archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Op de centen letten delen printen terug
De relativiteit van geld Cees van Laren

Als calvinistisch opgevoede Hollander loop ik met de AH-bonuskaart op zak. Onlangs was de witte huiswijn in de aanbieding. Vanuit een speciaal ingericht schap voor de bonusaanbiedingen, pakte ik drie literflessen wit. Na het afrekenen bij de kassa, bleek één van de drie flessen niet de gewone huiswijn te zijn, maar een Zuid-Afrikaanse. Ik was daardoor dubbel duurder uit. De aanbieding van de drie flessen werd door het kassa-systeem niet herkend en die Zuid-Afrikaanse was sowieso duurder. Kennelijk was er iemand anders zo slim geweest om zijn al in het boodschappenwagentje staande Zuid-Afrikaanse fles om te ruilen voor drie aanbiedingswitte.
Ik baalde enorm om de paar euro die ik verloren had, maar vermande me, nam mijn verlies en liep met het boodschappenwagentje richting auto.
 
Tegenover het balen over een paar Euro verlies, staan de veel grotere schommelingen in mijn aandelenportefeuille Op de site van Alex zie je per seconde wat de waarde van je portefeuille is. Als je eens per minuut klikt, zie je dus hoeveel rijker of armer je in die minuut bent geworden. Hoewel, lijkt te zijn geworden. Want als je niet verkoopt op dat moment, kan het de volgende minuut weer veel meer of minder waard zijn. Er was wel eens een dag dat ik duizenden euro’s (of waren het toen nog guldens ?) armer werd. Rijker nooit eerlijk gezegd. Zo heeft het bezit van een flink portie aandelen Ahold mij heel veel geld gekost. Dat is ook balen, maar op de een of andere manier voelt het toch heel anders dan die paar euro verlies bij de verkeerde transactie met de bonushuiswijn van AH.
 
Op grond van deze ervaring kan ik zo een wetje toevoegen aan de relativiteitstheorie van Einstein: naar mate het geld meer0201 Bonus virtueel is, wordt de waarde ervan meer relatief.
 
Geld is ook inwisselbaar voor andere waarden. Ik ondervind nu aan den lijve de geneugten van het pre-pensioen. Het is begrijpelijk dat de korte-termijn rekenaars rondom het kabinet van deze zeer gunstige arbeidsvoorwaarde af willen. Met het bereiken van de leeftijd van 55 jaar kwam ik aanmerking voor de FPU-gemeenten. Mijn keuze viel op 20 % verkorting van de arbeidstijd (je mag in porties van 10 % de omvang van je vervroegde uittreden bepalen en ook nog uitbreiden). Een werkweek van 80 % betekent 28,8 uur per week werken. Voor de luxe van drie dagen van acht uur werken op kantoor en net geen vijf uur thuis werken in de overige vier dagen moet ik slechts 75 Euro netto per maand inleveren.
Ik snap nog steeds niet, dat niet meer collega’s in vergelijkbare omstandigheden hier gebruik van maken. In mijn ogen zijn ze dief van hun eigen “quality of life”. De meest gehoorde vraag op mijn nieuwe arbeidsconstructie was niet eens “wat ga je in die tijd doen?“ Het was de vraag: "als ik dit doe, wat betekent dat straks dan voor mijn pensioen?” Ik zou het niet weten. Het zal vast wel iets betekenen. Maar, voor mij begint de quality of life vandaag en niet pas als ik 65 ben. Ook hier geldt het nieuwe relativiteitswetje: hoe verder weg de geneugten, hoe virtueler ze zijn en dus zijn ze ook relatiever…
 
In de tijd die ik voor mezelf heb, kan ik achter de geraniums gaan zitten, groenten telen in de tuin of proberen die 75 euro terug te verdienen op de beurs. Ook heb ik meer tijd voor de bonusaanbiedingen van AH. En ik heb tijd om over die keuzes na te denken.
 


© 2004 Cees van Laren meer Cees van Laren - meer "Op de centen letten"
Bezigheden > Op de centen letten
De relativiteit van geld Cees van Laren
Als calvinistisch opgevoede Hollander loop ik met de AH-bonuskaart op zak. Onlangs was de witte huiswijn in de aanbieding. Vanuit een speciaal ingericht schap voor de bonusaanbiedingen, pakte ik drie literflessen wit. Na het afrekenen bij de kassa, bleek één van de drie flessen niet de gewone huiswijn te zijn, maar een Zuid-Afrikaanse. Ik was daardoor dubbel duurder uit. De aanbieding van de drie flessen werd door het kassa-systeem niet herkend en die Zuid-Afrikaanse was sowieso duurder. Kennelijk was er iemand anders zo slim geweest om zijn al in het boodschappenwagentje staande Zuid-Afrikaanse fles om te ruilen voor drie aanbiedingswitte.
Ik baalde enorm om de paar euro die ik verloren had, maar vermande me, nam mijn verlies en liep met het boodschappenwagentje richting auto.
 
Tegenover het balen over een paar Euro verlies, staan de veel grotere schommelingen in mijn aandelenportefeuille Op de site van Alex zie je per seconde wat de waarde van je portefeuille is. Als je eens per minuut klikt, zie je dus hoeveel rijker of armer je in die minuut bent geworden. Hoewel, lijkt te zijn geworden. Want als je niet verkoopt op dat moment, kan het de volgende minuut weer veel meer of minder waard zijn. Er was wel eens een dag dat ik duizenden euro’s (of waren het toen nog guldens ?) armer werd. Rijker nooit eerlijk gezegd. Zo heeft het bezit van een flink portie aandelen Ahold mij heel veel geld gekost. Dat is ook balen, maar op de een of andere manier voelt het toch heel anders dan die paar euro verlies bij de verkeerde transactie met de bonushuiswijn van AH.
 
Op grond van deze ervaring kan ik zo een wetje toevoegen aan de relativiteitstheorie van Einstein: naar mate het geld meer0201 Bonus virtueel is, wordt de waarde ervan meer relatief.
 
Geld is ook inwisselbaar voor andere waarden. Ik ondervind nu aan den lijve de geneugten van het pre-pensioen. Het is begrijpelijk dat de korte-termijn rekenaars rondom het kabinet van deze zeer gunstige arbeidsvoorwaarde af willen. Met het bereiken van de leeftijd van 55 jaar kwam ik aanmerking voor de FPU-gemeenten. Mijn keuze viel op 20 % verkorting van de arbeidstijd (je mag in porties van 10 % de omvang van je vervroegde uittreden bepalen en ook nog uitbreiden). Een werkweek van 80 % betekent 28,8 uur per week werken. Voor de luxe van drie dagen van acht uur werken op kantoor en net geen vijf uur thuis werken in de overige vier dagen moet ik slechts 75 Euro netto per maand inleveren.
Ik snap nog steeds niet, dat niet meer collega’s in vergelijkbare omstandigheden hier gebruik van maken. In mijn ogen zijn ze dief van hun eigen “quality of life”. De meest gehoorde vraag op mijn nieuwe arbeidsconstructie was niet eens “wat ga je in die tijd doen?“ Het was de vraag: "als ik dit doe, wat betekent dat straks dan voor mijn pensioen?” Ik zou het niet weten. Het zal vast wel iets betekenen. Maar, voor mij begint de quality of life vandaag en niet pas als ik 65 ben. Ook hier geldt het nieuwe relativiteitswetje: hoe verder weg de geneugten, hoe virtueler ze zijn en dus zijn ze ook relatiever…
 
In de tijd die ik voor mezelf heb, kan ik achter de geraniums gaan zitten, groenten telen in de tuin of proberen die 75 euro terug te verdienen op de beurs. Ook heb ik meer tijd voor de bonusaanbiedingen van AH. En ik heb tijd om over die keuzes na te denken.
 
© 2004 Cees van Laren
powered by CJ2