archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Eigen groente en fruit delen printen terug
Veel lekkere worteltjes, veel lekkere tomaten, vooral veel Marietta van der Duyn Schouten

Een paar weken geleden 'mocht' ik schoffelen in de stromende regen en ik moet zeggen dat dit een hele andere dimensie gaf aan dit rottige karweitje. Veel keus had ik helaas niet. Mijn zus en ik kunnen alleen maar kiezen uit of op de kinderen (4 stuks) passen, of schoffelen. Omdat ik nou eenmaal altijd voor schoffelen kies, kon het dit keer eigenlijk ook niet anders.
Een keertje een weekje het bezoek aan de moestuin overslaan hoort echter ook tot de mogelijkheden. Dat scheelde mij een tijd terug weer een week worteltjes eten.

Je krijgt echt respect voor een wortelkweker als je zelf worteltjes in je tuin hebt staan. Die smaken natuurlijk veel lekkerder, maar ze zijn lang niet zo recht. Hoe lukt ze dat toch?
Elke keer als we in onze moestuin kwamen, rukten we een portie wortelen uit de grond. Ze werden wel steeds langer. We hadden zo'n 3 tot 4 rijen staan met afrikaantjes ertussen. Dat zijn die bekende, gele bloemetjes die volgens mijn moeder bij worteltjes horen, omdat ze beschermen tegen beestjes. Welke beestjes precies weet ik niet; ze zullen wel weer kruipen en misschien ook vliegen. Mijn moeder heeft deze wijsheid vast uit een boekje.
Behalve de afrikaantjes stond er ook veel peterselie bij de worteltjes. Het was heerlijk om daar ook telkens een plukje van mee te nemen en thuis lekker over de gestoofde worteltjes te doen. Maar we bleven maar oogsten en de worteltjes, maar ook de andijvie kwamen onderhand m’n neus uit. En de kinderen hoefde ik echt geen andijvie meer voor te zetten. Natuurlijk heb ik alle andijvie-variatie geprobeerd, maar daar trapten ze niet meer in.
Tot slot heb ik, omdat mijn moeder en zus toch op vakantie waren, de worteltjes, andijvie en verse peterselie en ook basilicum uitgedeeld in de buurt. Toch een leuk idee dat er 5 andere gezinnen hebben kunnen eten uit ons tuintje.

Over de knoflook dacht ik niets te melden te hebben. Dat stopten we ooit in de aarde, maar ik had geen idee hoe het ermee stond. De bloei die je zou moeten zien, viel me niet op. En toen vond ik tijdens het schoffelen een heel klein knoflookknolletje. Dat was natuurlijk niet heel erg wonderbaarlijk, omdat we het zelf ooit hadden gezaaid. Maar ik had de vaste indruk dat alles was vergaan. Geweldig om er dus toch nog eentje toevallig aan te treffen, maar wat mij nog het meest gelukkig maakte en verbaasde is dat verse knoflook echt zalig is. Pas als je zoiets vers eet, besef je wat een oude rommel wij vaak in de supermarkten of zelfs op de markt kopen.

De tomaten, die met te veel planten op een te kleine plek staan (of ze groeien gewoon te goed), hebben we met tie-wraps bijeen gebonden als een grote, klitterige haarknot. Ze hingen zo in ieder geval niet meer op de grond. Er kwamen kilo’s en kilo’s trostomaatjes aan. Geweldig! De eerste keer ging ik samen met mijn zus plukken en toen hadden we 1,3 kilo per persoon! Van ongeveer 10 plantjes! Het fijne is dat trostomaatjes onder de categorie “luie” planten vallen. Die categorie staat voor weinig inspanning, veel resultaat en je kan ze direct eten of verwerken zonder te hoeven schillen of, erger nog, zonder ze te hoeven pellen of doppen. Maar
Hoe lekker ze ook zijn…. op een goed moment zijn ze echt teveel!
Ik kon er nog een flinke pan tomatensoep van koken en hield toen ook nog genoeg over voor een lekkere pastasaus.

Wat mij opviel, is dat de trostomaatjes zo vol barsten zaten, zeker de laatste keren dat ik ze plukte. Hoe zou dit toch komen? Ook de gewone tomaten zijn vaak gebarsten tegen de tijd dat ze lekker rood zijn.

Tja, de gapende gaten in ons tuintje werden steeds groter. Op zich handig om te onderhouden, maar niet helemaal de bedoeling als je groenten wilt kweken.
Tijd dus voor het inzaaien nieuwe groenten. Wij dachten aan winterbloemkool. Handig, dan zouden we tegen de winter ook weer bloemkool hebben. Zo schijnt het echter niet te zijn. Pas volgend voorjaar kun je die oogsten. Raar hoor. Als dat maar goed gaat.
Verder heeft mijn moeder de snijbieten nog in de kweek staan. Wat voor een spannende dingen dat moeten zijn, weet ik echt niet. Volgens mij snij je bieten namelijk altijd.

© 2004 Marietta van der Duyn Schouten meer Marietta van der Duyn Schouten - meer "Eigen groente en fruit"
Bezigheden > Eigen groente en fruit
Veel lekkere worteltjes, veel lekkere tomaten, vooral veel Marietta van der Duyn Schouten
Een paar weken geleden 'mocht' ik schoffelen in de stromende regen en ik moet zeggen dat dit een hele andere dimensie gaf aan dit rottige karweitje. Veel keus had ik helaas niet. Mijn zus en ik kunnen alleen maar kiezen uit of op de kinderen (4 stuks) passen, of schoffelen. Omdat ik nou eenmaal altijd voor schoffelen kies, kon het dit keer eigenlijk ook niet anders.
Een keertje een weekje het bezoek aan de moestuin overslaan hoort echter ook tot de mogelijkheden. Dat scheelde mij een tijd terug weer een week worteltjes eten.

Je krijgt echt respect voor een wortelkweker als je zelf worteltjes in je tuin hebt staan. Die smaken natuurlijk veel lekkerder, maar ze zijn lang niet zo recht. Hoe lukt ze dat toch?
Elke keer als we in onze moestuin kwamen, rukten we een portie wortelen uit de grond. Ze werden wel steeds langer. We hadden zo'n 3 tot 4 rijen staan met afrikaantjes ertussen. Dat zijn die bekende, gele bloemetjes die volgens mijn moeder bij worteltjes horen, omdat ze beschermen tegen beestjes. Welke beestjes precies weet ik niet; ze zullen wel weer kruipen en misschien ook vliegen. Mijn moeder heeft deze wijsheid vast uit een boekje.
Behalve de afrikaantjes stond er ook veel peterselie bij de worteltjes. Het was heerlijk om daar ook telkens een plukje van mee te nemen en thuis lekker over de gestoofde worteltjes te doen. Maar we bleven maar oogsten en de worteltjes, maar ook de andijvie kwamen onderhand m’n neus uit. En de kinderen hoefde ik echt geen andijvie meer voor te zetten. Natuurlijk heb ik alle andijvie-variatie geprobeerd, maar daar trapten ze niet meer in.
Tot slot heb ik, omdat mijn moeder en zus toch op vakantie waren, de worteltjes, andijvie en verse peterselie en ook basilicum uitgedeeld in de buurt. Toch een leuk idee dat er 5 andere gezinnen hebben kunnen eten uit ons tuintje.

Over de knoflook dacht ik niets te melden te hebben. Dat stopten we ooit in de aarde, maar ik had geen idee hoe het ermee stond. De bloei die je zou moeten zien, viel me niet op. En toen vond ik tijdens het schoffelen een heel klein knoflookknolletje. Dat was natuurlijk niet heel erg wonderbaarlijk, omdat we het zelf ooit hadden gezaaid. Maar ik had de vaste indruk dat alles was vergaan. Geweldig om er dus toch nog eentje toevallig aan te treffen, maar wat mij nog het meest gelukkig maakte en verbaasde is dat verse knoflook echt zalig is. Pas als je zoiets vers eet, besef je wat een oude rommel wij vaak in de supermarkten of zelfs op de markt kopen.

De tomaten, die met te veel planten op een te kleine plek staan (of ze groeien gewoon te goed), hebben we met tie-wraps bijeen gebonden als een grote, klitterige haarknot. Ze hingen zo in ieder geval niet meer op de grond. Er kwamen kilo’s en kilo’s trostomaatjes aan. Geweldig! De eerste keer ging ik samen met mijn zus plukken en toen hadden we 1,3 kilo per persoon! Van ongeveer 10 plantjes! Het fijne is dat trostomaatjes onder de categorie “luie” planten vallen. Die categorie staat voor weinig inspanning, veel resultaat en je kan ze direct eten of verwerken zonder te hoeven schillen of, erger nog, zonder ze te hoeven pellen of doppen. Maar
Hoe lekker ze ook zijn…. op een goed moment zijn ze echt teveel!
Ik kon er nog een flinke pan tomatensoep van koken en hield toen ook nog genoeg over voor een lekkere pastasaus.

Wat mij opviel, is dat de trostomaatjes zo vol barsten zaten, zeker de laatste keren dat ik ze plukte. Hoe zou dit toch komen? Ook de gewone tomaten zijn vaak gebarsten tegen de tijd dat ze lekker rood zijn.

Tja, de gapende gaten in ons tuintje werden steeds groter. Op zich handig om te onderhouden, maar niet helemaal de bedoeling als je groenten wilt kweken.
Tijd dus voor het inzaaien nieuwe groenten. Wij dachten aan winterbloemkool. Handig, dan zouden we tegen de winter ook weer bloemkool hebben. Zo schijnt het echter niet te zijn. Pas volgend voorjaar kun je die oogsten. Raar hoor. Als dat maar goed gaat.
Verder heeft mijn moeder de snijbieten nog in de kweek staan. Wat voor een spannende dingen dat moeten zijn, weet ik echt niet. Volgens mij snij je bieten namelijk altijd.
© 2004 Marietta van der Duyn Schouten
powered by CJ2