archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > In de polder delen printen terug
Familieberaad over Miljoenennota op de tweede zondag van september Ruurd Kunnen

‘Ik heb er een hard hoofd in’, sprak oom Gerben. Ons familieberaad over de miljoenennota op de tweede zondag van september verloopt gewoonlijk in een opgewekt opstandige stemming. We kankeren niet, maar we bespreken de officieel nog niet bekende plannen van de regering met de positieve instelling van ‘ons pakken ze niet, wij vechten terug, kameraden’. De ouderen verschillen van de jongeren die nooit een staking in een Drentse veenderij hebben geleid of met rode vaandels door de straten van de hoofdstad zijn getrokken, maar allemaal hebben wij het sociale gevoel en de wil om de wereld te verbeteren. Deze keer was het anders. De opgewektheid had plaats gemaakt voor cynisme alsof de familie het gevoel had dat ze haar greep op de politieke gang van zaken in het land had verloren.

Oom Gerben legde ons uit dat het kabinet bezig is mooi weer te spelen. ‘In de Miljoenennota komt te staan dat de economie weer aantrekt en dat Nederland de toekomst met vertrouwen tegemoet kan zien. Ze zullen beweren dat de hervormingen die het kabinet heeft doorgevoerd, daarvan de oorzaak zijn. Maar beste familieleden, wat waren dat voor hervormingen? Dat was pure diefstal. Diefstal van de VUT, het prepensioen, de arbeidstijdverkorting, de WAO, de WW en de gulden waarvoor we 10 procent te weinig aan euro’s hebben teruggekregen. Wie gelooft dat de regering gaat teruggeven wat ze eerst heeft afgenomen? Jazeker, de koopkracht wordt verhoogd, maar alleen voor de rijken. De lagere inkomens krijgen het hard te verduren door de nieuwe ziektekostenwet, de stijgende olieprijs en de rioolbelasting’.

Het verhaal van oom Gerben klonk ons bekend in de oren. ‘Zal ik je wat zeggen, Gerben’, zei oma bezorgd, ‘volgens mij luisteren ze in Den Haag niet meer naar ons’.
‘Niet naar ons, maar wel naar de mensen die volgend jaar maart misschien VVD, CDA of D66 gaan stemmen. Die krijgen nu stroop om de mond gesmeerd. Het zijn hun eigen woorden: in de eerste twee jaar het bitter, in de volgende twee jaar het zoet’.
‘Weet je wat ze in Amerika vragen als ze Balkenende zien?’ Oom Wiebe is de grootste grappenmaker van de familie. ‘Waar zitten de touwtjes?’
‘Eh ....’
‘Om hem te laten dansen!’
Oom Jan keek op van het schaakprobleem dat hij met een van zijn neefjes aan het oplossen was. ‘De politiek is een poppenkast. Balkenende is een sprekende pop. Gooi er een kwartje in en hij gaat tien minuten praten’.

‘Het was deze zomer zo heerlijk rustig’. Tante Marie kon er nog van nagenieten. ‘De politiek was op vakantie. Den Haag Vandaag was gesloten. Er gebeurden daardoor ook geen grote rampen in Nederland. Toen kwam Balkenende terug en kreeg je dat geouwehoer weer op de televisie. Ik schoot weer helemaal in de stress'. Trillend lepelde ze haar advocaatje naar binnen. ‘Toen was de seks ook ineens niet lekker meer’. Het was even doodstil. Iedereen keek van tante Marie naar oom Albert en weer terug. Net toen het pientere neefje zou zeggen dat ‘dat ook moet kunnen’, schoot tante Anne haar tweelingzus te hulp: ‘En na Balkenende kwamen ze allemaal weer: Zalm, Verdonk, De Geus, Brinkhorst en de fractielijers. Het was net een boze droom die maar niet wilde ophouden, ook niet als je even wakker was’. ‘Om te seksen?’, wilde het pientere neefje vragen, maar oma was hem voor. ‘Nog een advocaatje, Anne en Marie?’

‘Wat vinden jullie van het Centraal Planbureau? Dat heeft altijd geroepen dat het slecht gaat met de economie, dat er bezuinigingen nodig zijn en dat de lonen gematigd moeten worden. Net nu de olieprijzen de pan uitrijzen, overal aanslagen worden gepleegd en de wereldvrede onder druk staat, voorspellen ze een steeds hogere economische groei. In juni nog 2%, in augustus 2,25% en nu 2,5%. Kan dat allemaal maar zo?’ De hele familie keek mij aan, alsof ik er verstand van heb. ‘Ik weet het ook niet, het zijn de enige ramingen die we hebben. Volgend jaar kunnen we zien wat ervan klopt’.

Eindelijk vond Henriëtte het tijd om zich in de discussie te mengen. Zij heeft hetzelfde sociale gevoel als iedereen in onze familie, maar zij denkt iets liberaler. Dat komt door haar opleiding, rechten en economie, en haar werk bij banken in Londen en Brussel. ‘Wat mij het meest benauwt is dat het vertrouwen uit de samenleving verdwijnt. Je gaat niet rustig slapen als Balkenende zegt dat de regering over ons waakt. Er worden waarschuwingen voor terroristische aanslagen gegeven en er worden alarmfases aangekondigd, maar je krijgt niet te horen wat er aan de hand is. Dat wekt irritatie. Als de trein ergens in een weiland geparkeerd staat vertelt het NS-personeel ook nooit iets, maar dan kun je tenminste naar huis bellen om te vragen wat er op het nieuws is gezegd. De overheid vertrouwt de burgers niet meer. Iedereen wordt in de gaten gehouden met camera’s, emailverkeer wordt onderschept en mobiele telefoongesprekken worden vastgelegd, zodat ze niet alleen weten met wie je hebt gebeld, maar ook waarvandaan. Vanaf 2007 worden de gegevens van alle kinderen centraal geregistreerd. Ik vraag me af waar dat eindigt’. Als de overheid de burgers niet meer vertrouwt, is het niet vreemd dat het vertrouwen van de burgers in de overheid lager is dan ooit.
‘En wat zou je denken van de rechtspraak? Dat iemand tot levenslang wordt veroordeeld voor moord, terwijl het bewijs dat hij het niet gedaan heeft bij het openbaar ministerie ligt? ‘Foutje, sorry’ zeggen ze dan, ‘tunnelvisie’, maar die onschuldige man heeft vier jaar vastgezeten en heeft puur geluk gehad dat het is uitgekomen’.

‘Je moet het breder zien’, zei de hovenier. Oma stond op. ‘Jij krijgt een natuurzuiver gebrouwen biertje van mij, jongen, maar dat de wereld vergaat weten we zo langzamerhand wel’.
‘Nee, luister. Het gaat over Irak’.
‘Heb je gehoord dat ze daar het paradijs onder water hebben laten lopen?’
‘Wat nou weer, Wiebe. Het paradijs op aarde? In Irak?’
‘Ja ongelooflijk, de bijbelse Hof van Eden. Dat was een moerasgebied! Saddam Hoessein had het drooggelegd om de bevolking te straffen en nu hebben ze het weer laten onderlopen’.
‘Is Bush er al geweest?’
‘Nee joh, die komt heel ergens anders terecht’.
‘Luister’, ging de hovenier door, ‘daar wil ik het juist over hebben’. ‘Eén van de redenen voor de oorlog in Irak was toch zogenaamd dat het internationale terrorisme moest worden bestreden? Nou, in werkelijkheid ligt het net andersom. De Amerikanen hebben 11 september juist laten gebeuren om de oorlog in Irak te kunnen beginnen. Twee vroegere Engelse en Duitse ministers hebben onafhankelijk van elkaar verklaard dat de FBI van tevoren wist dat de aanslagen zouden plaatsvinden’.
‘Ik zou het graag geloven’, bromde oom Gerben somber, ‘als ik voormalige Engelse en Duitse ministers zou geloven die onafhankelijk van elkaar op hetzelfde moment dezelfde onthulling doen’.
‘Ruurd, doen we hier nog iets mee?’
‘Zeker, oom Gerben. De Leunstoel is weer gratis voor iedereen, dus ik verwacht veel lezers’.
‘Ik niet’, zei oom Gerben, ‘ik heb er een hard hoofd in’.
 
*********************************************************
Literatuur en kunst onder één dak bij Buddenbrooks aan het Noordeinde in
Den Haag. Ga voor nadere informatie naar www.buddenbrooks.nl .


© 2005 Ruurd Kunnen meer Ruurd Kunnen - meer "In de polder"
Beschouwingen > In de polder
Familieberaad over Miljoenennota op de tweede zondag van september Ruurd Kunnen
‘Ik heb er een hard hoofd in’, sprak oom Gerben. Ons familieberaad over de miljoenennota op de tweede zondag van september verloopt gewoonlijk in een opgewekt opstandige stemming. We kankeren niet, maar we bespreken de officieel nog niet bekende plannen van de regering met de positieve instelling van ‘ons pakken ze niet, wij vechten terug, kameraden’. De ouderen verschillen van de jongeren die nooit een staking in een Drentse veenderij hebben geleid of met rode vaandels door de straten van de hoofdstad zijn getrokken, maar allemaal hebben wij het sociale gevoel en de wil om de wereld te verbeteren. Deze keer was het anders. De opgewektheid had plaats gemaakt voor cynisme alsof de familie het gevoel had dat ze haar greep op de politieke gang van zaken in het land had verloren.

Oom Gerben legde ons uit dat het kabinet bezig is mooi weer te spelen. ‘In de Miljoenennota komt te staan dat de economie weer aantrekt en dat Nederland de toekomst met vertrouwen tegemoet kan zien. Ze zullen beweren dat de hervormingen die het kabinet heeft doorgevoerd, daarvan de oorzaak zijn. Maar beste familieleden, wat waren dat voor hervormingen? Dat was pure diefstal. Diefstal van de VUT, het prepensioen, de arbeidstijdverkorting, de WAO, de WW en de gulden waarvoor we 10 procent te weinig aan euro’s hebben teruggekregen. Wie gelooft dat de regering gaat teruggeven wat ze eerst heeft afgenomen? Jazeker, de koopkracht wordt verhoogd, maar alleen voor de rijken. De lagere inkomens krijgen het hard te verduren door de nieuwe ziektekostenwet, de stijgende olieprijs en de rioolbelasting’.

Het verhaal van oom Gerben klonk ons bekend in de oren. ‘Zal ik je wat zeggen, Gerben’, zei oma bezorgd, ‘volgens mij luisteren ze in Den Haag niet meer naar ons’.
‘Niet naar ons, maar wel naar de mensen die volgend jaar maart misschien VVD, CDA of D66 gaan stemmen. Die krijgen nu stroop om de mond gesmeerd. Het zijn hun eigen woorden: in de eerste twee jaar het bitter, in de volgende twee jaar het zoet’.
‘Weet je wat ze in Amerika vragen als ze Balkenende zien?’ Oom Wiebe is de grootste grappenmaker van de familie. ‘Waar zitten de touwtjes?’
‘Eh ....’
‘Om hem te laten dansen!’
Oom Jan keek op van het schaakprobleem dat hij met een van zijn neefjes aan het oplossen was. ‘De politiek is een poppenkast. Balkenende is een sprekende pop. Gooi er een kwartje in en hij gaat tien minuten praten’.

‘Het was deze zomer zo heerlijk rustig’. Tante Marie kon er nog van nagenieten. ‘De politiek was op vakantie. Den Haag Vandaag was gesloten. Er gebeurden daardoor ook geen grote rampen in Nederland. Toen kwam Balkenende terug en kreeg je dat geouwehoer weer op de televisie. Ik schoot weer helemaal in de stress'. Trillend lepelde ze haar advocaatje naar binnen. ‘Toen was de seks ook ineens niet lekker meer’. Het was even doodstil. Iedereen keek van tante Marie naar oom Albert en weer terug. Net toen het pientere neefje zou zeggen dat ‘dat ook moet kunnen’, schoot tante Anne haar tweelingzus te hulp: ‘En na Balkenende kwamen ze allemaal weer: Zalm, Verdonk, De Geus, Brinkhorst en de fractielijers. Het was net een boze droom die maar niet wilde ophouden, ook niet als je even wakker was’. ‘Om te seksen?’, wilde het pientere neefje vragen, maar oma was hem voor. ‘Nog een advocaatje, Anne en Marie?’

‘Wat vinden jullie van het Centraal Planbureau? Dat heeft altijd geroepen dat het slecht gaat met de economie, dat er bezuinigingen nodig zijn en dat de lonen gematigd moeten worden. Net nu de olieprijzen de pan uitrijzen, overal aanslagen worden gepleegd en de wereldvrede onder druk staat, voorspellen ze een steeds hogere economische groei. In juni nog 2%, in augustus 2,25% en nu 2,5%. Kan dat allemaal maar zo?’ De hele familie keek mij aan, alsof ik er verstand van heb. ‘Ik weet het ook niet, het zijn de enige ramingen die we hebben. Volgend jaar kunnen we zien wat ervan klopt’.

Eindelijk vond Henriëtte het tijd om zich in de discussie te mengen. Zij heeft hetzelfde sociale gevoel als iedereen in onze familie, maar zij denkt iets liberaler. Dat komt door haar opleiding, rechten en economie, en haar werk bij banken in Londen en Brussel. ‘Wat mij het meest benauwt is dat het vertrouwen uit de samenleving verdwijnt. Je gaat niet rustig slapen als Balkenende zegt dat de regering over ons waakt. Er worden waarschuwingen voor terroristische aanslagen gegeven en er worden alarmfases aangekondigd, maar je krijgt niet te horen wat er aan de hand is. Dat wekt irritatie. Als de trein ergens in een weiland geparkeerd staat vertelt het NS-personeel ook nooit iets, maar dan kun je tenminste naar huis bellen om te vragen wat er op het nieuws is gezegd. De overheid vertrouwt de burgers niet meer. Iedereen wordt in de gaten gehouden met camera’s, emailverkeer wordt onderschept en mobiele telefoongesprekken worden vastgelegd, zodat ze niet alleen weten met wie je hebt gebeld, maar ook waarvandaan. Vanaf 2007 worden de gegevens van alle kinderen centraal geregistreerd. Ik vraag me af waar dat eindigt’. Als de overheid de burgers niet meer vertrouwt, is het niet vreemd dat het vertrouwen van de burgers in de overheid lager is dan ooit.
‘En wat zou je denken van de rechtspraak? Dat iemand tot levenslang wordt veroordeeld voor moord, terwijl het bewijs dat hij het niet gedaan heeft bij het openbaar ministerie ligt? ‘Foutje, sorry’ zeggen ze dan, ‘tunnelvisie’, maar die onschuldige man heeft vier jaar vastgezeten en heeft puur geluk gehad dat het is uitgekomen’.

‘Je moet het breder zien’, zei de hovenier. Oma stond op. ‘Jij krijgt een natuurzuiver gebrouwen biertje van mij, jongen, maar dat de wereld vergaat weten we zo langzamerhand wel’.
‘Nee, luister. Het gaat over Irak’.
‘Heb je gehoord dat ze daar het paradijs onder water hebben laten lopen?’
‘Wat nou weer, Wiebe. Het paradijs op aarde? In Irak?’
‘Ja ongelooflijk, de bijbelse Hof van Eden. Dat was een moerasgebied! Saddam Hoessein had het drooggelegd om de bevolking te straffen en nu hebben ze het weer laten onderlopen’.
‘Is Bush er al geweest?’
‘Nee joh, die komt heel ergens anders terecht’.
‘Luister’, ging de hovenier door, ‘daar wil ik het juist over hebben’. ‘Eén van de redenen voor de oorlog in Irak was toch zogenaamd dat het internationale terrorisme moest worden bestreden? Nou, in werkelijkheid ligt het net andersom. De Amerikanen hebben 11 september juist laten gebeuren om de oorlog in Irak te kunnen beginnen. Twee vroegere Engelse en Duitse ministers hebben onafhankelijk van elkaar verklaard dat de FBI van tevoren wist dat de aanslagen zouden plaatsvinden’.
‘Ik zou het graag geloven’, bromde oom Gerben somber, ‘als ik voormalige Engelse en Duitse ministers zou geloven die onafhankelijk van elkaar op hetzelfde moment dezelfde onthulling doen’.
‘Ruurd, doen we hier nog iets mee?’
‘Zeker, oom Gerben. De Leunstoel is weer gratis voor iedereen, dus ik verwacht veel lezers’.
‘Ik niet’, zei oom Gerben, ‘ik heb er een hard hoofd in’.
 
*********************************************************
Literatuur en kunst onder één dak bij Buddenbrooks aan het Noordeinde in
Den Haag. Ga voor nadere informatie naar www.buddenbrooks.nl .
© 2005 Ruurd Kunnen
powered by CJ2