Veel 50-plussers compenseren hun leeftijd met het kopen van een Harley Davidson of een hoog op de wielen staande, benzineslurpende auto. Beide compensaties kosten overigens meer dan mijn verlies op de beurs. Ook wilde ik het geld eens een andere kant op laten rollen. Vraag me niet waarom, maar na het intikken van ‘goedkope huizen’ op Google kwam ik terecht in Bulgarije. Na wat vooronderzoek via internet reisde ik eind juli 2007 met een georganiseerde reis naar een hotel aan het Zonnestrand (Sunny Beach) aan de Zwarte Zee in Bulgarije. Het was er erg heet, te heet om op het strand te liggen en dus liep ik bij een makelaarskantoor met airco naar binnen. Het was alsof kosmische krachten me daar naar binnen hadden gezogen. Eén van de twee partners van het kantoor bleek een Ier te zijn die zo mee had kunnen doen in een programma als ‘Het roer om’. Martin had alles verkocht in Ierland, een jeep gekocht om daarmee begin 2007 naar Bulgarije te rijden. Daar aangekomen begon hij, samen met een Bulgaar, die hij via-via had ontmoet, een makelaarskantoor.

Ik raakte na het bezichtigen van enkele appartementen in de buurt van het strand enthousiast. Maar toch ontbrak er iets. De appartementen zijn er wel goedkoop (een pracht tweekamerappartement met alles er op en er aan en een mooi gemeenschappelijk zwembad voor € 60.000 is niet duur), maar ze riepen geen romantische gevoelens op. Daarom ging ik me, terug in Nederland, verder verdiepen in onroerend goed op het Bulgaarse platteland.

Eind augustus regelde ik zelf mijn tweede reis: voor € 290 vliegretour en voor € 100 vier nachten in een hotel. Tijdens mijn verblijf bekeek ik vijf huizen op het platteland op ongeveer een uurtje rijden vanaf het Zonnestrand. De huizen kostten allemaal rond de € 20.000 en varieerden van bewoonbare staat tot flink wat op te knappen. Twee woningen hadden zo’n mooie tuin dat ik Theo Capel al watertandend het onkruid zag wieden. Wat te denken van een druivenoogst van 200 kg en zoveel witte kool dat van de verkoopopbrengst van de kool op de markt een varken gekocht kon worden voor de vleesvoorraad in de (volgende) winter? In het huis stonden twee grote vaten met zelfgestookte Reikia.

Omdat ik naar Bulgarije was gegaan met het gevoel dat wie A zegt, ook B moet zeggen, besloot ik mijn reis te beëindigen met de koop van een woning. Het werd een op te knappen woning (een vakman kost hier € 25 per dag) met een stuk grond van 4680 m2 voor € 18.000.

Ik heb nu een lap grond met bijna de afmetingen van een voetbalveld en kreeg meteen de meest uiteenlopende plannen. De kavel in vieren verdelen en met een bouwplan verkopen, een camping beginnen, twaalf mooie vakantiehuizen laten bouwen en gaan verhuren. Of maak ik er het collectieve buitenverblijf van alle Leunstoel lezers van?

Sinds het besluit de woning te kopen, ben ik nu voor de derde keer in Bulgarije. Deze laatste reis – ik schrijf dit in mijn hotelkamer in Sofia – zijn de eerste stappen gezet om de woning voor eind april 2008 opgeknapt te hebben. Vanaf nu reis ik zo’n vijf keer per jaar voor twee weken naar Devetak, zoals mijn dorp heet en waar de boeren zich nog laten vervoeren op kar met ezel. Ik ga er wat klussen, wat relaxen op de veranda en dankzij de aanwezigheid van wireless internet ook gewoon nog wat werken. Voor de geïnteresseerden, via de coördinaten (42 34 21 N en 26 49 15 O) is het huis op Google Earth vanuit de lucht te zien.

De aankoop ging niet zomaar. Bulgarije is weliswaar lid van de EU, maar het duurt nog even voordat alle wetten zijn aangepast. Een van die wetten bepaalt dat uitsluitend Bulgaarse rechtspersonen grond kunnen bezitten. Dat betekende dat ik een BV moest oprichten, wat heel makkelijk is. Na de afschaffing van het communisme verloren veel mensen hun werk en werd het oprichten van een eigen bedrijf gestimuleerd. Voor € 500 regelt een jurist de oprichting. Dat is inclusief de kosten voor de notaris en de stempels van het kantongerecht. Je stort 5.000 Leva (= € 2.500) aan maatschappelijk kapitaal, dat daarna weer gewoon te gebruiken is, bijvoorbeeld voor het opknappen van het huis. Ik bezit alle aandelen van de BV en de BV, die Bulgaars is, heeft de woning gekocht. Mocht ik behoefte hebben aan een BV in Nederland, dan hoef ik slechts een nevenvestiging van mijn Bulgaarse BV in Nederland te openen en klaar is Cees.

Het leukste gedeelte was het bedenken van een naam voor mijn BV. Ik wilde een opvallende naam en kwam via het combineren van ‘sunny’ (Sunny Beach, het mooie zandstrand waar het allemaal begon) met Bulgarije en mijn sterrenbeeld (Stier) tot de naam Sunny Bull.

Een optimistische stemming op de beurs wordt ‘bullish’ genoemd. Mijn beursactiviteiten waren meestal ‘bearish’ van karakter (verliesgevend). In Bulgarije investeer ik waarschijnlijk in een toekomstige waardestijging, hoewel het mij daar niet om gaat. Het gaat om de bereikbare romantiek, die goedkoper is dan een volkstuin in Nederland. En mocht het financieel allemaal toch moeizaam gaan, dan is het een troost te weten dat je op het terras van een strandtent met uitzicht op de Zwarte Zee een halve liter tapbier kan bestellen voor één euro. Een maaltijd in het restaurant bij mijn dorp, inclusief een halve liter wijn kost ongeveer € 6. Mijn twee laatste reizen vloog ik met Wizz Air (een Hongaarse maatschappij) van Dortmund naar Sofia. Beide keren betaalde ik € 55 voor een retourvlucht en € 20 voor het busretourtje van Sofia naar Devetak, een reis van 350 kilometer.

De ontwikkelingen van mijn Bulgaarse avontuur zijn te volgen op www.sunnybull.com en www.vastgoedbulgarije.info .