en Nul A in de kelder van de nieuwbouw. Genieten vanaf het moment dat je binnenstapt en tegen een volledig witte wand met schilderijen aankijkt waarin bijna alle1218VG Zero grote namen uit die bewegingen vertegenwoordigd zijn. Zero was de beweging die in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw de kunst wilde vernieuwen door alles anders te doen: het gebruik van vuur, licht en beweging, schilderijen in een kleur, het gebruik van alledaagse voorwerpen. De Italiaan Lucio Fontana met scheuren in schilderijen, de Fransman Yves Klein met zijn beroemd geworden blauwe schilderijen (hier met een even blauwe spons erop) en de Zwitser Tinguely met zijn zinloos bewegende machines komen hier terug, maar ook veel minder bekende namen.

In Nederland werd in die tijd de Nul-groep opgericht door kunstenaars als Armando, Jan Henderikse, Henk Peeters, Jan Schoonhoven en herman de vries. In 2011 hadden ze nog een mooie tentoonstelling in Schiedam en wie daar niet is geweest kan hier zijn hart nog eens ophalen. Armando met prachtig metaalwerk en zijn grote wand met autobanden, Henderikse als de ultieme verzamelaar van dagelijkse dingen als luciferdoosjes, kurken, nummerborden of Amerikaanse beugelflesjes. Echt heel mooi is Schoonhoven met zijn verstilde witte roosters van papier-maché. Veel van het werk van Henk Peeters is dierlijk en aaibaar terwijl herman de vries (geen hoofdletters) aanwezig is met een installatie als een stilleven opgebouwd uit krakend witte onderdelen uit de bouwwereld.
De tentoonstelling is bedoeld als een historisch overzicht en verjaardagsfeest van de twee tentoonstellingen die het Stedelijk in 1962 en 1965 organiseerde van deze bewegingen. Duidelijk wordt dat de fantasie die in die tijd de vrijheid kreeg heel veel invloed heeft gehad in de moderne kunst. Tot 8 november in het Stedelijk Museum Amsterdam.

Op de terugweg hadden we weer een uur vertraging door een wisselstoring tussen Zwolle en Lelystad. Verder ging het prima.

--------------------------------------
De foto’s zijn van Dik Kruithof
---------------------------------------------
Bestel uw boeken, CD’s en veel meer
bij bolcom via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel
© 2015 Dik Kruithof
powered by CJ2