archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Dertig jaar Spanjaardshof Willem Minderhout

1003VG Alex
‘Nog een pilsje?’ De grote kunstenaar Alex Verduyn den Boer stommelt tussen her en der uitgestelde Berini-onderdelen door naar het piepkleine keukentje in zijn atelier. Even later zitten we comfortabel in onze fauteuils aan ons flesje te lurken.
 
‘Dertig jaar alweer. Ik herinner me het nog als de dag van gisteren. Het gebouw zou gesloopt worden voor een parkeerterrein van ziekenhuis Westeinde in Den Haag. Doodzonde! Kijk maar eens om je heen. Een eind negentiende-eeuws onverwoestbaar gebouw. Perfect voor kunstenaars.
Het was voordat wij erin trokken een verpleeghuis en alles stond er nog. Ziekenhuisbedden, nachtkastjes, po’s. Dat kwam goed uit, want ik werd onmiddellijk flink ziek. Er bleek in dit gebouw een vervaarlijke oranje zwam te zitten die allergische reacties veroorzaakt. Een soort biochemische anti-kraak. Maar ik heb het overleefd, de zwam is verslagen en we zitten hier nog steeds.’
 
‘Nee, het is allang geen kraakpand meer. De gemeente en het ziekenhuis zaten er ook een beetje mee in hun maag. Uiteindelijk is wel een deel gesloopt voor dat parkeerterrein, maar wij werden al snel gedoogd en we hebben het zelfs gekocht. Het is nu van de vereniging en wij huren bij onszelf.
We wilden in het begin bedrijfjes op de begane grond en de eerste verdieping en ateliers op de derde. Dat met die bedrijfjes is nooit echt goed van de grond gekomen. Wel zit Peter French er nog steeds, een timmerman en aannemer die destijds ook bij de kraak betrokken was en Paul Wezenberg de architect natuurlijk. Uiteindelijk is alles zo’n beetje atelier geworden. De beeldhouwer zit op de begane grond. dat is wel zo praktisch met al die joekels die hij produceert.'

Onze rust wordt wreed verstoord als Coc van Duijn haar krullenbol om de hoek van de deur steekt. 'Nu al aan de pils? Je moet gaan dweilen, man. Het moet er wel een beetje knap uitzien op de Open Dag.' Met een klap zet ze een klotsende emmer sop en een dweilstok voor de voeten van Alex. Zachtjes mopperend verheft de grote kunstenaar zich uit zijn stoel en kletst de natte dweil over de inderdaad wat morsige plavuizen.

'Kom maar even mee naar mijn atelier', zegt Coccie, 'voordat Alex je weg dweilt.' Na een lange tocht door lange gangen en over imposante trappen betreden we haar domein. Haar frisse en vrolijke ruimte ademt een volstrekt andere sfeer uit dan het hok van Alex. Hier hangen geen prachtige, doch enigszins sombere olieverfschilderijen aan de muren, maar vrolijke en kleurrijke beestenfiguren. Coc had allang de beroemdste kinderboeken-illustrator van Europa moeten zijn, maar zij knoopt de touwtjes aan elkaar door gedetineerden les te geven. 'Ach, vrijwel niemand kan hier van zijn kunst leven. Bijna iedereen doet er wat naast. Ik vind1003VG Coc dat werk trouwens heel leuk, maar hier ligt mijn hart.'

'Ik werk hier niet helemaal vanaf het begin, maar van kort daarna. Ongeveer een derde van de leden kent elkaar van de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten. Ik denk niet dat we een 'school' vormen, hoor. In ieder geval niet bewust. Misschien door osmose? Ik weet niet precies wat je ermee bedoelt maar de 'Osmotische School' vind ik wel een mooie naam. Kom maar kijken in Pulchri of er overeenkomsten zijn. We organiseren daar een overzichtstentoonstelling.'

Coc is penningmeester van de vereniging. Ze vertelt enthousiast over het lumineuze idee om iedere kunstenaar in Pulchri één werk uit de tijd dat hij in de Spanjaardshof kwam te laten exposeren aangevuld met recent werk. Alle leden zijn vertegenwoordigd op de tentoonstelling, ook  de theatergroep, de timmerman en de gitaarbouwer  bijvoorbeeld. 'Niemand wist precies wanneer hij hier nu eigenlijk was gekomen, dus ik heb alle notulen van de  vereniging nageplozen om dat te achterhalen. Grappig hoor. Er werd wat afgeouwehoerd in die begintijd. Wat dat betreft zijn we nu een stuk zakelijker geworden. Of saaier. Het is maar hoe je het bekijkt. Hoe dan ook het is ons gelukt een mooie tentoonstelling samen te stellen. Het resultaat mag er zijn. Je moet komen kijken!'

En u ook, als u even tijd heeft!

 
Van zaterdag 17 NOVEMBER TOT 9 DECEMBER toont de expositie TUSSENTIJDS in PULCHRI STUDIO recent werk van de 40 leden. Daarnaast verwijst de expositie naar de geschiedenis, door van elke exposant ook één werk uit het jaar van diens ingebruikneming van het atelier op te nemen.
Op zondag 25 NOVEMBER wordt het historische gebouw van de vereniging aan het Westeinde opengesteld voor belangstellenden. Naast bezichtiging van het gebouw is het voor bezoekers mogelijk de kunstenaars in hun werkruimtes te bezoeken.
 
Links:
Alex Verduijn den Boer http://www.verduijndenboer.nl/
 
********************************
De plaatjes zijn geleverd door de schrijver


© 2012 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Dertig jaar Spanjaardshof Willem Minderhout
1003VG Alex
‘Nog een pilsje?’ De grote kunstenaar Alex Verduyn den Boer stommelt tussen her en der uitgestelde Berini-onderdelen door naar het piepkleine keukentje in zijn atelier. Even later zitten we comfortabel in onze fauteuils aan ons flesje te lurken.
 
‘Dertig jaar alweer. Ik herinner me het nog als de dag van gisteren. Het gebouw zou gesloopt worden voor een parkeerterrein van ziekenhuis Westeinde in Den Haag. Doodzonde! Kijk maar eens om je heen. Een eind negentiende-eeuws onverwoestbaar gebouw. Perfect voor kunstenaars.
Het was voordat wij erin trokken een verpleeghuis en alles stond er nog. Ziekenhuisbedden, nachtkastjes, po’s. Dat kwam goed uit, want ik werd onmiddellijk flink ziek. Er bleek in dit gebouw een vervaarlijke oranje zwam te zitten die allergische reacties veroorzaakt. Een soort biochemische anti-kraak. Maar ik heb het overleefd, de zwam is verslagen en we zitten hier nog steeds.’
 
‘Nee, het is allang geen kraakpand meer. De gemeente en het ziekenhuis zaten er ook een beetje mee in hun maag. Uiteindelijk is wel een deel gesloopt voor dat parkeerterrein, maar wij werden al snel gedoogd en we hebben het zelfs gekocht. Het is nu van de vereniging en wij huren bij onszelf.
We wilden in het begin bedrijfjes op de begane grond en de eerste verdieping en ateliers op de derde. Dat met die bedrijfjes is nooit echt goed van de grond gekomen. Wel zit Peter French er nog steeds, een timmerman en aannemer die destijds ook bij de kraak betrokken was en Paul Wezenberg de architect natuurlijk. Uiteindelijk is alles zo’n beetje atelier geworden. De beeldhouwer zit op de begane grond. dat is wel zo praktisch met al die joekels die hij produceert.'

Onze rust wordt wreed verstoord als Coc van Duijn haar krullenbol om de hoek van de deur steekt. 'Nu al aan de pils? Je moet gaan dweilen, man. Het moet er wel een beetje knap uitzien op de Open Dag.' Met een klap zet ze een klotsende emmer sop en een dweilstok voor de voeten van Alex. Zachtjes mopperend verheft de grote kunstenaar zich uit zijn stoel en kletst de natte dweil over de inderdaad wat morsige plavuizen.

'Kom maar even mee naar mijn atelier', zegt Coccie, 'voordat Alex je weg dweilt.' Na een lange tocht door lange gangen en over imposante trappen betreden we haar domein. Haar frisse en vrolijke ruimte ademt een volstrekt andere sfeer uit dan het hok van Alex. Hier hangen geen prachtige, doch enigszins sombere olieverfschilderijen aan de muren, maar vrolijke en kleurrijke beestenfiguren. Coc had allang de beroemdste kinderboeken-illustrator van Europa moeten zijn, maar zij knoopt de touwtjes aan elkaar door gedetineerden les te geven. 'Ach, vrijwel niemand kan hier van zijn kunst leven. Bijna iedereen doet er wat naast. Ik vind1003VG Coc dat werk trouwens heel leuk, maar hier ligt mijn hart.'

'Ik werk hier niet helemaal vanaf het begin, maar van kort daarna. Ongeveer een derde van de leden kent elkaar van de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten. Ik denk niet dat we een 'school' vormen, hoor. In ieder geval niet bewust. Misschien door osmose? Ik weet niet precies wat je ermee bedoelt maar de 'Osmotische School' vind ik wel een mooie naam. Kom maar kijken in Pulchri of er overeenkomsten zijn. We organiseren daar een overzichtstentoonstelling.'

Coc is penningmeester van de vereniging. Ze vertelt enthousiast over het lumineuze idee om iedere kunstenaar in Pulchri één werk uit de tijd dat hij in de Spanjaardshof kwam te laten exposeren aangevuld met recent werk. Alle leden zijn vertegenwoordigd op de tentoonstelling, ook  de theatergroep, de timmerman en de gitaarbouwer  bijvoorbeeld. 'Niemand wist precies wanneer hij hier nu eigenlijk was gekomen, dus ik heb alle notulen van de  vereniging nageplozen om dat te achterhalen. Grappig hoor. Er werd wat afgeouwehoerd in die begintijd. Wat dat betreft zijn we nu een stuk zakelijker geworden. Of saaier. Het is maar hoe je het bekijkt. Hoe dan ook het is ons gelukt een mooie tentoonstelling samen te stellen. Het resultaat mag er zijn. Je moet komen kijken!'

En u ook, als u even tijd heeft!

 
Van zaterdag 17 NOVEMBER TOT 9 DECEMBER toont de expositie TUSSENTIJDS in PULCHRI STUDIO recent werk van de 40 leden. Daarnaast verwijst de expositie naar de geschiedenis, door van elke exposant ook één werk uit het jaar van diens ingebruikneming van het atelier op te nemen.
Op zondag 25 NOVEMBER wordt het historische gebouw van de vereniging aan het Westeinde opengesteld voor belangstellenden. Naast bezichtiging van het gebouw is het voor bezoekers mogelijk de kunstenaars in hun werkruimtes te bezoeken.
 
Links:
Alex Verduijn den Boer http://www.verduijndenboer.nl/
 
********************************
De plaatjes zijn geleverd door de schrijver
© 2012 Willem Minderhout
powered by CJ2