archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > In de polder delen printen terug
Opgegroeid in de kloof Jim Boctor

1407BS Jim BoctorDe Koppelstokstraat, een straat in het Havenkwartier in Scheveningen. Links staan de sociale woningen met een huur tot 500 euro en rechts staan de luxe koopwoningen van meer dan zes ton. De Koppelstokstraat, waarin ik al tien jaar woon, visualiseert een ‘kloof’ in de Nederlandse samenleving. Een kloof tussen laag- en hoogopgeleid. Een kloof tussen leven van toeslagen en uitkeringen en een vermelding in de Quote 500.

Ik begon mijn middelbareschooltijd op het vmbo, basisgerichte leerweg. Op een school in het Haagse Kijkduin was ik, halfbloed met een Egyptische vader en een Nederlandse moeder, een uitzondering. 70% van de tijd werd er Arabisch gesproken op school; mijn klasgenoten vonden het maar raar dat ik geen Arabisch sprak. Na vier jaar behaalde ik mijn vmbo-diploma en stroomde ik uit op de theoretische leerweg (mavo).

Na een jaartje koksopleiding op het mbo, waar ik dacht van mijn hobby mijn werk te maken, kwam ik erachter dat ik een enorme honger naar kennis had. Ik stapte over naar de havo in het Belgisch Park. Vanaf de eerste dag was dit een wereld van verschil met het vmbo. Ook hier was ik als halfbloed een uitzondering, maar op een andere manier: de meeste leerlingen hadden nog nooit een Nederlands-Egyptische jongen ontmoet.
Op de havo leerde ik over de industriële revolutie. Ik kan me nog herinneren dat door deze revolutie de sociale kwestie ontstond. De kwestie ging destijds om de slechte werk- en leefomstandigheden en om vrouwen- en kinderarbeid. Deze nadelige gevolgen hebben ervoor gezorgd dat er een kloof ontstond in onze Nederlandse samenleving. De kloof tussen arm en rijk.

De kloof die zichtbaar is in onze huidige samenleving en leefomgeving en in het onderwijs is dus al een eeuwenoude kloof. Die kloof scheidt onze huidige maatschappij en zorgt voor een afgrond. Deze afgrond creëert een nieuwe maatschappij, een prestatiemaatschappij. Om niet in die afgrond te storten zijn ambitie en werklust van essentieel belang. Byung-Chul Han, hoogleraar filosofie, beschreef dat in zijn boek De vermoeide samenleving als volgt: ‘Kenmerkend aan deze prestatiemaatschappij is dat er heden ten dage wordt verwacht dat men komt met initiatieven, projecten en motivatie.’ Kortom, iedereen moet presteren, anders tel je niet mee.
Ik ben op mijn veertiende begonnen met werken in de keuken. Achteraf gezien was dat een cruciaal moment in mijn leven. Ik ben altijd hard blijven werken om vooral niet in die kloof te vallen.

De sociale ongelijkheid in de Koppelstokstraat heeft mijn ogen geopend en heeft ervoor gezorgd dat ik lid ben geworden van een politieke partij. Een logische vervolgstap was toen om bestuurskunde te gaan studeren aan De Haagse Hogeschool. De Haagse Hogeschool is een afspiegeling van de Haagse samenleving: duizenden studenten van verschillende nationaliteiten werken hier aan hun toekomst.
Ik vind het bijzonder dat ik op De Haagse Hogeschool veel bekenden tegenkom uit mijn vmbo-tijd. Het eerste wat we dan tegen elkaar zeggen is: ‘Wat ontzettend knap dat je hier op school zit!’ Door ambitie en gedrevenheid zijn we na een lange weg op De Haagse Hogeschool terechtgekomen.

Zelfs wanneer je het gevoel hebt niet mee te tellen in de samenleving, als je je achtergrond ziet als een belemmering en als je niet uit een kansrijk gezin komt, is Nederland het land waar juist mogelijkheden voor je zijn. In Nederland staat de persoon zelf centraal: wees ambitieus, kritisch, positief, steek de handen uit de mouwen en participeer in de maatschappij. Nederland is het land waar echt gelijke kansen en rechten zijn voor mensen. Wil je een betere toekomst? Dan moet je presteren. Dat loont, zeker in Nederland!

Wij kennen allemaal ‘the American dream’, maar ik ben een Hollandse dromer, een nuchtere dromer. Ik droom over de kansen en mogelijkheden die Nederland biedt, hoewel ik me ervan bewust ben dat ik daarvoor hard moet werken. In mijn droom ben ik bezig met de oversteek van de linkerkant naar de rechterkant van de Koppelstokstraat. Ik wil die oversteek maken en vastberaden ga ik door.

Han, B. (2014). De vermoeide samenleving. De transparante samenleving. De terugkeer van Eros. (eerste druk). Uitgeverij: Van Gennep.


© 2017 Jim Boctor meer Jim Boctor - meer "In de polder"
Beschouwingen > In de polder
Opgegroeid in de kloof Jim Boctor
1407BS Jim BoctorDe Koppelstokstraat, een straat in het Havenkwartier in Scheveningen. Links staan de sociale woningen met een huur tot 500 euro en rechts staan de luxe koopwoningen van meer dan zes ton. De Koppelstokstraat, waarin ik al tien jaar woon, visualiseert een ‘kloof’ in de Nederlandse samenleving. Een kloof tussen laag- en hoogopgeleid. Een kloof tussen leven van toeslagen en uitkeringen en een vermelding in de Quote 500.

Ik begon mijn middelbareschooltijd op het vmbo, basisgerichte leerweg. Op een school in het Haagse Kijkduin was ik, halfbloed met een Egyptische vader en een Nederlandse moeder, een uitzondering. 70% van de tijd werd er Arabisch gesproken op school; mijn klasgenoten vonden het maar raar dat ik geen Arabisch sprak. Na vier jaar behaalde ik mijn vmbo-diploma en stroomde ik uit op de theoretische leerweg (mavo).

Na een jaartje koksopleiding op het mbo, waar ik dacht van mijn hobby mijn werk te maken, kwam ik erachter dat ik een enorme honger naar kennis had. Ik stapte over naar de havo in het Belgisch Park. Vanaf de eerste dag was dit een wereld van verschil met het vmbo. Ook hier was ik als halfbloed een uitzondering, maar op een andere manier: de meeste leerlingen hadden nog nooit een Nederlands-Egyptische jongen ontmoet.
Op de havo leerde ik over de industriële revolutie. Ik kan me nog herinneren dat door deze revolutie de sociale kwestie ontstond. De kwestie ging destijds om de slechte werk- en leefomstandigheden en om vrouwen- en kinderarbeid. Deze nadelige gevolgen hebben ervoor gezorgd dat er een kloof ontstond in onze Nederlandse samenleving. De kloof tussen arm en rijk.

De kloof die zichtbaar is in onze huidige samenleving en leefomgeving en in het onderwijs is dus al een eeuwenoude kloof. Die kloof scheidt onze huidige maatschappij en zorgt voor een afgrond. Deze afgrond creëert een nieuwe maatschappij, een prestatiemaatschappij. Om niet in die afgrond te storten zijn ambitie en werklust van essentieel belang. Byung-Chul Han, hoogleraar filosofie, beschreef dat in zijn boek De vermoeide samenleving als volgt: ‘Kenmerkend aan deze prestatiemaatschappij is dat er heden ten dage wordt verwacht dat men komt met initiatieven, projecten en motivatie.’ Kortom, iedereen moet presteren, anders tel je niet mee.
Ik ben op mijn veertiende begonnen met werken in de keuken. Achteraf gezien was dat een cruciaal moment in mijn leven. Ik ben altijd hard blijven werken om vooral niet in die kloof te vallen.

De sociale ongelijkheid in de Koppelstokstraat heeft mijn ogen geopend en heeft ervoor gezorgd dat ik lid ben geworden van een politieke partij. Een logische vervolgstap was toen om bestuurskunde te gaan studeren aan De Haagse Hogeschool. De Haagse Hogeschool is een afspiegeling van de Haagse samenleving: duizenden studenten van verschillende nationaliteiten werken hier aan hun toekomst.
Ik vind het bijzonder dat ik op De Haagse Hogeschool veel bekenden tegenkom uit mijn vmbo-tijd. Het eerste wat we dan tegen elkaar zeggen is: ‘Wat ontzettend knap dat je hier op school zit!’ Door ambitie en gedrevenheid zijn we na een lange weg op De Haagse Hogeschool terechtgekomen.

Zelfs wanneer je het gevoel hebt niet mee te tellen in de samenleving, als je je achtergrond ziet als een belemmering en als je niet uit een kansrijk gezin komt, is Nederland het land waar juist mogelijkheden voor je zijn. In Nederland staat de persoon zelf centraal: wees ambitieus, kritisch, positief, steek de handen uit de mouwen en participeer in de maatschappij. Nederland is het land waar echt gelijke kansen en rechten zijn voor mensen. Wil je een betere toekomst? Dan moet je presteren. Dat loont, zeker in Nederland!

Wij kennen allemaal ‘the American dream’, maar ik ben een Hollandse dromer, een nuchtere dromer. Ik droom over de kansen en mogelijkheden die Nederland biedt, hoewel ik me ervan bewust ben dat ik daarvoor hard moet werken. In mijn droom ben ik bezig met de oversteek van de linkerkant naar de rechterkant van de Koppelstokstraat. Ik wil die oversteek maken en vastberaden ga ik door.

Han, B. (2014). De vermoeide samenleving. De transparante samenleving. De terugkeer van Eros. (eerste druk). Uitgeverij: Van Gennep.
© 2017 Jim Boctor
powered by CJ2