archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > In de polder delen printen terug
De zuurgraad op het Binnenhof Arie de Jong

2004BSPolderAdJ ZuurgraadWeliswaar is de Tweede Kamer voor een paar jaar verhuisd naar de burelen aan de Bezuidenhoutseweg, die voorheen de ‘apenrots’ werden genoemd, maar ik blijf liever spreken over het Binnenhof. Al een poosje sleept de kwestie of Khadija Arib zich grensoverschrijdend heeft gedragen tegenover de griffier en medewerkers van de griffie van de Tweede Kamer. Nogal wat medewerkers van de Tweede Kamer hebben geklaagd over hoe ze werden bejegend en toen Khadija Arib op de nominatie stond om voorzitter te worden van een tijdelijke commissie om een parlementaire enquête te houden, barstte de bom. Ambtenaren hadden geen zin om opnieuw te maken te krijgen met iemand die zij beschouwen als een dictator. Het presidium besloot om een onafhankelijk onderzoek te laten doen naar wat nou precies was voorgevallen, ook om daarover te leren van de onveiligheid die blijkbaar ondervonden kan worden door de ambtelijke medewerkers. Die hebben nu eenmaal het nadeel dat ze zich slecht kunnen verdedigen.

De kwalijke kant

Ogenblikkelijk kwam de kwalijke kant van de Tweede Kamer tot uitdrukking. Er werd gelekt, journalisten smullen ervan om daarover te kunnen publiceren en als het kan te roeren in tegenstellingen. Leden van het presidium, dat unaniem had besloten tot een onderzoek, werden door de eigen fractie niet bijgevallen (PVV, SP, PvdA). Khadija Arib kondigde haar vertrek aan als Tweede Kamerlid, maar dat was geen reden om het onderzoek te schrappen. Had ik wel logisch gevonden, want ook als je aantoont dat ze zich onheus heeft gedragen kun je daar toch niets meer aan doen. Aan de andere kant: als medewerkers aan de bel trekken, moet je dat serieus nemen en uitzoeken wat er is gebeurd.

Het liep zo hoog op dat op 11 november, nota bene de start van carnaval, de gehele ambtelijke top besloot om ermee te kappen. Na een onfrisse vergadering van de Commissie voor de Werkwijze voelden ze zich niet veilig meer. Dat is nogal wat. De azijnpissers van de journalistiek en Geert Wilders hadden direct hun ‘oplossing’ klaar: nu moet Vera Bergkamp ook opstappen!
Ik begrijp dat Geert Wilders zich niet verantwoordelijk voelt voor het aanzien van de politiek. Hij neemt er immers niet aan deel, zit wel op een zetel in de Tweede Kamer, maar heeft geen betekenis om Nederland te besturen. Dat gaat ook op voor sommige journalisten, die er alleen op uit zijn om te zeuren en op de persoon te spelen. Sommigen in politiek en journalistiek zijn diep gezonken.

De mensen om wie het gaat

Nu loop ik soms rond in de Tweede Kamer en ken ik allerlei betrokkenen uit het overleg. Mijn indruk van Simone Roos, de afgetreden griffier, was dat zij opfleurde na de voorzitterswissel. Nu pas denk ik dat ze al te zeer op haar hoede was in de tijd dat Khadija Arib haar politieke baas was. Je hebt daar geen zicht op, want met Khadija Arib had ik dan weer een heel plezierig contact. Ook de directeur Huisvesting, Jaap van Rhijn, stapte op. Ook die had ik hoog zitten en ook met hem had ik een plezierig en constructief contact. En met Vera Bergkamp is ook niets mis. Het maakt dat ik des te meer verbaasd langs de kant sta: hoe triest dat dit allemaal zo is gelopen.

Eigenlijk heb ik daardoor meer behoefte aan onderzoek naar de cultuur van wat er op het Binnenhof gebeurt, met inbegrip van het mediacircus, dan een onderzoek naar alleen de klachten uit de ambtelijke ondersteuning. Of zo’n onderzoek zou helpen om de zuurgraad op het Binnenhof te verminderen, dat is nog wel de vraag.

----------

De plaat is van Petra Busstra.
Meer informatie: www.petrabusstra.com




© 2022 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "In de polder" -
Beschouwingen > In de polder
De zuurgraad op het Binnenhof Arie de Jong
2004BSPolderAdJ ZuurgraadWeliswaar is de Tweede Kamer voor een paar jaar verhuisd naar de burelen aan de Bezuidenhoutseweg, die voorheen de ‘apenrots’ werden genoemd, maar ik blijf liever spreken over het Binnenhof. Al een poosje sleept de kwestie of Khadija Arib zich grensoverschrijdend heeft gedragen tegenover de griffier en medewerkers van de griffie van de Tweede Kamer. Nogal wat medewerkers van de Tweede Kamer hebben geklaagd over hoe ze werden bejegend en toen Khadija Arib op de nominatie stond om voorzitter te worden van een tijdelijke commissie om een parlementaire enquête te houden, barstte de bom. Ambtenaren hadden geen zin om opnieuw te maken te krijgen met iemand die zij beschouwen als een dictator. Het presidium besloot om een onafhankelijk onderzoek te laten doen naar wat nou precies was voorgevallen, ook om daarover te leren van de onveiligheid die blijkbaar ondervonden kan worden door de ambtelijke medewerkers. Die hebben nu eenmaal het nadeel dat ze zich slecht kunnen verdedigen.

De kwalijke kant

Ogenblikkelijk kwam de kwalijke kant van de Tweede Kamer tot uitdrukking. Er werd gelekt, journalisten smullen ervan om daarover te kunnen publiceren en als het kan te roeren in tegenstellingen. Leden van het presidium, dat unaniem had besloten tot een onderzoek, werden door de eigen fractie niet bijgevallen (PVV, SP, PvdA). Khadija Arib kondigde haar vertrek aan als Tweede Kamerlid, maar dat was geen reden om het onderzoek te schrappen. Had ik wel logisch gevonden, want ook als je aantoont dat ze zich onheus heeft gedragen kun je daar toch niets meer aan doen. Aan de andere kant: als medewerkers aan de bel trekken, moet je dat serieus nemen en uitzoeken wat er is gebeurd.

Het liep zo hoog op dat op 11 november, nota bene de start van carnaval, de gehele ambtelijke top besloot om ermee te kappen. Na een onfrisse vergadering van de Commissie voor de Werkwijze voelden ze zich niet veilig meer. Dat is nogal wat. De azijnpissers van de journalistiek en Geert Wilders hadden direct hun ‘oplossing’ klaar: nu moet Vera Bergkamp ook opstappen!
Ik begrijp dat Geert Wilders zich niet verantwoordelijk voelt voor het aanzien van de politiek. Hij neemt er immers niet aan deel, zit wel op een zetel in de Tweede Kamer, maar heeft geen betekenis om Nederland te besturen. Dat gaat ook op voor sommige journalisten, die er alleen op uit zijn om te zeuren en op de persoon te spelen. Sommigen in politiek en journalistiek zijn diep gezonken.

De mensen om wie het gaat

Nu loop ik soms rond in de Tweede Kamer en ken ik allerlei betrokkenen uit het overleg. Mijn indruk van Simone Roos, de afgetreden griffier, was dat zij opfleurde na de voorzitterswissel. Nu pas denk ik dat ze al te zeer op haar hoede was in de tijd dat Khadija Arib haar politieke baas was. Je hebt daar geen zicht op, want met Khadija Arib had ik dan weer een heel plezierig contact. Ook de directeur Huisvesting, Jaap van Rhijn, stapte op. Ook die had ik hoog zitten en ook met hem had ik een plezierig en constructief contact. En met Vera Bergkamp is ook niets mis. Het maakt dat ik des te meer verbaasd langs de kant sta: hoe triest dat dit allemaal zo is gelopen.

Eigenlijk heb ik daardoor meer behoefte aan onderzoek naar de cultuur van wat er op het Binnenhof gebeurt, met inbegrip van het mediacircus, dan een onderzoek naar alleen de klachten uit de ambtelijke ondersteuning. Of zo’n onderzoek zou helpen om de zuurgraad op het Binnenhof te verminderen, dat is nog wel de vraag.

----------

De plaat is van Petra Busstra.
Meer informatie: www.petrabusstra.com


© 2022 Arie de Jong
powered by CJ2